Ճշմարտությունը ինքնին բացարձակ է, մաքուր, հավերժ և դա նման է անսահման գանձի, որից միշտ վերցնում են, բայց մնում է անփոփոխ...Katka-ի խոսքերից
Ես դեռ չեմ հասել այս մտքին:
Իսկ ե՞րբ կարելի է համարել, որ ճշմարտությունը բացարձակ է:
Սա ճշմարտության հակառակն է, մարդկային մտային հնարանքները, որոնք չի կարելի խառնել բացարձակ ճշմարտության հետ...Իսկ եթե ամեն մեկս փորձում ենք մեր մասնիկ ճշմարտությունը ամեն ինչի մեջ մխրճել կամ ներդնել:
Արժեքներ նկատելու համար արժանանալ է հարկավոր...Արժեքը պրոցեսի արդյունքում է, կարծում եմ, ձեւավորվում, այդ թվում` եւ յուրահատուկ:
Մեջբերել
Էջանիշներ