Ե՞րբ է անհրաժեշտ ասել այդ բառերը. «Ես քեզ սիրում եմ»

[Chuk]

Սիրելին, որը միակն ա, չեմ կարծում, որ էնքան պրիմիտիվ լինի, որ բացի ես քեզ սիրում եմ -ից ուրիշ հաճելի բառեր չգտնի կոմպլիմենտ անելու համար

Իսկ գուցե հանճարեղությանը պարզությա՞ն մեջ է:
Գուցե և գտնի այլ խոսքեր, բազում ուրիշ ձևերով ցույց տա իր սերն ու հավատարմությունը, բայց դրան զուգահեռ չհոգնի ասել, որ սիրում է, կամ որ պաշտում է, կամ որ նե անկրկնելի է, կամ որ նե տարբերվում է այլոցից: Ու դա ասի հաճախ, անընդհատ, իսկ ինչու՞ ոչ:

[Inana]

Իսկ գուցե հանճարեղությանը պարզությա՞ն մեջ է:
Գուցե և գտնի այլ խոսքեր, բազում ուրիշ ձևերով ցույց տա իր սերն ու հավատարմությունը, բայց դրան զուգահեռ չհոգնի ասել, որ սիրում է, կամ որ պաշտում է, կամ որ նե անկրկնելի է, կամ որ նե տարբերվում է այլոցից: Ու դա ասի հաճախ, անընդհատ, իսկ ինչու՞ ոչ:

Պարզությունն ու պրիմիտիվությունը լրիվ տարբեր հասկացություններ են, եկեք չխառնենք
Եթե հենց սկզբից կարդաք իմ գրառումները կտեսնեք, որ ես չեմ ասում, թե սիրո մեջ բառերը բոլորովին հարկավոր չեն, ուղղակի չպետք է շաաատ կրկնել նույն բանը: Օրինակ, կրկնում են` օրինակ. դուք խինկալի շատ եք սիրում, ու շատ հաճելի ա այն ուտելը, բայց եթե օրը 3 անգամ սեղանին խինկալի դնեն, նորից առաջին անգամվա ախորժակով կուտեք???

[Շինարար]

Պարզությունն ու պրիմիտիվությունը լրիվ տարբեր հասկացություններ են, եկեք չխառնենք
Եթե հենց սկզբից կարդաք իմ գրառումները կտեսնեք, որ ես չեմ ասում, թե սիրո մեջ բառերը բոլորովին հարկավոր չեն, ուղղակի չպետք է շաաատ կրկնել նույն բանը: Օրինակ, կրկնում են` օրինակ. դուք խինկալի շատ եք սիրում, ու շատ հաճելի ա այն ուտելը, բայց եթե օրը 3 անգամ սեղանին խինկալի դնեն, նորից առաջին անգամվա ախորժակով կուտեք???

Դուք երբևէ սիրե՞լ եք, Ինանա: Ինձ մոտ այն տպավորությունն ա, որ ոչ… Գոնե մի անգամ պարզապես հենց այնպես սիրահարված մարդու մտքով երբեք չէր անցնի, ըստ իս, սերը համեմատել խինկալու հետ…

[Inana]

Դուք երբևէ սիրե՞լ եք, Ինանա: Ինձ մոտ այն տպավորությունն ա, որ ոչ… Գոնե մի անգամ պարզապես հենց այնպես սիրահարված մարդու մտքով երբեք չէր անցնի, ըստ իս, սերը համեմատել խինկալու հետ…

Չէ չեմ սիրել, բայց սիրահարված եղել եմ ու շաաատ անգամներ:
Բայց ես սերը չեմ համեմատել խինկալիի հետ, այլ "ես քեզ սիրում եմ" բառերը: Ուշադիր եղիր:

[Chuk]

Պարզությունն ու պրիմիտիվությունը լրիվ տարբեր հասկացություններ են, եկեք չխառնենք
Եթե հենց սկզբից կարդաք իմ գրառումները կտեսնեք, որ ես չեմ ասում, թե սիրո մեջ բառերը բոլորովին հարկավոր չեն, ուղղակի չպետք է շաաատ կրկնել նույն բանը: Օրինակ, կրկնում են` օրինակ. դուք խինկալի շատ եք սիրում, ու շատ հաճելի ա այն ուտելը, բայց եթե օրը 3 անգամ սեղանին խինկալի դնեն, նորից առաջին անգամվա ախորժակով կուտեք???

