Ե՞րբ է անհրաժեշտ ասել այդ բառերը. «Ես քեզ սիրում եմ»

[Միքայէլ]

Չհասկացա այս տողը..
Ես ինքս, իմ կյանքի ընդացքում այդ բառը օգտագործելիս միանց ձեռք եմ բերել... ձեռք եմ բերել "նրա" հետ լինելու երջանկությունը...
իսկ դա "Ետ բերելու" հետ կապ չունի..
կարո՞ղ ես միքանի բառով պարզաբանես

Եթե միայն մի քանի բառով:
Ինչ-որ մեկի հետ լինելու երջանկությունը ձեռք բերելու համար հարկավոր չէ որևէ բան ասել, դրա համար բավական է ընդամենը միմյանց աչքերի մեջ նայել: Իսկ երբ մարդ թիկունք է դարձնում քեզ, ապա աչքերը այլևս անզոր են, ձայն է հարկավոր:

[armena]

Վտանգաոր?
Այդ բառերը կարողեն մարդու կյանքում հրաշք գործել և երջանկացնել
կամ տխրեցնել... (չնայաց այդ խոսքերը չեն տխրեցնում, անփողադարձ սերն է դա...)
բայց ամեն դեպքում սիրո խոստովանությունը ՎՏԱՆԳԱՈՐ կոչելը սխալ է... երևի

այո,քանի որ միշտ չէ,որ քո ու դիմացինի զգացմունքները փոխադարձ են

[Էլիզե]

Հետաքրքիր թեմա եմ գտել

Գիտեք` մենք դեռ չենք կարողանում միմյանց մտքերը կարդալ, մենք չենք կարողանում զգալ`դիմացինը ինչ է մտածում, մենք կարողանում ենք լսել ու հասկանալ... "Շատ էլ չեմ ասում, բայց դու հո գիտես, որ քեզ մեկ ա սիրում եմ" չէ, չգիտենք, չենք կարդում մտքերը ... Մի ծուլացիր, ասա կարևոր խոսքերը...
Մենք կարող ենք արտահայտվել` "Ես քեզ սիրում եմ", սիրող մարդու համար այնքան էլ բարդ չի, չէ? Հատկապես եթե կռահում ես, որ պատասխանը կլինի` "Ես էլ քեզ" : /Միմյանց սիրող զույգերի մասին է խոսքս/

Իսկ անփոխադարձ սիրո դեպքում` պետք չէ տղային/աղջկան պսիխոզի հասցնել "Ես քեզ սիրում եմ" բառերի անընդմեջ կրկնությամբ ` դա ցավ կպատճառի և ասողին, և լսողին:

[*e}|{uka*]

Հետաքրքիր թեմա եմ գտել

Գիտեք` մենք դեռ չենք կարողանում միմյանց մտքերը կարդալ, մենք չենք կարողանում զգալ`դիմացինը ինչ է մտածում

Կարողանում ենք: Հենց զգալով էլ գիտենք, դիմացինդ` տվյալ դեպքում սիրելիդ, ի՞նչ է մտածում: Հաստատ:

Մենք կարող ենք արտահայտվել` "Ես քեզ սիրում եմ", սիրող մարդու համար այնքան էլ բարդ չի, չէ? Հատկապես եթե կռահում ես, որ պատասխանը կլինի` "Ես էլ քեզ"

Մարդ կա իր համար բարդ է, էտ «հոգեցունց» երեք բառը կյանքի գնով էլ լինի չի ասի՝ սիրելով հանդերձ, մարդ էլ կա ամեն վայրկյան կարող է ասել՝ զգացմունք ներդնելով կամ էլ ոչ:
Բոլորս էլ տարբեր ենք, յուրաքանչյուրս էլ տարբեր ձևով ենք հասկանում ու արտահայտում մեր զգացածը: Ինչ -որ մեկի համար դրանք լո՛կ( ) բառեր են, մեկի համար էլ լո՛կ գործողություններ, կարևորը դիմացինդ հասկանա քո արտահայտման լեզուն: Մեկը կարող է ասել. «Ես քեզ սիրում եմ» ու դրանով ամեն ինչ ասված լինի, մեկն էլ կարող է ասել. «Ես քեզ ատում եմ», կամ ընդհանրապես ոչինչ չասի՝ լռի, ու դրա մեջ ավելի շատ սեր լինի, քան «Ես քեզ սիրում եմ»-ի դեպքում :

