Մի որոշ ժամանակ առաջ այս հարցին կպատասխանեի այսպես: "Եթե սիրում ես, անպայման ասա ու նշանակություն չունի ինչ հանգամանքներում, ում, նշանակությունակություն չունի ճիշտ է, թե սխալ, ասա: Ասելուց թեթևանում ես, ասելուց ուրախանում ես, ասելուց խաղաղվում ես ու տալիս ես սիրուցդ մի մաս":Synopsys_vs_Lycos-ի խոսքերից
Բայց հիմա կարծում եմ, որ երբեմն պետք է լռել, ներսում պահել, չարտահայտվել, որոհետև կարող է հենց այդ երեք բառերը դառնան ոչ թե ձեռքբերումների այլ կորուստների պատճառ: Իսկ կորուստը կարող է հսկայական լինել:
Այնուամենայնիվ, եթե չկան լռելու լուրջ պատճառներ ու զգում ես, որ պահն հասունացել է, երբ զգում ես, որ այդ բառերը արտաանելու ճիշտ ժամանակն է, որեմն ԱՍԱ…
Մեջբերել
Էջանիշներ