Փիլիսոփայական հարցերի շուրջ բանավեճեր

[Whyspher Whisper]

... քանի որ այդ արտահայտումները անցնում են մարդու նյութական զգաարանների միջով և բնության գոյավիճակների ազդեցության տակ ապա մաքուր ցանկությունը վերածվում է անմաքուրի, մաքուր սերը վերածվում է կրքի և այլը... Դա նման է ֆիլտրի, եթե ֆիլտրը մաքուր չե ապա իր միջով անցած ջուրը կկեխտոտվի...
Այո զգայարանները արտացոլում են աշխարհը, բայց զգայարանները պարզապես գործիք են Էակի ձեռքում, դրանք Էակից անկախ չեն կարող գործել, այլ գործում են էակի ցանկությամբ...

Ստացվում է, որ հենց Էակը, Հոգին է ցանկանում, որ, օրինակ, "մաքուր սերը վերածվի կրքի"

Այն, որ զգայարաններն են արտացոլում աշխարհը, դա միանշանակ չէ: Զգայարնները միջոց են աշխարհի յուրացման, բայց դրանք չեն արտացոլում աշխարհը: Ոչ միշտ է, և ես ավելի հակված եմ այն տեսակետին , որ արդյունքում առաջացող ապրումները ևն հոգու կազմակերպման, ուղղորդման արդյունք են: Կա բանականություն, որը ավելի ուժեղ ու վտանգավոր զենք է:

Ճիշտն ասած, ապրումներ, վերաբերմունք, դրանց համապատասխան վարքի կազմակերպում ևն ասելով, հենց բանականությունն էի ենթադրում...
բայց, ամեն դեպքում, ընդունում եմ մարդու հոգեկանի էն բովանդակությունը, որն անկախ էդ ամեն ինչից գոյություն ունի ու հենց էությունն է կազմում մարդու: Դա էլ կարելի է հոգի անվանել, իսկ բանականությունը արդեն ստացվում է մի տեսակ միջանկյալ օղակ հոգու ու մարմնի միջև:
Միևնույն ժամանակ համարում եմ, որ հոգին մարմնից տարանջատել էդքան կտրուկ, քանի դեռ նրանք միասին են, բոլորովին չի կարելի: Մեկը մյուսի միջոցով է ճանաչվում ու արտահայտվում:

[Katka]

որովհետև երբ մարդ սխալվում է ապա դա իր մտքից է, իսկ բանականությունը միյայն ճիշտ որոշում կայացնողն է...

Միթե՞: Իսկ միտքը ինչի արդյունքն է:Չկա բանականություն, չկա միտք:

Բանականությունը միշտ կանգնած է Հոգու կողքին և գործում է հոգու թելադրանքներով, բայց դրան խանգառում է կեղծ ««ես»»-ը և անղեկավար միտքը, որոնք իրենց հերթին դառել են զգայարանների գերին...

Չեմ պատկերացնում Հոգին առանց զգայարանների: Սա լրիվ արեւելյան փիլիսոփայություն է, որը ինչ խոսք շատ գեղեցիկ է, ին-յանը, 5 տարրերը եւն, բայց Հոգու գաղափարը ինքնանպատակ չի ստեղծվել: Դրա միակ նպատակը ներդաշնակությունն է մարմնի հետ, այլ ոչ թե մարմնի ստորացումը:

[յոգի]

[QUOTE=Whyspher Whisper;1947622]Ստացվում է, որ հենց Էակը, Հոգին է ցանկանում, որ, օրինակ, "մաքուր սերը վերածվի կրքի"
Հարգելի Whyspher Whisper, Հոգին ցանկանում է վայելել, սիրել, սիրվել և այտահայտել իր հրաշալի որակները... հոգին (մենք) երբեք չի ցանկանում տառապել և քանի, որ կիրքը բերում է տառապանքի, ապա դա նրա ցանկությունը չի, այլ նրա աղավաղված ցանկության դրսեվորումն է, որը գտնվում է բնության գոյավիճակների ազդեցության տակ, այսինքը՛ երբ ցանկությունները արտահայտվում են տգիտության, կրքի կամ առաքինի գոյավիճակների ազդեցությունների ներքո, ապա սերը վերածվում է կրքի, նախանձի, և այլի...
Հոգու մաքուր վիճակը արտահայտվում է այդ ժամանակ, երբ մարդ դուրս է գալիս այդ գոյավիճակների ազդեցություններից և հաստատվում է իր իրական Ես-ի մեջ, այսինքը' գիտակցում է նյութական աշխարհը, իրեն և իր շրժապատը և գիտակցում է, որ նյութականը ժամանակավոր է, բայց ինքը հավերժ է և գտնվում է նյութի ազդեցության տակ...