Իսկ անփոխադարձ սիրո դեպքում` պետք չէ տղային/աղջկան պսիխոզի հասցնել "Ես քեզ սիրում եմ" բառերի անընդմեջ կրկնությամբ ` դա ցավ կպատճառի և ասողին, և լսողին:

Նաև փոխադարձի դեպքում:
Ինչքան քիչ են բառերը, էնքան լավ:

[Էլիզե]

Կարողանում ենք: Հենց զգալով էլ գիտենք, դիմացինդ` տվյալ դեպքում սիրելիդ, ի՞նչ է մտածում: Հաստատ:

Մարդ կա իր համար բարդ է, էտ «հոգեցունց» երեք բառը կյանքի գնով էլ լինի չի ասի՝ սիրելով հանդերձ, մարդ էլ կա ամեն վայրկյան կարող է ասել՝ զգացմունք ներդնելով կամ էլ ոչ:
Բոլորս էլ տարբեր ենք, յուրաքանչյուրս էլ տարբեր ձևով ենք հասկանում ու արտահայտում մեր զգացածը: Ինչ -որ մեկի համար դրանք լո՛կ( ) բառեր են, մեկի համար էլ լո՛կ գործողություններ, կարևորը դիմացինդ հասկանա քո արտահայտման լեզուն: Մեկը կարող է ասել. «Ես քեզ սիրում եմ» ու դրանով ամեն ինչ ասված լինի, մեկն էլ կարող է ասել. «Ես քեզ ատում եմ», կամ ընդհանրապես ոչինչ չասի՝ լռի, ու դրա մեջ ավելի շատ սեր լինի, քան «Ես քեզ սիրում եմ»-ի դեպքում :

Նաև փոխադարձի դեպքում:
Ինչքան քիչ են բառերը, էնքան լավ:

Համաձայն եմ Յոժ ջան, բայց մեկ-մեկ արժի побаловать անել սիրելիիդ ու բարձրաձայնել զգացմունքներիդ մասին

[E-la Via]

Ասել ՝ Ես Քեզ Սիրում եմ, լուրջ քայլ է և ասողի համար, և լսողի: Եվ ուրեմն ե՞րբ ասել այդ ղոսքերը:

Մի որոշ ժամանակ առաջ այս հարցին կպատասխանեի այսպես: "Եթե սիրում ես, անպայման ասա ու նշանակություն չունի ինչ հանգամանքներում, ում, նշանակությունակություն չունի ճիշտ է, թե սխալ, ասա: Ասելուց թեթևանում ես, ասելուց ուրախանում ես, ասելուց խաղաղվում ես ու տալիս ես սիրուցդ մի մաս":
Բայց հիմա կարծում եմ, որ երբեմն պետք է լռել, ներսում պահել, չարտահայտվել, որոհետև կարող է հենց այդ երեք բառերը դառնան ոչ թե ձեռքբերումների այլ կորուստների պատճառ: Իսկ կորուստը կարող է հսկայական լինել:
Այնուամենայնիվ, եթե չկան լռելու լուրջ պատճառներ ու զգում ես, որ պահն հասունացել է, երբ զգում ես, որ այդ բառերը արտաանելու ճիշտ ժամանակն է, որեմն ԱՍԱ…

[Չամիչ]

Կարծում եմ, որ այդ խոսքերը ինքնաբուխ պետք է արտաբերվեն, եթե մտածում ես ասել թե չասել, կամ եթե ուզում ես ասել, բայց ինչ որ բան խանգառում է, ուրեմն հաստատ իսկական սեր չէ:

[E-la Via]

Կարծում եմ, որ այդ խոսքերը ինքնաբուխ պետք է արտաբերվեն, եթե մտածում ես ասել թե չասել, կամ եթե ուզում ես ասել, բայց ինչ որ բան խանգառում է, ուրեմն հաստատ իսկական սեր չէ:

Հա համաձայն եմ, որ պետք է ինքնաբուխ լինի, բայց եթե ասենք գիտես, որ էդ բառերովդ ոմանց ցավ ես պատճառելու, կամ դիմացինդ պատրաստ չի դա լսել, քեզանից չի սպասում ուրեմն պետք է սպասես, լռես:Համաձայն չեմ, որ ասելու մեջ տատանվելը իսկական սիրո բացակայություն է:

