Հարգելի իմ բարեկամ,Վանաձորցի-ի խոսքերից
Բայց Չարենցը հանճարեղ,
Հարգելի իմ գրչակից,
Թեկուզ ուռած հաշիշից՝
Սեր էր երգում կրքազեղ:
Շատ էր սիրում հաշիշ, մորֆին,
Բայց որքան էլ լիներ ուռած,
Մի պատճառով էր գրգռված,
Այդ պատճառը կոչվում է կին:
Թող չթվա քեզ հանկարծ,
Որ ես մղում եմ մարդկանց
Դեպի եզրը կործանման՝
Դեպի մորֆին ու պլան…
Ոչ, սրանք չարիք են, եղբայր:
Բայց ահա օղին ու գինին
Պետք են մեզ այնքան,
Որքան էակը, որ կոչվում է կին…
Ուշացրեցիր պատասխանդ, պոետ,Հարգելի իմ բարեկամ,
Թող չթվա քեզ հանկարծ,
Որ ես մղում եմ մարդկանց
Դեպի եզրը կործանման՝
Դեպի մորֆին ու պլան…
Ոչ, սրանք չարիք են, եղբայր:
Բայց ահա օղին ու գինին
Պետք են մեզ այնքան,
Որքան էակը, որ կոչվում է կին…
Բայց ուրախալի են տողերդ վերջին,
Կյանքն անկասկած կլիներ անհեթեթ,
Թե չլինեին կինը, գինին ու օղին:
...Բայց թե կա գինի, օղի ու կին
Կյանքը նորից անհեթեթ է ահագին
Դու երևի հիմա հարբած ես կարգին
Ու չես հիշում`
Կյանքը դա չէ ամենևին...
...Թե չկա սե~ր, թե չկա սե~ր
Սիրուց ծված երգե~ր, երգե~ր...
Լռություն է տիրում պոեզիայի թեմայում,
Ավա՜ղ, պոեզիան ակումբում անկում է ապրում,
Բոլորի միտքը քաղաքականությամբ է տարված,
Իսկ պոեզիան, ցավոք, մնացել է մոռացված:
Դու տեսնում ես, լռում է պոեզիայի թեման
Բայց պոեզիան անվերջ է անսահման
Թե պոեզիա չգտնես հանգերի մեջ
Կյանքն ինքը պոեզիա է, կյանք` երգերի մեջ
Չդզեց ինձ օրը այս,
Ձանձրանում եմ շարունակ,
Կատարում եմ ակումբայց,
Բայց թեմաներն են դատարկ:
Դատարկ ասիր բարեկամ,
Օրը անցավ այս անհամ,
Անձրևը քցեց սաղիս տրամ,
Արամայիս Սահակյամ
Այս պահին թեմայում են 1 հոգի. (0 անդամ և 1 հյուր)
Ձեր իրավունքները բաժնում
Մեջբերել
Էջանիշներ