Նայած նկար. Գլուխգործոցները նայելով, անգամ պատճենը, կարելի է հասկանալ… օրինակ ես թերթում կարդացի «Մոնա Լիզա» նկարի մասին որոշ բացատրություններ, որոնք միայն կարող է տեսնել մասնագետը նկարում, և նայելով թերթում պատկերված նկարին, իսկապես տեսա այն, ինչ-որ մինչ այդ չէի տեսել և շատ բան հասկանալի դարձավ ինձ այդ նկարի մասին… իսկ ինչ վերաբերվում է այս թեմայի նկարների, ապա նույնը չես ասի դրանց մասին
Ավելացվել է 3 րոպե անց
Բայց սենց թէ նենց, դու մի ինչ-որ ոճ կունենաս չէ՞, որով էլ կգրես քո բանաստեղծությունը… Քո այդ ոճով էլ մարդիկ կարող են հասկանալ նաև այդ![]()
Վերջին խմբագրող՝ Terminator: 18.12.2008, 00:31: Պատճառ: Գրառման ավելացում
1.Դատողություններ անում են բոլորը, սակայն քիչ են կշռադատողները:
2.Մենք հաճախ ներողամիտ ենք վերաբերվում նրանց, ովքեր բեռ են մեզ վրա, բայց մենք երբեք ներողամիտ չենք լինում նրանց նկատմամբ, ովքեր նեղվում են մեզանից:
Մալևիչը հանճարեղ նկարիչ ա: Նկարներն ակումբի մոդերատորների պատկերն ա: Քառակուսին ձանձրույթ ա նշանակում: Ու տափակ, քառակուսի գրառումների նկարագրություն ա: Մալևիչն ուզում ա ասի, որ հաճախ են ակումբում լինում այդպիսի տափակ, միատոն, քառակուսի գրառումներ: Մոդերատորներն, ըստ Մալևիչի, ստիպված են լինում այդ գրառումների դեմ պայքարել երկու հիմնական գույներով՝ սև ու կարմիր (Մոդերատորական. թեման փակվում է): Ու անմիջապես դրանից հետո Մալևիչը ցույց է տալիս ակումբցիներից ոմանց քառակուսի ռեակցիան իրենց քառակուսի գործողությունների դեմ: Կողքի սպիտակ շրջանակները ազատություն են խորհրդանշում: Այսինքն հույս կա, որ կամ մի օր այդպիսի գրառումները կվերանան, կամ էլ մոդերատորը կկարողանա փախնել այդ անիծված շրջանակից ու ազատություն ստանալ ու սպիտակի վրա կերտել սեփական աշխարհը: Կլինի դա եռանկյունի, կլոր թե ամորֆ, էական չի: Կարևորը որ քառակուսի բանտից դուրս ստեղծագործելու, երկնելու, ստեղծելու ազատություն կա:
Քայլ առ քայլ՝ դարից դար
Խենթ եմ
1.Դատողություններ անում են բոլորը, սակայն քիչ են կշռադատողները:
2.Մենք հաճախ ներողամիտ ենք վերաբերվում նրանց, ովքեր բեռ են մեզ վրա, բայց մենք երբեք ներողամիտ չենք լինում նրանց նկատմամբ, ովքեր նեղվում են մեզանից:
Ձանձրալի ա էն նկարը, որը քեզ ստեղծագործելու ազատություն չի տալիս: Կարող ես վերցնել վրձինն ու գեղեցիկ տանձ նկարել: Դիտողը կնայի ու կասի «սիրուն ա, լավ տանձ ա»: Բայց դա արվեստ չի, դա արհեստ ա: Իսկ իսկական նկարը քեզ, հենց քեզ ստեղծագործելու ազատություն ա տալիս: Դու այդ նկարի մեջ կարող ես գտնել քեզ հոգեհարազատ հույս, կամ մի թաքուն շարժում, որ մենակ դու ես տեսնում: Հնարավոր է, որ նկարի մեջ տեսնես մի բան, որը նկարիչն ինքը չի նկատել: Սա ճիշտ է նաև գրական ստեղծագործությունների, երաժշտության և այլնի համար: Արվեստը ստեղծագործողին է սիրում, իսկ արվեստ՝ ստեղծագործողն է սիրում: Դա չի նշանակում, որ նկար սիրողը պիտի նկարել իմանա, կամ էլ այլ ոլորտից արվեստաբան լինի: Դա նշանակում ա որ ինքն իր էությամբ պիտի ստեղծագործող լինի, իր միտքը չպիտի կարծրացած լինի:
Տարբեր ժամանակներում տարբեր հանճարեղ արվեստաբաններ փորձել են ստեղծել գործեր, որոնք իրենց արվեստն ուսումնասիրողներին կթույլատրեն հնարավորինս ազատ զբաղվել ստեղծագործելով: Սրանցից ում փորձն է հաջողվել, չեմ կարող ասել: Բայց բացառված չի, որ Մալևիչի սև ու կարմիր քառակուսիները այդպիսի փորձ են. «Ինքդ ստեղծագործիր, - գուցե ասում է Մալևիչը, - Դու այդտեղ կարող ես ավելի գեղեցիկ պատկեր ստեղծել, քան ես էի տեսնում նկարելիս»: Մարդուն ստեղծագործական ազատություն տալը, նրան ստեղծագործելու դրդելը միայն մեծերին է հատուկ:
Այս թեմայում արդեն տաս էջից ավելի է, ինչ մարդիկ ստեղծագործում են: Յուրաքանչյուր գրառումը ստեղծագործություն է, հորինվածք, մեր մտքի երկունքը: Մի մասը հաջողված են, մյուս մասն անհաջող: Մի բան է ակնհայտ. Մալևիչը հազարավոր մարդկանց դրդել է այդպիսի ստեղծագործության ու սա հետաքրքիր է: Ես չգիտեմ, ինքը դա գիտակցված է արել, թե ոչ: Հնարավոր է, որ իր միակ միտքը մեզ ծաղրելն է եղել «Ես կմիզեմ, իսկ դուք կհիանաք» գաղափարախոսությամբ: Բայց ստացվել է ուրիշ բան: Տձև պատկերներ, որոնք հազարավոր մարդկանց ուղեղում պտտվող միակ միտքն է՝ օրեր շարունակ:
Քայլ առ քայլ՝ դարից դար
Խենթ եմ
Նախ՝ տձև չենՀետո էլ էս «միակ միտքը» չափազանցություն էր: Կարելի է մտածել՝ չենք ուտում, չենք խմում սաղ օրը Մալևիչի քառանկյունների մասին ենք մտածում:
Բայց ստեղծագործելու հետ համամիտ եմ: Էն գլխից ասում էի, որ սև քառակուսին ստեղծագործելու հրավեր է/էսքան ստեղ գրելու փոխարեն մի թեմա բացեիր ադիտիվ-սուբստրակտիվի մասին պատմեիր, դրա մասին մտածեինք...
