ՅԱՆԱ (պատմվածք «Կլայպեդա» շարքից)

[Dayana]

Ինձ համար տհաճ ու զզվելի պատմություն՝ մեր քնձռոտ, սև, մուխտառ հայ տղամարդկանց մասին, որոնց կարծիքով ռուս ու եվրորացի աղջիկները ուշքը իրանց համար գնում ա

Չեմ սիրում, երբ տղամարդը տենց վստահ ա, որ իրա հետևից ընկել են, իսկ ինքը յան ա տվել։ Իսկ քանի՞ անգամ ա հակառակը եղել, որ իրան են յան տվել։ Բայց բնականաբար էս «գեղեցիկ» ստեղծագործությունը էտ դեպքերի համար չի։

Ու ես զարմանում եմ, որ ստեղծագործողի բաժնում ոչ այնքան լավ շարադրանք ունեցող, բայց վեհ թեմաներ շոշափող ստեղծագործությունները բուռն քննադատության են արժանանում, իսկ սենց պրիմիտիվ ու զզվելի բովանդակություն ունեցող թեմաները գովեստի, ինչ ա որ շարադրանքը լավն ա.... Չեմ հասկանում էս մոտեցումը։

Փաստորեն կապ չունի ինչ ես գրում ու ինչի մասին, կարևորը ոնց ես գրում։ Եթե լավ ես գրում, ինչ ուզում ես գրի, կարևորը լավ գրես։

Արթ, էս բաժնում մենք պարտավոր ենք քննարկել ու քննադատել հենց ստեղծագործությունը ՝ գրելաոճը և այլն, նույնիսկ եթե այլասերվածություն է: Բաժնի «բնական» պահանջն է:

[Բարեկամ]

Բայց այս պատմվածքի մեջ էլ ի՞նչ կար: Սա մի յուրօրինակ «խրթխրթիկ» էր, սերմուշկա (թող ների ինձ հեղինակը): Բայց ուզում եմ ասել, որ ռուս ժամանակակից գրականությունը հիմա լիքն է նման գործերով, մարդիկ աշխատանքի գնալիս, տրանսպորտում, լողափերում իրենց աչքերը շատ էլ լավ այսպիսի ստեղծագործություններով զբաղեցնում են: Սրանք էլ են պետք:
Ինչ վերաբերում է պատմվածքի գաղափարական բովանդակության բարոյական կողմին՝ կարծում եմ ոչ մեկի գործը չի, թե ո՞վ ու՞մ հետ է քնում և որտե՞ղ: Կարծու՞մ էիք «խոպան» գնացողները հատուկ «հավատարմության գոտի» էին հագնում, նոր գնու՞մ:

Նկատի ունեի, որ ուրիշ ասելիք չտեսա, բացի "մի քիչ գլուխ գովանք էլի"

[Jarre]

Ինչ վերաբերում է պատմվածքի գաղափարական բովանդակության բարոյական կողմին՝ կարծում եմ ոչ մեկի գործը չի, թե ո՞վ ու՞մ հետ է քնում և որտե՞ղ: Կարծու՞մ էիք «խոպան» գնացողները հատուկ «հավատարմության գոտի» էին հագնում, նոր գնու՞մ:

«Ոչ մեկի գործը չի, թե ով ում հետ է քնում» ու տղամարդ-կին կամ սեքս հարաբերություններում կնոջը առհամարհելը ու տղամարդու գերակայությունը ցույց տալը ու փառաբանելը շատ տարբեր բաներ են, Արևածագ։

---------- Ավելացվել է՝ 16:23 ---------- Սկզբնական գրառումը՝ 16:20 ----------

Արթ, էս բաժնում մենք պարտավոր ենք քննարկել ու քննադատել հենց ստեղծագործությունը ՝ գրելաոճը և այլն, նույնիսկ եթե այլասերվածություն է: Բաժնի «բնական» պահանջն է:

Dayana, շատ կուզեի, որ թվարկածիդ մեջ մտներ նաև բովանդակությունը։ Քանի որ ցանկացած ստեղծագործություն արժեքավորվում է նաև բովանդակության շնորհիվ։ Վերջում ավելացնեմ՝ ԻՄՀԿ։

[Բարեկամ]

«Ոչ մեկի գործը չի, թե ով ում հետ է քնում» ու տղամարդ-կին կամ սեքս հարաբերություններում կնոջը առհամարհելը ու տղամարդու գերակայությունը ցույց տալը ու փառաբանելը շատ տարբեր բաներ են, Արևածագ։

Արհամարհելը մի քիչ հակասական է դրսևորվում. մերթ սեքսուալ կատվիկ է, ունիսոնով ցնցումների անզուգական վարպետ, մերթ բ..., մի խոսքով... Կարևորը` կարոտել էր, ասել է թե` տեսեք ինչեր եմ ապրել, ու դեռ մտովի ըմբոխշնում, նախանձեք...

