Նախ արի ֆիքսենք, թե որ թվերից սկսած ենք համարելու "հնագույն ժամանակներ":
Միանշանակ կվիճարկեմ` հենց մենակ որոշ նահանգների անուններ ուղղակի վկայում են այդ տարածքում այլ ազգերի բնակության մասին, ու այնպիսի բնակության որ երկրամասը կոչվել է նրանց անունով:
Հենց մենակ Խորենացու վկայություները հայկազունիների տոհմմի տարածման և տարածքների յուրացման վերաբերյալ շատ բաներ են պատմում այդ մասին:
Է հետո ինչ? "Ասպ" բառը առկա է թե հին պարսկերենում և թե գրաբար հայերենում: Պարսկական պահպանված գրավոր ասբյուրներն ավելի հին են, դրա համար էլ պաշտոնապես ընդունված է, որ "ասպ"` ձի, պարսկերեն բառ է և հայերենում այն փոխառություն է: Փոխառության հետ համամիտ չեմ, քանի որ կարծում եմ, որ որպես հնդևրոպական լեզուներ թե պարսկերենը և թե հայերենը այդ բառը ժառանգել են իրենց մայր լեզվից:
Հա, հին պարսկերենում զանր հետևազորը կոչվում էր "Ասպաուարան", որը հետագայում ձևափոխվեց և կրճատվեց "ասվարան":
Տիգրան մեծի պահով` միանշանակ համամիտ եմ, սակայն միջնադարն իզուր օրինակ բերեցիր, քանի որ հեչ էլ հնագույն ժամանակներ չի համարվում:
Պատմական Հայստան է այն առումով, որ հայ ժողովրդի մեզ հայտնի պատմության ընթացքում պարբերաբար եղել է հայոց պետականոթւյան կազմում, նույիսկ հանդիսացել է հայոց վերածնված պետականոթւյան օրրան: Միայն այս առումով, բայց ոչ ավելին:
Ես պատմական Հայաստան ասելով հասկանում եմ աշխարհագրական այն տարածքը, որտեղ որպես առանձին էթնոս ձևավորվել է հայ ժողովուրդը:
Լոխ մունք ենք, մնացածը` լոխ են...
Malxas (23.06.2012)
Varzor (23.06.2012)
Varzor (24.06.2012)
Այս պահին թեմայում են 1 հոգի. (0 անդամ և 1 հյուր)
Էջանիշներ