Ե՞րբ է անհրաժեշտ ասել այդ բառերը. «Ես քեզ սիրում եմ»

[Ուլուանա]

Իսկ իմ կարծիքով, այդ բառերը սիրած էակին պետք է ասել ոչ միայն առաջին անգամ սեր խոստովանելիս, այլև հետագայում, երբ արդեն միասին եք։ Կարծում եմ՝ չկա այնպիսի մարդ, որի համար հաճելի չէ նորից ու նորից լսել, որ իրեն սիրում են։ Դրանք այն խոսքերն են, որոնք երբեք ավելորդ չեն ու երբեք չեն հնանում։ Թեկուզ գիտես, որ նա քեզ սիրում է, միևնույն է, միշտ էլ հաճելի է այդ մասին լսելը։ Այնպես որ, կոչ եմ անում բոլոր իրար սիրողներին այդ կենարար բառերը չխնայել, հնարավորինս շատ ասեք ձեր սիրելիներին, որ սիրում եք։

[Esmeralda]

Կարծում եմ, որ իր մեջ մեծ պատասխանատվություն կրող այս նախադասությունը պետք չէ ասել այնքան, որ դառնա սովորական....

[Ուլուանա]

Կարծում եմ, որ իր մեջ մեծ պատասխանատվություն կրող այս նախադասությունը պետք չէ ասել այնքան, որ դառնա սովորական....

Ըստ իս, այդ բառերը երբեք չեն կարող սովորական դառնալ։
Իսկ «մեծ պատասխանատվություն կրող» ասելով՝ ի՞նչ նկատի ունես տվյալ դեպքում։ Այսինքն՝ դա կապ ունի՞ այդ նախադասությունը հաճախ ասելու հետ, թե՞...

[Cassiopeia]

Այս բառերը ասելուց պետք է ամբողջ հոգով ու սրտով ասեն: Չոր ու կոպիտ ասված նմանատիպ բառերը մի կոպեկի արժեք չեն ունենա: Սրանք բացի բառեր լինելուց պիտի զգացմունք լինեն, արտահայտեն մարդու սրտում եղածը: Ու եթե ամեն անգամ ասելիս լսողը զգում է այդ բառերի էությունը այլ ոչ թե լոկ բառեր լսում, ապա նա գրավել է կյանքի ամենաբարձր գագաթնակետը՝ ՍԵՐԸ…

[Esmeralda]

Ըստ իս, այդ բառերը երբեք չեն կարող սովորական դառնալ։
Իսկ «մեծ պատասխանատվություն կրող» ասելով՝ ի՞նչ նկատի ունես տվյալ դեպքում։ Այսինքն՝ դա կապ ունի՞ այդ նախադասությունը հաճախ ասելու հետ, թե՞...

Ան ջան... Իմ կարծիքով այդ նախադասությունն իր մեջ շատ մեծ պատասխանատվություն է կրում, քանի որ սիրելը կատակ չէ... Մարդիկ հաճախ շփոթում են սիրելն ու սիրահարված լինելը, իսկ ասել մարդուն, որ սիրում ես... դա շատ լուրջ արարք է... (չգիտեմ, կարողանում եմ բացատրել մտքինս, թե ոչ )...

Իսկ սովորական դառնալու առումով ասեմ, որ հաճախ լսում ես այդ նախադասությունը, իսկապես հաճելի է... սակայն եթե երբեմն ես լսում, շատ ավելի մեծ ազդեցություն է ունենում... Եթե մի իմաստուն խոսք անընդհատ կարդում եմ, ինձ սկսում է սովորական թվալ... Այդպես էլ "Ես քեզ սիրում եմ "-ը...

[Ուլուանա]

Ան ջան... Իմ կարծիքով այդ նախադասությունն իր մեջ շատ մեծ պատասխանատվություն է կրում, քանի որ սիրելը կատակ չէ... Մարդիկ հաճախ շփոթում են սիրելն ու սիրահարված լինելը, իսկ ասել մարդուն, որ սիրում ես... դա շատ լուրջ արարք է... (չգիտեմ, կարողանում եմ բացատրել մտքինս, թե ոչ )...

Պատասխանատվությունը ինքնին հասկանալի է։ Բնական է, որ սեր խոստովանողը պետք է լիովին գիտակցի այդ բառերի լրջությունը և դրա հետ կապված պատասխանատվությունը, ինչպես նաև պետք է համոզված լինի իր զգացմունքների մեջ։ Երբ խոսում էի այդ բառերը հաճախակի ասելու մասին, բնականաբար, նկատի ունեի պատասխանատվության գիտակցման ու այդ բառերի արտահայտած իմաստը խորությամբ զգալու դեպքում, հակառակ դեպքում դա հանցագործություն եմ համարում։

Իսկ սովորական դառնալու առումով ասեմ, որ հաճախ լսում ես այդ նախադասությունը, իսկապես հաճելի է... սակայն եթե երբեմն ես լսում, շատ ավելի մեծ ազդեցություն է ունենում... Եթե մի իմաստուն խոսք անընդհատ կարդում եմ, ինձ սկսում է սովորական թվալ... Այդպես էլ "Ես քեզ սիրում եմ "-ը...

Չգիտեմ, այս հարցում գուցե մարդկանց կարծիքները մի քիչ տարբեր են. անձամբ ես նախընտրում եմ հաճախակի և՛ ասել, և՛ լսել այդ բառերը, և, պատկերացրու, դրանից սովորական չեն դառնում դրանք։

Ավելացվել է 11 րոպե անց

Հիմա գիտեմ, որ շատերն ինձ վրա են հարձակվելու, բայց ես երկար ժամանակ չասելն էլ եմ խաբել համարում: Բացատրեմ: Այդ դեպքում խաբում ես քո հարաբերություններով:
Հենց իմ կյանքից օրինակ բերեմ: Մի հոգու սիրում էի, բայց ինձ այնպես էի պահում, ասես նա իմ ոխերիմ թշնամին լիներ: Ես նրան խաբում էի:

Համաձայն չեմ, որ պարզապես չասելը խաբել է նշանակում։ Եթե համոզված չես, որ դիմացինդ կիսում է քո զգացմունքները, իսկ երբ համոզված ես, որ չի կիսում՝ առավել ևս, ապա մեծ մասամբ ասելը կամ իմաստ չունի, այսինքն՝ ոչինչ չի փոխի դեպի լավը, կամ էլ ավելի վատ՝ կարող է նույնիսկ դեպի վատը փոխել։ Ես համարում եմ, որ շատ դեպքերում լռելն ավելի ճիշտ է։

Իսկ ինչ վերաբերում է նրան, որ մարդը, սիրելով հանդերձ, ցույց տալիս, իբր այդ մարդուն վերաբերվում է որպես ոխերիմ թշնամու, ապա դա իսկապես խաբել եմ համարում, չնայած դրա համար էլ կարող են քիչ թե շատ լուրջ պատճառներ լինել, բայց դրանից խաբեությունը, իհարկե, չի վերանում։ Տարիներ առաջ ես էլ եմ նման բան արել... Բայց հաստատ կարող եմ ասել, որ հիմա համանման իրավիճակում շատ առումներով այլ կերպ կվարվեի։