Ես դրա համար էլ հատուկ նշեցի պարզություն բառը, ցույց տալու համար, որ նշված երևույթը պրիմիտիվության հետ եզր չունի

Իսկ շատ ու քիչը այնքան հարաբերական է: Ես օրինակ խինկալին անընդհատ չեմ ուտի, բայց առանց հացի էլ սեղան չեմ նստի: Մեկի համար այդ խոսքը կարող է լինել հացի պես անհրաժեշտ, մյուսի համար բնավ ոչ էական, երրորդի համար կարող է հաճախ լսելը հաճելի լինի, հաջորդը կարող է անտարբեր լինի այդ խոսքերի նկատմամբ: Իսկ սիրող մարդկանց դեպքում ես չեմ կարծում, որ եթե ասենք նա նեին անընդհատ այդ ասելու կարիք զգա, նեն դրանից իրեն վատ զգա: Առնվազն դեպքերի մեծ մասում էդպես չի լինի

---------- Ավելացվել է՝ 22:55 ---------- Սկզբնական գրառումը՝ 22:48 ----------

Դուք երբևէ սիրե՞լ եք, Ինանա: Ինձ մոտ այն տպավորությունն ա, որ ոչ… Գոնե մի անգամ պարզապես հենց այնպես սիրահարված մարդու մտքով երբեք չէր անցնի, ըստ իս, սերը համեմատել խինկալու հետ…

Չէ, ինչի՞: Օրինակ կարելի է ժողովրդական բանահյուսություն ստեղծել. սերը խինկալի է, թե դուրդ չի գալիս, վրան սխտորով մածուն լցրու:

[Սամսար]

Ե՞րբ պետք է ասել «ես քեզ սիրում եմ բառերը»։ Կամ երբեք՝ կամ էլ միշտ՝ գոնե աչքերով։ Այլապես առաջին անգամ ասածը իմաստ չունի։

[Shah]

Կարողա 100 անգամ էլ անհասկացված լինեմ, բայց էդ բառերը չեմ կարա լսեմ օրեկան ասենք 100 անգամ, կամ էլ հենց ինքս չեմ ասի ամեն րոպեն մեկ, իմ համար էդ բառերը ասելու համար մի ամբողջ արարողություն ա, "ես քեզ սիրում եմ" դա ասենք էն բառերը չեն որ ամեն րոպե պիտի ասեմ... Եթե էդ խոսքերը պիտի իրենց ուժն ու հեքիաթային էդ զգացում առաջացնելու ընդունակությունը կորցնեն, ապա դրա փոխարեն կասեի "սիրելիս, դե էլ չասեմ, հասկացար էլի..": Չէ էդ բառերը պետք ա ավելին լինեն քան թե սովորական բառերը:

[Գալաթեա]

Ե՞րբ:
Օրինակ քիչ առաջ, որ կողքս նստած էր... չասեցի էշ-էշ:

Հեսա զանգեմ ասեմ

[Սամսար]

"սիրելիս, դե էլ չասեմ, հասկացար էլի..":

Ճիշտ է, սիրելիին դիմելիս պետք է միշտ հենց այդ բառն ասել. նույնն է , թե ասես «ես քեզ սիրում եմ»։

[Inana]

Սերը ավելի խորն եմ ընկալում, քանի որ սիրել նշանակում է դառնալ մի ընդհանուրի երկու մաս: Գտնում եմ, որ իրոք իրար սիրող մարդիկ իրար կհասկանան առանց բառերի էլ:

[Լուսաբեր]

Կարողա 100 անգամ էլ անհասկացված լինեմ, բայց էդ բառերը չեմ կարա լսեմ օրեկան ասենք 100 անգամ, կամ էլ հենց ինքս չեմ ասի ամեն րոպեն մեկ, իմ համար էդ բառերը ասելու համար մի ամբողջ արարողություն ա, "ես քեզ սիրում եմ" դա ասենք էն բառերը չեն որ ամեն րոպե պիտի ասեմ... Եթե էդ խոսքերը պիտի իրենց ուժն ու հեքիաթային էդ զգացում առաջացնելու ընդունակությունը կորցնեն, ապա դրա փոխարեն կասեի "սիրելիս, դե էլ չասեմ, հասկացար էլի..": Չէ էդ բառերը պետք ա ավելին լինեն քան թե սովորական բառերը:

Լավ կանես ոնց կանես, դա որովհետև քո վորոշումնա, բայց ասեմ, էլի...
Սիրում եմ, սիրելիս, շատ եմ սիրում... ու նման լիքը արտահայտություններ, որոնք ուղղվում են սիրելիին ոչ մի անգամ իսկապես սիրող մարդու համար սովորական չեն կարա դառնան... ախր, եթե դու մտածում ես, որ դրանք արտասանելուց հետո պետքա դառնան սովորական, ուրեմն լարվում ես ասելուց կամ լսելուց, ուրեմն դա էլ բնական չի: Իսկ նման բաները պետքա էնքան բնական ու սահուն հնչեն...