[Չամիչ]

Հա համաձայն եմ, որ պետք է ինքնաբուխ լինի, բայց եթե ասենք գիտես, որ էդ բառերովդ ոմանց ցավ ես պատճառելու, կամ դիմացինդ պատրաստ չի դա լսել, քեզանից չի սպասում ուրեմն պետք է սպասես, լռես:Համաձայն չեմ, որ ասելու մեջ տատանվելը իսկական սիրո բացակայություն է:

Ես խոսում եմ այն մասին երբ փոխադարձ զգացմունք կա, բայց գլխավոր բառերը այդպես էլ չեն հնչում: Եթե գլխավոր խոսքերը երկար են սպասեցնել տալիս ուրեմն կա կասկած, որ դիմացինդ այն միակ է չէ ում համար նախատեսված են այդ խոսքերը:

[Ariadna]

Ես խոսում եմ այն մասին երբ փոխադարձ զգացմունք կա, բայց գլխավոր բառերը այդպես էլ չեն հնչում: Եթե գլխավոր խոսքերը երկար են սպասեցնել տալիս ուրեմն կա կասկած, որ դիմացինդ այն միակ է չէ ում համար նախատեսված են այդ խոսքերը:

Իսկ եթե զգացմունքը փոխադարձ չի՞, պե՞տք է արդյոք ասել, որ սիրում ես։ Իմ կարծիքով՝ պետք չէ։

[Inana]

Կարծում եմ, որ այդ խոսքերը ինքնաբուխ պետք է արտաբերվեն, եթե մտածում ես ասել թե չասել, կամ եթե ուզում ես ասել, բայց ինչ որ բան խանգառում է, ուրեմն հաստատ իսկական սեր չէ:

Համաձայն չեմ: Մարդը կարա իսկականից սիրի ու չասի էդ մասին: Սիրո մասին բառերը չարաշահելը իմ կարծիքով արժեզրկում է սերը: Սիրող սրտերը կարող են լռությամբ էլ խոսել: Սիրելիս լուռ զրուցում են նաև աչքերը, որոնք կարող են ավելին ասել, քան մաշված ու միլիարդավոր անգամներով կրկնված բառերը:

[Չամիչ]

Իսկ եթե զգացմունքը փոխադարձ չի՞, պե՞տք է արդյոք ասել, որ սիրում ես։ Իմ կարծիքով՝ պետք չէ։

Ես էլ եմ կարծում, որ պետք չէ, այդ խոսքերը չպետք է օդում կախված մնան, անպատճառ պետք է գտնեն իրենց հասցեատիրոջը, պետք է տեղ հասնեն: Այս դեպքում ասելը եւ չասելը նույն հաշիվն է, նախընտրելի է չասելը:

---------- Ավելացվել է՝ 20:28 ---------- Սկզբնական գրառումը՝ 20:24 ----------

Համաձայն չեմ: Մարդը կարա իսկականից սիրի ու չասի էդ մասին: Սիրո մասին բառերը չարաշահելը իմ կարծիքով արժեզրկում է սերը: Սիրող սրտերը կարող են լռությամբ էլ խոսել: Սիրելիս լուռ զրուցում են նաև աչքերը, որոնք կարող են ավելին ասել, քան մաշված ու միլիարդավոր անգամներով կրկնված բառերը:

Ինչ, որ տեղ համամիտ եմ, համոզված եմ, որ կան բազմաթիվ սիրող զույգեր, որոնք այդպես էլ չեն արտաբերել գլխավոր խոսքերը, բայց համոզված եմ, որ յուրաքանչյուրի կյանքում կպակասի մի շաաատ կարեւոր եւ արժեքավոր բան, եթե ոչ մի անգամ չի լսել եւ չի արտաբվերել այդ խոսքերը:Ինանա ջան, միայն թե չասես, որ քեզ համար առանձնապես կարեւոր չէ լսել այդ խոսքերը:

[Ariadna]

Համաձայն չեմ: Մարդը կարա իսկականից սիրի ու չասի էդ մասին: Սիրո մասին բառերը չարաշահելը իմ կարծիքով արժեզրկում է սերը: Սիրող սրտերը կարող են լռությամբ էլ խոսել: Սիրելիս լուռ զրուցում են նաև աչքերը, որոնք կարող են ավելին ասել, քան մաշված ու միլիարդավոր անգամներով կրկնված բառերը:

Իսկ ինչի չէ, է՞։ Ինչի չասես, ես ասող եմ, ախպեր, ու նաև ուզում եմ, որ ինձ անվերջ ասեն, կարամ օրը 100 անգամ ասեմ, ու չհոգնեմ։ Դրանից էլ հաճելի բան, որ սիրում ես, գիտես որ սիրված ես ու կարող ես դա կրկնել, ինչքան ցանկանաս։ Դրանից միայն դրական լիցքեր ես ստանում և հաղորդում, կարծում եմ։ Ինչի՞ համար է ձեռքով, ոտքով, աչքերով հասկացնելը, եթե կարելի է ասել մարդկային լեզվով, դրանով հաճույք պատճառել սիրելիիդ ու նաև քեզ։ Ինչքան շատ ջերմություն տաս դիմացինիդ, էնքան քեզ ավելի լավ կզգաս։ Վերջերս մի տեղ կարդում էի, որ այն ամուսինները, որոնց կանայք ամեն առավոտ համբուրում են ամուսնուն աշխատանքի ճանապարհելիս, աշխատավայրում շատ ավելի մեծ հաջողություններ են ունենում Չգիտեմ որքանով է ճիշտ, բայց ամեն դեպքում ճշմարտության հատիկ կա դրա մեջ, կարծում եմ։

[Դեկադա]

Inana-ի խոսքերից
Համաձայն չեմ: Մարդը կարա իսկականից սիրի ու չասի էդ մասին: Սիրո մասին բառերը չարաշահելը իմ կարծիքով արժեզրկում է սերը: Սիրող սրտերը կարող են լռությամբ էլ խոսել: Սիրելիս լուռ զրուցում են նաև աչքերը, որոնք կարող են ավելին ասել, քան մաշված ու միլիարդավոր անգամներով կրկնված բառերը:

Այ մարդ ո՞նց կարաս իսկականից սիրես ու չասես, որ սիրում ես:

Ես որ չեմ կարա: Ես ոչ մենակ կասեմ սիրում եմ հլա օրը տաս անգամ էլ կկրկնեմ ու էսքան տարիներս հեչ էլ չեն ապացուցել ինձ, որ դրանից իմ միակ սերը արժեզրկվել ա:

[Inana]

Չամիչ ջան ես ասում եմ էդ բառերը չարաշահելու մասին, որ ամեն վայրկյան կրկնում են ու համը հանում:
Իսկ ընդհանրապես իհարկե շաաատ հաճելի ա լսել էդ բառերը սիրածդ մարդու շուրթերից մանավանդ առաջին անգամ:
Բայց մի հոգեբանական գրքի մեջ կարդացել եմ, որ առաջին անգամ խոստովանություն անելուց իրոք սիրող տղան աշխատում ա շրջանցել էդ երեք բառը, իրա համար տանջանք ա էդ բառերը ասելը: Փոխարենը նա գտնում ա նման արտահայտություններ.
"Ես անտարբեր չեմ քո նկատամբ..."
կամ "Ես զգացմունքներ ունեմ քո նկատմամբ..." և այլն

---------- Ավելացվել է՝ 21:44 ---------- Սկզբնական գրառումը՝ 21:38 ----------

Այ մարդ ո՞նց կարաս իսկականից սիրես ու չասես, որ սիրում ես:

Ես որ չեմ կարա: Ես ոչ մենակ կասեմ սիրում եմ հլա օրը տաս անգամ էլ կկրկնեմ ու էսքան տարիներս հեչ էլ չեն ապացուցել ինձ, որ դրանից իմ միակ սերը արժեզրկվել ա:

Երևի դա գալիս ա մարդու խառնվածքից: Ես էլ օրինակ կներվայինանայի օրվա մեջ հազար անգամ նույն բանը լսելուց: Հասկացանք էլի, ինչ ես գլուխ տանում: Կարելի ա սերը ցույց տալ քո վերաբերմունքով, օրինակ, ինչպես Արիադնան ա ասում, գործի գնալուց առաջ ամուսնուդ համբուրելով և շատ ուրիշ բաներով