2-րդ սերիայի մասին հենց նոր իմացա Իսկ ներկայիս սերիալները առանձին թեմա են...

Ասածս այն է, որ պետք չէ բացասական հույզեր ցրել... Տես, ընտանիքիդ հետ նստած ես, հայրդ, մայրդ... մեկ էլ այդ ֆիլմն է սկսվում: Դե գիտեք էլի ոնց է լինում: Ծնողներդ միանամից ասում են. "Վայ, Հայկական կինո է, թող նայենք..." Ու հիմա ոնց դու ծնողներիդ ասես, որ դա համենայն դեպս այդ սաստավով նայելու բան չէ, քանի որ այնտեղ տղամարդ են բռնաբարում... Ուղիղ ասես, չի լինի համ էլ անհարմար է, նամյոկ անես, կարողա չհասկանաս, թողնես գնաս- պիտի նստեն ու ճնշվեն այդ տեսարաններից, վատ զգան, նողկանք ապրեն, տրամները ընկնի...

Դա դեռ մեծերը - բա որ երեխաները նայեն? Չնայած այս պահը հեշտ է, քանի որ երեխային կարող ես համոզել, շեղել ու ալիքը շուռ տալ...