ես որ հաստատ աֆտարիտետնի արվեստաբանների թվին չեմ պատկանում
բան ու գործ չունենալը վերաբերում էր բոլոր նրանց, ովքեր արդեն մոտ հարյուր տարի դրած քննարկում են քառակուսիները
ու իրոք, արվեստում նոր խոսքի պակասը, ու հետևապես նաև արվեստաբանների բան ու գործ չունենալը հանգեցրել է նրան, որ մարդիկ նստած ֆուռոռի են սպասում
մեկը սև քառակուսի է նկարում, ու հազար հոգի դրած լուրջ դեմքերով քննարկում են
մյուսը կտավի վրա բենզին է լցնում, այրում է, գցում է ջրով լի վաննայի մեջ, հանում է, ու ու դա էլ կախում պատից, ու էլի համարում են գլուխգործոց
մի երրորդը, աչքովս եմ տեսել, փողոցում ման է գալիս, ու ինչքան անպետք պան կա, դատարկ շշից, պռովուդից բռնած մինչև շեստերյոնկեն, հավաքում բերում է տուն, շարում է կտավի վրա, ու վաճառում է մի քանի տասնյակ հազարով, ու էլի ինչ-որ քննադատներ դրա տակ թաքնված իմաստ են տեսնում, որը բացի իրենցից ուրիշ ոչ մեկը չի տեսնում
դասականները կարծես թե բոլորիս համար էլ ավելի հասկանալի ու ընկալելի էին, ի վերջո ու՞մ է պետք այն արվեստը, որը պիտի միայն արվեստաբաններն ու քննադատները հասկանան
Էջանիշներ