Ողջույն
Յուրաքանչյուր գիրք, ըստ իս, պետք է որեվէ միտք ունենա, այլ ոչ թե լինի պարզապես ժամանցի միջոց… Այս գրքի մասին, որը շատ եմ սիրում, կարող եմ ասել, որ այն, անշուշտ, կարելի է ընկալել տարբեր կերպ, սակայն ըստ իս հիմնականը պարզ տեքստով է գրված:
ա. մի պահ կա, որտեղ Յեշուան ասում է «Վախկոտությունը, երեվի, ամենաահավոր մեղքն է», ինչը գրված է լինում նաեվ Մատթեոսի մագաղաթի մեջ, միայն թե առանց երեվիի,
բ. երբ նույն Մատթեոսը գալիս է Վոլանդի մոտ մի շատ հետաքրքիր երկխոսություն է տեղի ունենում, որի հիմքը մի նախադասություն է՝ «Ի՞նչ էր անելու քո Բարին, եթե չլիներ Չարը…»/համոզված չեմ, որ հայերեն թարգմանության մեջ այդպես է գրված, ռուսերենով եմ կարդացել/
Բացի այդ. Բեզդոմնին կենդանի է մնում, իսկ եթե Վարպետն ու Մարգարիտան ընկնում են դժոխք, ապա ես էլ կուզենայի այդպիսի դժոխք ընկնել. այս կապակցությամբ ուզում եմ անդրադառնալ վերը նշված երկխոսության մի այլ հատվածի, երբ Վոլանդը հարցնում է, թե ինչու Վարպետին չեն տանում իրենց մոտ՝լույս, իսկ Մատթեոսը պատասխանումէ, որ Վարպետը արժանի է ոչ թե լույսի այլ հանգստի. Վարպետն իր ստեղծագործությունն այրում է նրանից հետո, երբ մի պարբերականում հրատարակում է իր վեպի մի հատված եվ սկսում են հայտնվել այն քննադատող, անգամ հայհոյող հոդվածներ, այսինքն վախի պատճառով է այրում… իսկ այն, որ Յեշուան նույն Հիսուսի այլ /ալտերնատիվային/ ընկալում է եվ այլն երկրորդական է…
Ասեմ, որ մի 4-5 անգամ եմ կարդացել մինչ այժմ ու համոզված եմ, որ այնքան էլ հեշտ չէ հասկանալ այն:
Մեջբերել
Էջանիշներ