Ինձ թվում է, շատ ճիշտ ես գրել. հոգու ու մարմնի ներդաշնակություն, միաձուլում է անհրաժեշտ: Իսկ մեր ցանկությունները, ըստ իս, հենց էդ միաձուլման արդյունք են, այսինքն թե մարմնական, թե հոգուց բխող հիմքեր ունեն:Katka-ի խոսքերից
Ցանկությունը սովորաբար մի հատ չի լինում, ուղղակի ամեն պահի մեկը կարող է ավելի արտահայտվել ու ուշադրություն գրավել: Էդ դեպքում, ինձ թվում է, հայտնի սոցիալակն օրենքը. "Քո ազատությունը վերջանում է այնտեղ, որտեղ սկսվում է ուրիշի ազատությունը" կարելի է և սեփական անձի, ու հետևաբար, սեփական ցանկությունների ազատության վրա տարածել. մեկը բավարարելու ճանապարհին մտածել, թե ինչքանով է դա նպաստում կամ խանգարում մյուսի բավարարմանը:Կարեւորել է պետք մարմնի ցանկացած ցանկություն, դրանից վնաս չի լինի, դրա շնորհիվ կլինի հոգին:
Ուզում ես սպանել, սպանիր, ուզում ես հարվածել, հարվածիր, ուզում ես ինքնասպան լինել, ինքնասպան եղիր, ուզում ես մարդուն լավություն անել, լավություն արա, սիրում ես, սիրիր, ծնվել ես, ապրիր: Ազատ է պետք լինել հոգու ձեւավորած կաղապարներից, ձեւական մտքերից, վեր-վեր բառերից:Ամեն ինչ շատ ավելի պարզ կարող է ու պետք է լինի: Չկա հոգի, չկա հոգու կատարելություն. լիներ, չէինք լինի մենք:
Եթե էս պահին ուզում եմ սպանել մի մարդու, բայց, օրինակ, նաև սիրում եմ նրան /ընդհանրապես/, ու կցանկանայի նաև նրա հետ ապրել` կարող եմ փորձել գնահատել այդ երկու ցանկությունները, հաշվի առնել նաև սեփական ապրելու ցանկությունը, հետագա ապրումներ ունենալու կամ նույնիսկ պատիժ կրելու հնարավորությունը, դրանց համապատասխանությունը իմ ցանկություններին... ու հետո որոշել, անել դա թե չէ /որքանով ու որ ցանկությունն եմ ուզում ես բավարարել/
[/QUOTE] Ստեղծվել ես ցանկություններով, նյութական մտքերով, շարունակիր այդպես:
Հ.Գ. Տենց ա ճիշտը[/QUOTE]
Կա մոտեցում, որի համաձայն ամեն մարդու հոգեկանը ձևավորվում է հենց էդ` ստեղծման պահից, բայց քանի որ տարբեր մարդիկ տարբեր են, կարող են ունենալ տարբեր վերաբերմունք նույն բանին, ապա մեկի մոտ կարող են լինել "նյութական մտքեր" ու ցանկություններ, մյուսի մոտ` ոգեղեն: Էդ հաստատ չես կարող ասել:
Մեջբերել
Էջանիշներ