[ivy]

Ինձ ավելի շատ հետաքրքրում է, թե ինչն է ընկած պատմվածքի հիմքում: Յանայի հանդեպ զգացմունքներն ու կարո՞տը: Չեմ պատկերացնում, որ այն կնոջը, ում հանդեպ քնքուշ զգացմունքներ ես տածում, կներառես «բոզեր» կատեգորիայի մեջ (հուշաքարիս վրա կարող է մակագրեին «բոզերից քաշվածը»): Էն էլ սկի եզակի թվով չէ, այլ բազմակի՝ իբրև մի հսկա ցուցակի հերթական մասնիկ: Լավ, ուրեմն սերը չի պատմվածքի հիմքում: Բա ի՞նչն է:
Նոստալգիան դեպի հին ու լավ օրե՞րը: Հնարավոր է:
Օտարերկրացիների բարոյական կերպարի ցուցադրո՞ւմը: Եսիմ...
Կին արարածի վերլուծությո՞ւնը: Հմմմ...
Իրեն սրտակեր ցույց տալու ցանկությո՞ւնը: Էդ էլ է հնարավոր:
Բայց թե արդյունքում ով ինչ դերում ներկայացավ, էդ էլ ընթերցողները կիմանան:

Ասեմ, որ ինձ դուր են գալիս նման պատմություններ, բայց միայն այն դեպքում, եթե գրողին ճանաչում եմ կամ փորձում եմ ճանաչել: Ու նրա կյանքի, ներառյալ՝ ինտիմ կյանքի ցանկացած պատմություն, առավել ևս՝ ինքնանկարագիր, կարող է լիքը ինֆորմացիա պարունակել էդ մարդու մասին: Եթե ծանոթս լիներ կամ ինձ ինչ-որ ձևով հետաքրքրող մարդ, ապա կկարդայի էս շարքի բոլոր պատմվածքներն անխտիր: Ու մեծ ագահությամբ:
Բայց որպես անծանոթ հեղինակի գեղարվեստական գործ՝ գրվածն ինձ համար որևէ արժեք չունի: Ի դեպ, շարադրանքն էլ էդ թվում:

[Lion]

ivy

Քո ասածը ես էլ էի ուզում ասել, բայց մտածեցի, թե կարծիք կստեղծվի, թե որպես տղամարդ, գրում եմ` նախանձից դրդված...

[Արևածագ]

Բայց ի՜նչ հավես է կարծիք գրել ստեղծագործության մասին, երբ այն ներկայացնողին չես ճանաչում ու վախ չունես, թե քո կարծիքով պիտի վիրավորես իր «ընկերական» կամ «ջերմ բարիդրացիական» զգացումները: Սեպտեմբերի 21, շնորհակալություն:

[Chilly]

Ինձ համար տհաճ ու զզվելի պատմություն՝ մեր քնձռոտ, սև, մուխտառ հայ տղամարդկանց մասին, որոնց կարծիքով ռուս ու եվրորացի աղջիկները ուշքը իրանց համար գնում ա

Չեմ սիրում, երբ տղամարդը տենց վստահ ա, որ իրա հետևից ընկել են, իսկ ինքը յան ա տվել։ Իսկ քանի՞ անգամ ա հակառակը եղել, որ իրան են յան տվել։ Բայց բնականաբար էս «գեղեցիկ» ստեղծագործությունը էտ դեպքերի համար չի։

Ու ես զարմանում եմ, որ ստեղծագործողի բաժնում ոչ այնքան լավ շարադրանք ունեցող, բայց վեհ թեմաներ շոշափող ստեղծագործությունները բուռն քննադատության են արժանանում, իսկ սենց պրիմիտիվ ու զզվելի բովանդակություն ունեցող թեմաները գովեստի, ինչ ա որ շարադրանքը լավն ա.... Չեմ հասկանում էս մոտեցումը։

Փաստորեն կապ չունի ինչ ես գրում ու ինչի մասին, կարևորը ոնց ես գրում։ Եթե լավ ես գրում, ինչ ուզում ես գրի, կարևորը լավ գրես։