[յոգի]

Միթե՞: Իսկ միտքը ինչի արդյունքն է:Չկա բանականություն, չկա միտք:

Katka ջան, միտքը դա նյութական նուրբ տարր է, որը գտնվում է նյութական տիեզերքում, ինչպես նաև բանականությունը, այս երկուսը և կեղծ ««ես»»-ը միասին կազմում են Էակի նուրբ մարմինը...

Չեմ պատկերացնում Հոգին առանց զգայարանների: Սա լրիվ արեւելյան փիլիսոփայություն է, որը ինչ խոսք շատ գեղեցիկ է, ին-յանը, 5 տարրերը եւն, բայց Հոգու գաղափարը ինքնանպատակ չի ստեղծվել: Դրա միակ նպատակը ներդաշնակությունն է մարմնի հետ, այլ ոչ թե մարմնի ստորացումը:

Հոգին ունի հոգևոր զգայարաններ, հոգևոր միտք և բանականություն, նաև Ձև, ձեռքեր, ոտքեր, քիթ բերան և մնացածը և էակի կոպիտ մարմինը դա Հոգու ձևի վրա է ստեղծվում, ինչպես հագուստը մարդ հագնում է ըստ իր ձևի, չափսի...
Կատկա ջան ին՞չ է նշանակում ««արևելյան փիլիսոփայություն»», ինչ կապ ունի դա, եթե ճշմարտությունն է և եթե ճանապարհն է ցույց տալիս դեպի ազատագրում, ինքնաիրականացում ապա ինչ կապ ունի որտեղից է աղբյուրը, նույն կարելի է ասել, որ դեղորյաքը, կամ բժշկությունը արևելյան են, բայց քանի որ օգնում են ցանկացած ազգության, չենք ասում թէ արևելյան է...
Եթե մի քանի հազար տարի հետ գնանք կտեսնենք, որ ոչ միյայն արևելյան է, այլ նաև հին Հայկական փիլիսոփայություն է, որը Հայաստանում հիմա չի կիրառվում և չի կիրառվել մի երկուհազար տարի...

5 տարրերը եւն, բայց Հոգու գաղափարը ինքնանպատակ չի ստեղծվել: Դրա միակ նպատակը ներդաշնակությունն է մարմնի հետ, այլ ոչ թե մարմնի ստորացումը

Մարմնին ոչ ոք չի ստորացնում, մարմինը շատ կարևոր է այս նյութական աշխարհում և դա Հոգու արտացոլումն է կամ հագուստը, ասելով թե մարմինը հագուստ է, կամ ժամանակավոր է, դա չի նշանակում ստորացնել այն: Հոգին առանց մարմնի չի կարող գոյություն ունենալ այս նյութական աշխարհում, շատ ճիշտ ես ասում, ներդաշնակություն մարմնի հետ, բայց ոչ միակ նպատակը, որովհետև վերջնական նպատակը դա դուրս գալն է այս նյութական տիեզերքից և վայելողը դա Էակն է, որը մարմնի մեջ է, մարմինը զգում է բոլոր համերը, զգացմունքները, ցավերը իսկ Հոգին ««վայելում»» է...

[Whyspher Whisper]

Հարգելի Whyspher Whisper, Հոգին ցանկանում է վայելել, սիրել, սիրվել և այտահայտել իր հրաշալի որակները... հոգին (մենք) երբեք չի ցանկանում տառապել և քանի, որ կիրքը բերում է տառապանքի...