/
Il y a un spectacle plus grand que la mer, c'est le ciel; il y a un spectacle plus grand que le ciel, c'est l'intérieur de l'âme. (V. Hugo, Les Misérables)
CHUK, տենց որ նայենք…Լ. Դա Վինչիի «Մոնա Լիզան», իր ստղեծման պահից, դարեր շարունակ, մինչև այսօր, քննարկումների առիթ է դարձել ու նորանոր բացահայտումներ են արվում: Ջոկոնդան նայելով գեղագիտական հաճույք ես ստանում, հիանում նկարի գեղեցկությամբ
… Ասածս, այն է, որ թեմայի նկարներն էլ կարելի է օրերով, տարիներով, դարերով տարբեր ձևով բացատրել ու նորանոր բացահայտումներ անել, ինչքան մարդ, այնքանն էլ կարծիք և մարդ ինչ ապրումներ ունի:
![]()
1.Դատողություններ անում են բոլորը, սակայն քիչ են կշռադատողները:
2.Մենք հաճախ ներողամիտ ենք վերաբերվում նրանց, ովքեր բեռ են մեզ վրա, բայց մենք երբեք ներողամիտ չենք լինում նրանց նկատմամբ, ովքեր նեղվում են մեզանից:
Հետաքրքիր է…Ի դեպ այդ նկարիչը ստեղծագործում է նկարչական մի ուղությամբ՝ ՖՈՒՏՈՒՐԻՍՏԱԿԱՆ ոճով: Նրա շատ նկարներ այդ ոճի են… «Կարմիր և Սև քառակուսիներ» նկարը հասկանալու համար, նախ պետք է հասկանալ նկարչական այդ ուղղությունը և նոր միայն մեկնաբանություններ անել:
Ի դեպ այդ նկարչի մեկ այլ «կարմիր ու սև» ուղղությամբ մեկ այլ նկար (հավանաբար նա այդ
«գույները շատ է սիրել»).
Վերջին խմբագրող՝ Chuk: 21.12.2008, 22:52:
1.Դատողություններ անում են բոլորը, սակայն քիչ են կշռադատողները:
2.Մենք հաճախ ներողամիտ ենք վերաբերվում նրանց, ովքեր բեռ են մեզ վրա, բայց մենք երբեք ներողամիտ չենք լինում նրանց նկատմամբ, ովքեր նեղվում են մեզանից:
Չէ, ես մանթոյից ինձ խփելու եմ... Ո՞նց նկարիչ չդառա ախր: Ինչո՞վ պիտի կոնկրետ էս նկարը լավը լիներ իմ նկարածներից:
Հա՛, ես պրագմատիկ եմ: Հա՛, ես ռեալիստ էլ եմ: Բայց մեկ ա՝ էս նկարներին տված փողերով Աֆրիկայում մի ինչ-որ Նամիբիա երկու տարի կապեր, ամեն օր էլ հազարավոր երեխաներ սովից չէին մեռնի:
DIXIcarpe noctem
Դե գիտեմ՝ ինքը ինչ նկարիչ ա, դրա համար էլ գրել էի՝ կոնկրետ էդ նկարը:
Աչքիս՝ ընկնում եմ դեմագոգիայի գիրկը: Ուղղակի գլխումս չի տեղավորվում՝ ոնց են էդ ախմախություններին էդքան փող տվել, շատ էլ թե՝ Մալևիչն ա նկարել: Ուզում ա՝ Հռոմի պապը նկարած լինի, ուզում ա՝ Ստիվի Ուանդերը, դրանից հո շեդևր չի՞ դառնում: Որ հանկարծ Թերլեմեզյանի առաջին կուրսի մի ուսանող վախտին տենց քառակուսի բան նկարեր, էնքան կղժժային վրեն՝ կգնար մկնդեղ կուտեր: Իսկ եթե Մալևիչն է նկարել, ով, թերևս, ապացուցել է, որ լավ նկարիչ է, ուրեմն դա գլուխգործոց է, հա՞: Դիսկրիմինացիա ա:
DIXIcarpe noctem
Այս պահին թեմայում են 1 հոգի. (0 անդամ և 1 հյուր)
Էջանիշներ