Ապեր, ընդհանուր առմամբ ճիշտ ես, բայց մի բայց կա. պետք չի ամեն ինչին մոտենալ միայն վեհ զգացումների ու զգացմունքների տեսանկյունից… Նույն հեղինակը կարող էր նույն հաջողությամբ (կարծում եմ) գողտրիկ ու գեղեցիկ մի այլ բան պատմել, բայց արի ընդունիր, որ կյանքը միայն էդ գողտրիկ ու գեղեցիկը չի էլի, կյանքը նաև խոպանում ռուս կնոջ «բարիքներից» օգտված միջին կամ միջինից մի բան էլ ցածր զարգացման մակարդակի տղամարդն ա, որ ձկնորսի էն անեկդոտի նման կապված ձեռքերով էլ դեռ բռնած ձկան աչքի մեծությունն է ցույց տալիս: Ըստ իս` դա էլ մեր կուլտուրայի մի մասնիկն է, թեկուզ և էնքան էլ իմ սրտով չի: Արի ընդունենք ոնց կա, չիդեալականացնենք...

[Դեկադա]

Ժող, ի՞նչն ենք քննարկում բարքերը թե՞ ստեղծագործությունը: Ինչ բարք կա էն էլ գրել ա մարդը: Պարզապես լավ չի շարադրել ըստ իս:

... ու կապ էլ չունի ով ա գրել: Ուզում ա Բալզակը գրեր ուզում ա ծանոթս: Եթե էտ ստեղծագործության շարադրանքը մոտս հետաքրքրություն չի առաջացրել չեմ ընդունի: Իսկ թե ինքը ի՞նչ ինտիմ կյանքով ա ապրել մեղմ ասած... թքած կունենամ:

[Tig]

Ապեր, ընդհանուր առմամբ ճիշտ ես, բայց մի բայց կա. պետք չի ամեն ինչին մոտենալ միայն վեհ զգացումների ու զգացմունքների տեսանկյունից… Նույն հեղինակը կարող էր նույն հաջողությամբ (կարծում եմ) գողտրիկ ու գեղեցիկ մի այլ բան պատմել, բայց արի ընդունիր, որ կյանքը միայն էդ գողտրիկ ու գեղեցիկը չի էլի, կյանքը նաև խոպանում ռուս կնոջ «բարիքներից» օգտված միջին կամ միջինից մի բան էլ ցածր զարգացման մակարդակի տղամարդն ա, որ ձկնորսի էն անեկդոտի նման կապված ձեռքերով էլ դեռ բռնած ձկան աչքի մեծությունն է ցույց տալիս: Ըստ իս` դա էլ մեր կուլտուրայի մի մասնիկն է, թեկուզ և էնքան էլ իմ սրտով չի: Արի ընդունենք ոնց կա, չիդեալականացնենք...

Ապ ջան, ընդհանուր առմամբ ճիշտ ես, բայց մի բայց կա… Ստեղծագործությունը իմ կարծիքով քարոզչությունա, սեփական կարծիքը հայտնելու ձև այս կամ այն երևույթի վերաբերյալ, չձևավորված մտածողություն ունեցող ընթերցողի մտածողության ձևավորման պատասխանատվություն… Հիմա ներկայացված երևույթը փաստա, սրա դեմ ոչինչ չունեմ ասելու, բայց հարցը նայա, թե ինչ տեսանկյունիցա ներկայացվում փաստը: Եթե այն ներկայացվումա գլուխ գովալու տեսանկյունից… իսկ եթե…
Մի քիչ մեծ պատասխանատվություն դրեցի հեղինակի վրա, բայց դե որ դու հասար սրան՝ «Ըստ իս` դա էլ մեր կուլտուրայի մի մասնիկն է, թեկուզ և էնքան էլ իմ սրտով չի:», ես էլ պիտի հասնեի սրան… «Եթե մեր կուլտուրայի մի մասնիկը քո սրտով չի՝ մի լռի դրա մասին…»
Եթե սա լիներ օրագրային հուշեր՝ ոչինչ, բայց քանի որ ներկայացվելա որպես պատմվածք, արդեն պիտի համապատասխան դատել…

հ.գ. հա Մուշ, եթե նման գլուխգովալու տեսանկյունից ներկայացված պատմվածք կարդաիր համասեռամոլների մասին, էլի կասեիր՝ «աիր չիդեալականացնենք…»

[Lion]

Բայց ի՜նչ հավես է կարծիք գրել ստեղծագործության մասին, երբ այն ներկայացնողին չես ճանաչում ու վախ չունես, թե քո կարծիքով պիտի վիրավորես իր «ընկերական» կամ «ջերմ բարիդրացիական» զգացումները: Սեպտեմբերի 21, շնորհակալություն:

Ես իմ բացասական կարծիքի հետ միաժամանակ ներեղություն խնդրեցի...

[Բարեկամ]

Քանի որ ինչ ուզենք, կգրենք, հեղինակին ոչ ճանաչում ենք, ոչ էլ ստեղ ա կամ երևի նույնիսկ կլինի... Ու թեև որոշ քաղաքական թևի համակրանքը շահող մականուն էլ դրել է...

Նախ ինչի կամ ում համար է մարդ ստեղծագործում? Դե իհարկե իր և միայն իր: Իսկ ուրիշների ուշադրությունը կրկին իրեն են պետք: Ասել կուզեմ` ստեղծագործելով` ոչ մեկ խնդիր չի դնում ինչ-որ գլոբալ կարևորության խնդիրներ լուծել կամ փրկել ինչ-որ մեկի կյանքը, ասենք: Բայց գրականությունը, կամ լավ ստեղծագործությունները իրենց մեջ կրում են message, ինչ-որ բան են հաղորդում, որի կարիքն ընթերցողն ունի: Դրանով էլ նրանք գնահատվում են որպես լավ : Կոնկրետ էս դեպքում, հեղինակը, գրելով, կարծես հավեսով ճաշակել է ինչ-որ բան, որը հղկել է մի քիչ, դարձրել պատմվածքատիպ շարադրանք: Շարադրանքի տեխնիկան վատը չէր, կարդացվում էր էնպես, որ առանձին նախադասություններ թռնելու կամ ձանձրանալու առիթ չկար: Ու վերջապես, էսքան մարդ կարդաց, քննարկեց, հիմա թե եթե գլուխգովանության message-ից բացի ոչ մի այսպես ասած պետքական հաղորդագրություն չփոխանցվեց, հետո ինչ, հեղինակը, կարծում եմ, նման խնդիր չէր էլ դրել...

[Մարկիզ]

հեղինակին ոչ ճանաչում ենք…

Ճիշտն ասած, ընդամենը կասկածում եմ…

[Արևածագ]

Ճիշտն ասած, ընդամենը կասկածում եմ…

Ժողովուրդ, այս հղումով բացվող բլոգում «Համբյուր» անունով պատմվածք կա: Շուտվանից այդ բառը չէր հանդիպել:

[One_Way_Ticket]

Ճիշտն ասած` պատմվածքը չեմ կարդացել, բայց քննարկումներից մոտավորապես հասկացա, թե ինչի մասին է խոսքը: Ուրեմն, մի անգամ ընկերս ինձ մի դեպք պատմեց, շատ տիպիկ: Ես այն առաջին դեմքով կպատմեմ, այդպես ավելի հարմար է:

Ուրեմն, մի ժամանակ ապրում էի Եվրոպայի X քաղաքում, եղբայրս էլ Ռուսաստանի Y քաղաքում: Եղբայրս անընդհատ գլուխ էր գովում, "ծտերից" պատմում, համոզում էր, որ մի օր այցելեմ իրեն, ցույց տա ինձ այնտեղի հոյակապ կյանքը: Վերջը մի օր գնացքը նստեցի, գնացի: Հանդիպեցինք, դե խնդրում եմ եղբորս ցույց տալ, թե ինչ կա իրենց քաղաքում: "Այ, օրինակ, Լենինի արձան կա": Ցույց է տալիս Լենինի արձանը: Հարցնում եմ, թե ուրիշ ինչ կա իրենց քաղաքում: Եվս մեկ Լենինի արձան կա: "Ուրիշ բաներ" ցույց տալ չի շտապում: Հետո առաջարկում է տղերքի մոտ գնալ, գնում ենք: Նստած զրուցում ենք, տղերքից մեկը սկսում է` "էն օրը մի հատ աղջիկ էի կպցրել, սենց նենց...": Եղբայրս էլ հետ չի մնում` "բա ես էլ էն օրը մի աղջիկ էի կպցրել...": Այդտեղ չեմ դիմանում, ասում եմ` "Լավ, հերիք է նստենք, եկեք գնանք աղջիկների հետ ծանոթանանք": Տղերքը իրար են խառնվում` "ո՞նց, որտե՞ղ": "Որտեղ, որտեղ, փողոցում"` պատասխանում եմ: "Չէ այ ախպեր, տենց չի լինի...":