Ախր ես նույն բանը կարող եմ ասել մարմնի վերաբերյալ. մարմինը չի ցանկանում տառապել, ի հակառակ դրա, ինչքան հաճախ մենք կարող ենք մեզ ստիպել /որոշակի աստիճանի տառապանք ապրելով/ անել մի բան, ինչը էդքան էլ հաճելի չի` հենց անելու պահին, բաըց գիտենք, որ դա, օրինակ, առաքինի է, կամ, այլ կերպ ասած, բերելու է դրական արդյունքների ապագայում, կամ էլ` ուղղակի "լավ է":

[mxmxm1]

կենդանին բանականություն չունի,ունի բնազդ;համադրության մեջ ավելի վտանգավոր է բանականությունը;

-ի նկատի ունեմ ...հոգու տիրոջ համար...
սակայն այլ տեսակետից իմ հոգին հենց ես եմ
հարցից խուսափելու համար կավելացնեմ ` նաև մարմնով եմ ես
առանց մարմին-արդեն թեմա է հասունանում հետմահու մեր -կամ հոգու_գոյության վերաբերյալ


իսկ հոգեբուժարանների գոյությունը բացատրվում է հոգու <<հիվանդանալու>> հակվածությամբ


իսկ ասացվածքը,որ ամեն մարդ յուրովի ա խելագարվում,յուրովի էլ կհասկանա ամեն ոք

[յոգի]

Whyspher Whisper
Ախր ես նույն բանը կարող եմ ասել մարմնի վերաբերյալ. մարմինը չի ցանկանում տառապել, ի հակառակ դրա, ինչքան հաճախ մենք կարող ենք մեզ ստիպել /որոշակի աստիճանի տառապանք ապրելով/ անել մի բան, ինչը էդքան էլ հաճելի չի` հենց անելու պահին, բաըց գիտենք, որ դա, օրինակ, առաքինի է, կամ, այլ կերպ ասած, բերելու է դրական արդյունքների ապագայում, կամ էլ` ուղղակի "լավ է":

Այս միտքը ճիշտ հասկանալու համար պետք է իմանալ թե ինչ է մարմին և ին՞չ է հոգի: Մարմինը դա կազմված է միս, ոսկոր, այրուն և մնացածը, առանց Հոգու մարմինը մի մեռած նյութ է: Հոգին դուրս է գալիս մարմնից, մարմինը ընկնում է անկենդան և ոչինչ չի ձգում և դա բոլորս էլ գիտենք, որ ճշմարտությունն է, այդ դեպքում ինչպես՞ կարելի է ասել թե մարմինն էլ չի ցանկանում տառապել: Մարմինը առանց Հոգու չի կարող ոչինչ ցանկանալ, կամ տառապել, բոլոր զգացմունքները զգում է Էակը, Հոգին և արտահայտում է հոգին մարմնի միջոցով, որովհետև Հոգին գտնվում է նյութական աշխարհում և նյութական մարմնում, այլ կերպ չի կարող արտահայտել իրեն, մինչև չվերաճանաչի իրեն իր իրական Հոգևոր վիճակում...
Իսկ մնացած հարցիտ կպատասխանեմ, որ ինչ որ կատարել էնք անցյալում, ապա ստանալու ենք դրա արդյունքը (կարմա) ««ինչ ցանես այն էլ կհնձես»»

[Whyspher Whisper]

Շնորհակալություն` իսկապես: Տարաձայնությունները հենց էդ հիմնական հարցի շուրջ էին. ինչ է հոգին ու ինչ է մարմինը:
Գուցե ասածներս սոփեստության էին նման, բայց փորձում էի ցույց տալ հակասությունը իրականության հետ հենց Ձեր խոսքերի վրա հիմնվելով: Եթե ընդունել մարմինը որպես իսկապես "մեռած նյութ", որը շարժվում է միայն հոգու շնորհիվ,ապա ինչպես կարող է այն` այդ մեռած նյութը, որը

չի կարող առանց հոգու ոչինչ ցանկանալ

ազդել հոգու վրա:
Հասկանում եմ Ձեր կարծիքն ու ընդունում այն, թեև չեմ կարող լիովին համաձայնվել: Կարծում եմ, ոչ ոք պարտավոր չի փոխել տեսակետը

[յոգի]

