Դու զուր մի փորձիր քո տեսանկյունից մեկնաբանել, թե ինչու եմ ես այդպես պահել: Ես կարող եմ խաբել քեզ, կարող եմ խաբել հենց այդ մարդուն, կարող եմ խաբել բոլոր ակումբցիներին իրար հետ վերցրած, ամբողջ աշխարհին, բայց ես չեմ ուզում ու չեմ էլ խաբում ինքս ինձ, չեմ կարող խաբել Աստծուն:
Ես ինձ չէի համոզում, որ նա իմ ոխերիմ թշնամին է, ես գիտեի, որ այդպես չէ: Ես ինքս ինձ չեմ ասել. «Նա քո ոխերիմ թշնամին է», ինքս ինձ ասել եմ. «Ես սիրում եմ նրան», իսկ նրան ասել եմ. «Ես քեզնից զզվում եմ»:
Ավելացվել է 2 րոպե անց
Եթե դու չես ասում, նշանակում է անկեղծ չես, իսկ անկեղծ չլինելուց ես զզվում եմ: Ինչպես էլ շարունակվեն հարաբերությունները, բոլոր դեպքերում գտնում եմ, որ պետք է ասել:Ուլուանա-ի խոսքերից
Համաձայն չեմ, որ պարզապես չասելը խաբել է նշանակում։Եթե համոզված չես, որ դիմացինդ կիսում է քո զգացմունքները, իսկ երբ համոզված ես, որ չի կիսում՝ առավել ևս, ապա մեծ մասամբ ասելը կամ իմաստ չունի, այսինքն՝ ոչինչ չի փոխի դեպի լավը, կամ էլ ավելի վատ՝ կարող է նույնիսկ դեպի վատը փոխել։ Ես համարում եմ, որ շատ դեպքերում լռելն ավելի ճիշտ է։
Մեջբերել
Էջանիշներ