Մեջբերում Needles In Eyes-ի խոսքերից Նայել գրառումը
Սերը ենթադրում է ճանաչում, ու չճանաչվածը չես կարող սիրել՝ միայն հիանալ: Իսկ հիացմունքը սիրո համար կարող է ամենավատ թշնամիներից լինել: Որովհետև խանգարում է ճանաչմանը:
Իսկ երբ բացվում են աչքերդ՝ ի՞նչ արժի հիմա քո սերը, փոքրիկս: Ցույց տուր քո սիրո գինը:
Не верю в любовь.
Վայ քու արա, Needles In Eyes-ի փոքրիկը դառանք, ի՜նչ ամոթ ա: Ախպե՜՜՜ր, այ ախպե՜՜՜ր ես քո իմացածներից չեմ

Իսկ եթե լուրջ, ապա ճանաչել-չճանաչելու խնդիր չկա, խոսքը այլ բանի մասին է: Դիմացինիդ թերությունը չնկատել, չի նշանակում չճանաչել նրան: Կարդա գրածս.

Մեջբերում Morpheus_NS-ի խոսքերից Նայել գրառումը
Սիրած էակիդ թերությունները չնկատել, չի նշանակում, որ ասենք նրա մի ոտքը չլինի, դու չտեսնես, որ նա մեկ ոտք ունի: Պարզապես նրա ոտքի բացակայությունը դու որպես թերություն չես ընկալի: Սերը հենց դրանով է սեր...
Իսկ ինչու են ասում, որ սովորաբար ամուսնական զույգերի սիրո ժամանակահատվածը 1-2 տարին է, հետո կարծես սերը վերածվում է միմյանց հետ կապնվածության զգացման: Պատճառը իմ կարծիքով այդ այսպես կոչված թերությունները կամաց-կամաց նկատելու մեջ է: Իհարկե երջանիկ բացառություններ էլ լինում, լինում են զույգեր, որոնք մինչեւ խոր ծերություն սիրում են միմյանց, որի պատճառը.... որի պատճառն այն է, որ միմյանց մեջ թերություն չեն տեսնում, միմյանց համար միշտ կատարյալ են ու սիրելի: