Հատուցում

[Մեղապարտ]

Ապաշխարության 5-րդ կետում գրված է, որ խոստովանության գնացող անձը պետք է պատրաստ լինի իր գործած մեղքերի դիմաց որոշակի հատուցում կրելու:
Ինչպե՞ս պետք է հատուցուը տեղի ունենա :
Վնասը պետք է հատուցում ստանա։ Իմ կարծիքը այսպիսին է սկզբից զղջումը որը բարոյական հիմք է ապահովում հատուցման համար:Որից հետո գալիս ապաշխարությունը որից հետո հատուցումը:
Այսինքն՝ մարդ պետք է իր կյանքի որևէ էտապում պատրաստակամություն դրսևորի ինչ որ ձևով հատուցելու իր արարքի դիմաց։
Ինչ կարծիքի եք դուք, որն է առաջնային ,կամ ձեր համար որն է նախնտրելի բարոյական թե՞ նյութական հատուցումը:

[Monk]

Նախ մի փոքր ավելի ամբողջական դարձնենք ինֆորմացիան. հատուցումը Ապաշխարհության խորհրդի հանգրվանային կետերից մեկն է: Սկզբնականը մեղքի գիտակցումն է, որին հաջորդում է զղջումը և չմեղանչելու որոշումը: Այնուհետև մեղքի խոստովանությունն է, որն ունի երկու կարգ. ընդհանրական և անհատական: Ընհանրական խոստովանությունը, որի կարգը գտնվում է այստեղ , սովորաբար կատարվում է Ս. Պատարագ մատուցելու օրերի վաղ առավոտյան` Գիշերային ժամերգությունից հետո, ինչպես նաև Պատարագից առաջ կամ ընթացքում, որից հետո միայն հնարավոր է ստանալ Ս. Հաղորդություն: Իսկ անհատականը յուրաքանչյուրն ինքն է որոշում, որից հետո տարիքով և փորձառու հոգևորականին` խոսոտովանահորը, խոստովանում է մեղքը: Խոստովանահայրն էլ նշանակում է հատուցման ձևը. դա կարող է լինել թե նյութական, թե բարոյական, կամ թե չգիտեմ ինչ կերպով. կախված է կոնկրետ պարագայի նրբություններից (թյուրիմացությունների տեղիք չտալու համար ասեմ, որ նյութական հատուցումը տրվում ոչ թե հոգևորականին կամ ուրիշ մեկին, այլ կոնկրետ այն անձին, ում վնաս է հասցրել մեղանչողը): Այդ ամենից հետո խոստովանահայր հոգևորականը տալիս է մեղքի թողություն և արձակում, ըստ Տիրոջ խոսքի տրված իշխանության. <Ինչ որ արձակեք երկրի վրա, արձակված կլինի երկնքում, և ինչ որ կապեք երկրի վրա, կապված կլինի նաև երկնքում>:

[Մեղապարտ]

Ապրելով որոշակի ժամանակահատված այս աշխարհում մարդը իր մեջ սպունգի պես ներծծում է այս աշխարհին հատուկ բոլոր լավ և վատ երևույթները և գալիս է մի պահ որ այդ բեռից ավել մարդը ի վիճակի չէ կրելու :Սա թվում է թե վերջն է ,բայց դա այդպես չէ հարաբերությունները տեղափոխվում են հաջորդ աստիճան ,որտեղ մահածաը առա վավելագույնս դրսևորելու է իրեն իր հարազատների իր ընկերների և իր թշնամիների միջոցով:Այս պահից սկսված բոլորը (նրա մերձակա աշխարհը) զբաղված են հատուցման երևույթով:
Շատ նյութականացրի ,բայց դե ինչ արած

[Մեղապարտ]

Կարող ենք հավատալ կամ չհավատալ Աստծոն: Կարողեք պատժվել կամ ոչ , բայց դատի առաջ կանգնելու եք և հատուցում լինելու է :Կարող եք չկասճածել, այնպես որ հարկավոր է ճիշտ ապրել հատուցման պահին չեք ափսոսա քան որ ,ճիշտ եք ապրել:

[Dorian]

Խիստ կասկածում եմ ու, համոզված լինելով, ու հատուցում չկա, անելու եմ սրտիս ուզածը` երբեք չհատուցելով:

[Մեղապարտ]

Խիստ կասկածում եմ ու, համոզված լինելով, ու հատուցում չկա, անելու եմ սրտիս ուզածը` երբեք չհատուցելով:

Երբեք մի ասա երբեք ,ապրիր այնպես ինչպես ցանկանում ես ,հիշիր ամեն ինչի համա ժամանակ կա «պարտքը վճարելով է գեղեցիկ»:
Վերջի վճարումը կատարում են հոգով,ինչպես կասեր մեծագույն կոմբինատորը՝ Օստապ Սուլեյման Իբն Բեբդեր Բեյը(եթե անվան մեջ սխալ կլինի ներեք ինձ՝ Մեղապարտիս) «մղձավանջը ձեզ չի տանջում, որևէ մեկը չի գոռում հայրիկ,հայրիկ և այլն»:Հիշեք, ապրում ենք «կրեդիտ» վճար չկա տոկոս չկա կա հատուցում :
Բարի եղեք հատուցել ,հատուցումը անժամկետ է հիշիր ներառյալ «յոթերորդ պորտը»:

[Dorian]

Կյանքը, որն ապրում ենք, ի տարբերություն հանդերձյալ կյանքի, ապացուցված է ու 100 տոկոս իրական: Ուրեմն ի՞նչ: Ապրենք տաբուների ու զրկանքների մեջ, որ մեկ էլ տեսար այլ կյանք լինի` այն վայելենք: Ոչ, ոչ, ոչ: Մարդիկ, ովքեր արգելքների ու սեփական, յանմ թե մեղքերի մասին մտածելով են ապրում, դժողք են դարձնում հենց էս կյանքը: Նման մարդկանց համար, դուրս ա գալիս, лучше журавль в небе, чем синица в руках.

[REAL_ist]

Կյանքը, որն ապրում ենք, ի տարբերություն հանդերձյալ կյանքի, ապացուցված է ու 100 տոկոս իրական:

չես կարա ասես որնա իրական ու առավել ևս 100 տոկոս ապացուցված, իզուր չի Սոկրատեսը ասել՝ ես գիտեմ, որ ոչինչ չգիտեմ

Ինչ կարծիքի եք դուք, որն է առաջնային ,կամ ձեր համար որն է նախնտրելի բարոյական թե՞ նյութական հատուցումը:

բնականա մեղք գործողի համար բարոյականնա ավելի կարևոր, ինքը իր խղճի առաջ կարևորը մաքուր լինի, իսկ նյութականը տուժածի համարա կարևոր, քանի որ որոշ դեպքերում վերականգնում նախնական վիճակը, սակայն կան մեղքեր որոնք անհատուցելի են, դրանց դեպքում զղջալը գրոշի արժեք անգամ չունի

[Մեղապարտ]

Կյանքը, որն ապրում ենք, ի տարբերություն հանդերձյալ կյանքի, ապացուցված է ու 100 տոկոս իրական: Ուրեմն ի՞նչ: Ապրենք տաբուների ու զրկանքների մեջ, որ մեկ էլ տեսար այլ կյանք լինի` այն վայելենք: Ոչ, ոչ, ոչ: Մարդիկ, ովքեր արգելքների ու սեփական, յանմ թե մեղքերի մասին մտածելով են ապրում, դժողք են դարձնում հենց էս կյանքը: Նման մարդկանց համար, դուրս ա գալիս, лучше журавль в небе, чем синица в руках.

Ներոն կայսրը մտածում էր նույնպես և տրվել էր իր պատկերացրած բոլոր վաելքներին :
Նա կենակցեց մոր հետ ,այրեց Հռոմը և վաելեց իր հասանելիք կյանքը այնպես ինչպես ցանկանում էր առանց տաբուների:
Ռուսական վերջին ցարը ապրեց իր կյանքը և նահատակվեց որպես ցար և սրբացվեց:
Լենինը առ այսօր գերեզման չունի իսկ մարմինը որպես «վարունգ » տարին մեկ անգամ ընկղմում են աղաթթվի մեջ:
Սա կոչվում է հատուցում

[Dorian]

Ներոն կայսրը մտածում էր նույնպես և տրվել էր իր պատկերացրած բոլոր վաելքներին :
Նա կենակցեց մոր հետ ,այրեց Հռոմը և վաելեց իր հասանելիք կյանքը այնպես ինչպես ցանկանում էր առանց տաբուների:
Ռուսական վերջին ցարը ապրեց իր կյանքը և նահատակվեց որպես ցար և սրբացվեց:
Լենինը առ այսօր գերեզման չունի իսկ մարմինը որպես «վարունգ » տարին մեկ անգամ ընկղմում են աղաթթվի մեջ:
Սա կոչվում է հատուցում

Ի՞նչ դժոխքի անդամների ցուցակում տեսել ես Ներոնի անունը: Նրան առ այսօր էլ հիշում են: Լավ, թե վատ, նրա համար միևնույն է, որովհետև նա մե-ռա-ծէ:
Մերիլին Մոնրոն վերջին անբարոյականն էր: Հիմա կինոյի լեգենդ է:
Դաժան ու անողոք փարավոնների համար բուրգեր են կառուցված:
Մոպասանը կնամոլ էր ու շվայտ կյանք էր վարում, Ուայլդը համասեռամոլ էր: Նրանց հիշում են ու պաշտում:
Հիտլերն անմահացել է պատմության մեջ:
Սա ի՞նչ է կոչվում: Անարդարությու՞ն: Բա ջնջեք պատմությունը, թող հատուցեն: Նրանք ապրել են, ոնց ուզել են ու ճիշտ են արել:

[Ռուֆուս]

Ի դեպ Ներոնը Հռոմը չի այրել, դա ընդամենը հեքիաթ է....

Ընդհակառակը, Ներոնը իր սեփական միջոցների հաշվին վերականգնել է այրված քաղաքը, անտունների համար ապաստաններ է տրամադրել, նոր տներ է կառուցել...

Փոխարենը պատմության էջերում մնացել է որպես Հռոմը հրկիզող.... Դաժան է...

[Dorian]

Մեղապարտ, եթե հատուցման միտքը չլիներ, մեղքեր կգործեի՞ր:

[Second Chance]

Մեղապարտ, եթե հատուցման միտքը չլիներ, մեղքեր կգործեի՞ր:

Չգիտեմ Մեղապարտը ոնց կպատասխանի բայց ես ուզում եմ մի բան ասել դրա մասին:
Շատ մարդիկ վախենում են մեղք գործել նրա համար որ մի օր հատուցում կստանան, կամ կպատժվեն - սա սխալ մոտեցում է:
Ինչու՞ պետք է քրիստոնյան մեղք չգործի:
ուզում եմ մի օրինակով բացատրել
Երբ երկու սիրող զույգերից մեկը չի դավաճանում մյուսին դա նրանից չէ, որ կարծում է թե դա դուր չի գա իր սիրելիին, որ սիրելին կպատժի կբաժանվի, կամ այլ նմանատիպ պատճառ...նա չի դավաճանի որովհետև նա սիրում է նրան ու կարիք չունի նրան դավաճանելու:
Մենք չպետք է մեղք գործենք, ոչ թե նրա համար որ կպատժվենք/ դա չպետք է լինի դրդապատճառը/ , այլ որովհետև սիրում ենք Աստծուն և հետևապես մարդկանց: Այսինքն մեղք չգործելը չպետք է վախից դրդված լինի՝ այլ սիրուց:

[Հայկօ]

Մենք չպետք է մեղք գործենք, ոչ թե նրա համար որ կպատժվենք/ դա չպետք է լինի դրդապատճառը/ , այլ որովհետև սիրում ենք Աստծուն և հետևապես մարդկանց: Այսինքն մեղք չգործելը չպետք է վախից դրդված լինի՝ այլ սիրուց

Միայն մեկ հավելում. այս միտքը ճիշտ է ո՛չ միայն քրիստոնյաների համար: Մեջբերված հատվածից եթե «Աստծունը» և «հետևապեսը» հանենք, միտքը չի տուժի. ընդհակառակը՝ ավելի կհստականա՝ մեկ միջնորդից ազատվելու շնորհիվ:

[century]

Ի դեպ Ներոնը Հռոմը չի այրել, դա ընդամենը հեքիաթ է....

Ընդհակառակը, Ներոնը իր սեփական միջոցների հաշվին վերականգնել է այրված քաղաքը, անտունների համար ապաստաններ է տրամադրել, նոր տներ է կառուցել...

Փոխարենը պատմության էջերում մնացել է որպես Հռոմը հրկիզող.... Դաժան է...

Ամեն դեպքում նա Հռոմի կայսրերից ամենադաժանն է եղել և նա կոչվել է որպես դահիճ կայսր, պատճառ լինելով շատ անմեղ մարդկանց սպանության