Շնորհակալություն` իսկապես: Տարաձայնությունները հենց էդ հիմնական հարցի շուրջ էին. ինչ է հոգին ու ինչ է մարմինը:
Գուցե ասածներս սոփեստության էին նման, բայց փորձում էի ցույց տալ հակասությունը իրականության հետ հենց Ձեր խոսքերի վրա հիմնվելով: Եթե ընդունել մարմինը որպես իսկապես "մեռած նյութ", որը շարժվում է միայն հոգու շնորհիվ,ապա ինչպես կարող է այն` այդ մեռած նյութը, որը ազդել հոգու վրա:
Հասկանում եմ Ձեր կարծիքն ու ընդունում այն, թեև չեմ կարող լիովին համաձայնվել: Կարծում եմ, ոչ ոք պարտավոր չի փոխել տեսակետը

Whyspher Whisper ջան, դա մարմինը չե, որ ազդում է Հոգու վրա, այլ մի շարք ուրիշ երևույթներ, որոնք են՛ Բնության երեք գոյավիճակները, բնության երեք երևույթները՛ միտքը, անցյալում կատարած գործողությունների արդյունը (կարմա)...
Իրականում Հոգու վրա ոչինչ չի ազդում, որովհետև Նա Վերանցական է (տրանցենդենտալ), ոչ նյութական, բայց քանի, որ Նա պարփակված է նյութով, Նրան թվում է թե Նա տառապում է կամ վայելում է իր կյանքում, որը արտահայտվում է մարմնի միջոցով: Դա նման է երազի, քնած վիճակում մարդ տարբեր վիճակներում է հայտնվում, վայելում է կամ տառապում, սարսափում և այլը, բայց երբ Նա արթնանում է այդ պատրանքը վերանում է, կյանքը նման է երազի և մարդ արթնանում է երբ գիտակցում է, որ Նա իր մարմինը չե, այլ մարմնի տերն է, իսկ մարմինը դա պարզապես գործիք է, որը կատարում է Էակի ցանկություններ...

[Katka]

Whyspher Whisper ջան, դա մարմինը չե, որ ազդում է Հոգու վրա, այլ մի շարք ուրիշ երևույթներ, որոնք են՛ Բնության երեք գոյավիճակները, բնության երեք երևույթները՛ միտքը, անցյալում կատարած գործողությունների արդյունը (կարմա)...
Իրականում Հոգու վրա ոչինչ չի ազդում, որովհետև Նա Վերանցական է (տրանցենդենտալ), ոչ նյութական, բայց քանի, որ Նա պարփակված է նյութով, Նրան թվում է թե Նա տառապում է կամ վայելում է իր կյանքում, որը արտահայտվում է մարմնի միջոցով: Դա նման է երազի, քնած վիճակում մարդ տարբեր վիճակներում է հայտնվում, վայելում է կամ տառապում, սարսափում և այլը, բայց երբ Նա արթնանում է այդ պատրանքը վերանում է, կյանքը նման է երազի և մարդ արթնանում է երբ գիտակցում է, որ Նա իր մարմինը չե, այլ մարմնի տերն է, իսկ մարմինը դա պարզապես գործիք է, որը կատարում է Էակի ցանկություններ...

Ես, օրինակ, մտածում եմ, որ մեր մարմինը մեր կյանքի ընթացքում չի մեռնում, իսկ այ հոգին փոխվելով ու այդպիսով մեռնելով՝ մի վիճակից անցում է կատարում մյուսին: Հենց դա էլ կարելի է համարել վերամարմնավորում: Գտնում եմ, որ վերամարմնավորումը մարմնի մահի ընթացքում չի կատարվում, այլ հենց կյանքի: Յոգի, իսկ դու իսկապես կարողացե՞լ ես այդ ամենին հասնել: Թե միայն գաղափարների հետ համամիտ ես:

[յոգի]

Ես, օրինակ, մտածում եմ, որ մեր մարմինը մեր կյանքի ընթացքում չի մեռնում, իսկ այ հոգին փոխվելով ու այդպիսով մեռնելով՝ մի վիճակից անցում է կատարում մյուսին: Հենց դա էլ կարելի է համարել վերամարմնավորում: Գտնում եմ, որ վերամարմնավորումը մարմնի մահի ընթացքում չի կատարվում, այլ հենց կյանքի: Յոգի, իսկ դու իսկապես կարողացե՞լ ես այդ ամենին հասնել: Թե միայն գաղափարների հետ համամիտ ես:

Մտածում է՞ս թե նկատել էս...
Եթե մարմնիտ նայես և փորձես հիշես երբ երեխա էիր և այդ երեխա ժամանակվա քո մարմինը փոքրիկ էր և դա քո մարմինն էր և Դու էիր չ՞է, իսկ հիմա մեծացել էս և Դու նույն դու-ն էս, բայց քո երեխա մարմինը էլ գոյություն չունի, հիմա դու ունես մի ուրիշ մարմին, որը քո մարմինն է և Դու նույն Դու-ն էս... Մարմինտ մեծացել է և ըստ մարմնի չափսերի և կյանքի փորձերի փոխվել է Քո ապրելաձևը...
Հոգին երբեք չի մեռնում, որովհետև Նա չունի ոչ սկիզբ և ոչ էլ վերջ, իսկ մարմինը անցնում է չորս փուլ՛ ծննդից հետո երեխա, պատանեկություն, երիտասարդություն, ծերություն, մահ, իսկ Հոգին, կամ Ես-ը մահվան պահին անցնում է մի ուրիշ մարմնի մեջ, ըստ իր կատարած գործնեություններից վաստակած մարմնի...

Գտնում եմ, որ վերամարմնավորումը մարմնի մահի ընթացքում չի կատարվում, այլ հենց կյանքի

Օրինակ, ինչպես՞ էս պատկերացնում սա,
Կյանքի ընթացքում վերամարմնավորում չի տեղի ունենում այլ մարմինը անցնում է մի փուկից մյուսին, իսկ վերամարմնավորում նշանակում է փոխել մարմինը, իսկ դա անհնար է առանց լքելու հին մարմինը...
Գաղափարները պետք է դարձնել կյանքի փորձ, որը բերում է կատարելիության...

[Katka]

Մտածում է՞ս թե նկատել էս...
Եթե մարմնիտ նայես և փորձես հիշես երբ երեխա էիր և այդ երեխա ժամանակվա քո մարմինը փոքրիկ էր և դա քո մարմինն էր և Դու էիր չ՞է, իսկ հիմա մեծացել էս և Դու նույն դու-ն էս, բայց քո երեխա մարմինը էլ գոյություն չունի, հիմա դու ունես մի ուրիշ մարմին, որը քո մարմինն է և Դու նույն Դու-ն էս... Մարմինտ մեծացել է և ըստ մարմնի չափսերի և կյանքի փորձերի փոխվել է Քո ապրելաձևը...
Հոգին երբեք չի մեռնում, որովհետև Նա չունի ոչ սկիզբ և ոչ էլ վերջ, իսկ մարմինը անցնում է չորս փուլ՛ ծննդից հետո երեխա, պատանեկություն, երիտասարդություն, ծերություն, մահ, իսկ Հոգին, կամ Ես-ը մահվան պահին անցնում է մի ուրիշ մարմնի մեջ, ըստ իր կատարած գործնեություններից վաստակած մարմնի...
Օրինակ, ինչպես՞ էս պատկերացնում սա,
Կյանքի ընթացքում վերամարմնավորում չի տեղի ունենում այլ մարմինը անցնում է մի փուկից մյուսին, իսկ վերամարմնավորում նշանակում է փոխել մարմինը, իսկ դա անհնար է առանց լքելու հին մարմինը...

Հոգին է վերմարմնավորվում՝մնալով նույն մարմնում: Իսկ մարմնի փոփոխությունը կառուցվածքային է, օրգանների ֆունկցիաները նույնն են մնում, հետեւաբար մարմինը չի փոխվում, իսկ այ հոգին այդ նույն մարմնում կյանքի ընթացքում փոփոխվում է: Նկատի ունեի դա: Ցանկությունները մարմնի մնում են նույնը, նույն դերն են կատարում, բայց հոգին մի դեպքում կարող է տեղիք տալ այդ ցանկություններին, կարող է՝ չտալ:

Հ.Գ. էսքան չէի խորացել

[Mark Pauler]

Հոգին է վերմարմնավորվում՝մնալով նույն մարմնում: Իսկ մարմնի փոփոխությունը կառուցվածքային է, օրգանների ֆունկցիաները նույնն են մնում, հետեւաբար մարմինը չի փոխվում, իսկ այ հոգին այդ նույն մարմնում կյանքի ընթացքում փոփոխվում է: Նկատի ունեի դա: Ցանկությունները մարմնի մնում են նույնը, նույն դերն են կատարում, բայց հոգին մի դեպքում կարող է տեղիք տալ այդ ցանկություններին, կարող է՝ չտալ:

Հ.Գ. էսքան չէի խորացել

Բարի օր
Ես էլ եմ ւզւմ ձեր բանավեճին խառնվեմ
Katka - մարմինը հաստատ փոխվում ա: Եթե այդ հարցին նայես ֆիզիոլոգիայի տեսանկյունից: Մարդու որոշ օրգաններ տարբեր կերպ են գործում մանուկ հասակւմ, պատանեկան տարիներին, սեռական հասունացումից հետո, ծեր ժամանակ.... Ու այդ փոփոխությունները տարբեր ցանկություններ են առաջացնւմ, բայց հոգու ցանկությունների հետ էտքան էլ ուղիղ կապ ի մեջ չեն:

[Katka]

Բարի օր
Ես էլ եմ ւզւմ ձեր բանավեճին խառնվեմ
Katka - մարմինը հաստատ փոխվում ա: Եթե այդ հարցին նայես ֆիզիոլոգիայի տեսանկյունից: Մարդու որոշ օրգաններ տարբեր կերպ են գործում մանուկ հասակւմ, պատանեկան տարիներին, սեռական հասունացումից հետո, ծեր ժամանակ.... Ու այդ փոփոխությունները տարբեր ցանկություններ են առաջացնւմ, բայց հոգու ցանկությունների հետ էտքան էլ ուղիղ կապ ի մեջ չեն:

Մենք էլ ենք ուզում, որ մեր բանավեճին մասնակցես: Գիտես ֆիշկան ինչումն է, որ մարմնի փոփոխությունները՝ ֆիզիոլոգիական, կանխատեսելի են եւ ուսումնասիրված, ու չկա տենց ցանկություն, որ անկանախատեսելի լինի ու նոր:

[Mark Pauler]

Մենք էլ ենք ուզում, որ մեր բանավեճին մասնակցես: Գիտես ֆիշկան ինչումն է, որ մարմնի փոփոխությունները՝ ֆիզիոլոգիական, կանխատեսելի են եւ ուսումնասիրված, ու չկա տենց ցանկություն, որ անկանախատեսելի լինի ու նոր:

Նախ ասեմ, որ մինչև այսօր էլ դեռ շատ կարևոր ու զարմանալի հայտնագործություններ են արվում. որոնք նույնիսկ որոշ առումներով փոփոխություններ են մտցնում ֆիզիոլոգիայի հին պատկերացումների մեջ, իսկ կանխատեսելիությունը ընդամենը 1% է պաթոլոգիկ վիճակներում:
Ու մեր ցանկությունից չի կախված անկանխատեսելին ու նորը:
Չնայած կարծում եմ դա չի կարևոր այս բանավեճում:

Հոգին է վերմարմնավորվում՝մնալով նույն մարմնում

Ախր հենց բառակապակցությունդ հակասում է ինքն իրեն - Հոգին է վերմարմնավորվում՝ մնալով նույն մարմնում:
Ես չեմ ասում, թե հոգին փոփոխություններ չի կրում: Հաստատ հոգին էլ ձևափոխվում է...
Բայց այդ փոփոխությունները պետք չի նյութականացնել:

Չեմ պատկերացնում Հոգին առանց զգայարանների: Սա լրիվ արեւելյան փիլիսոփայություն է, որը ինչ խոսք շատ գեղեցիկ է, ին-յանը, 5 տարրերը եւն, բայց Հոգու գաղափարը ինքնանպատակ չի ստեղծվել: Դրա միակ նպատակը ներդաշնակությունն է մարմնի հետ, այլ ոչ թե մարմնի ստորացումը:

Ազատվելա պետք, ամերիկյան միստիկ ֆիլմերից ստացված պատկերացումներից, հոգու մասին:
Ինչ կապ ունի հոգին զգայարանների հետ???
Էնքան կապ ունի ինչքան որ մի այլ խումբ բջիջների - ասենք քրտնագեղձերի հետ:
Կասես, թե հոգին առանց քրտնագեղձերի չես պատկերացնում???
Կարող ես հեռազգացությունը բացատրես քո գիտությամբ???