Գայ ջան, մարդիկ ամեն ինչ չափից ավելի շատ են բարդացնում, ու դա ավելի է դժվարացնում կյանքը: Մենք՝ բոլորս, ապրում ենք շրջապատի, հասարկության կարծիքի համար կամ էլ իմ շրջապատում չկան տենց մարդիկ, որոնք ուղղակի ոչ թե ասում են, ես ազատ եմ, այլ զգում են, որ ազատ են:Մենք բոլորովս ձեւավորել ենք կուռքեր, որոնց հետեւից ընկնելով՝ մոռանում ենք մեր բնությունը, մեր սովորական ցանկությունները: Դրանցից մեկը ես համարում եմ հոգու կուռքը: Ի՞նչ է հոգու ու մարմնի ներդաշնակությունը: Իմ կարծիքով դրանց միաձուլումը: Ինչպե՞ս: Այ այդտեղ մենք բոլորս պետք է ունենանք մեր ուղին եւ ոչ թե վերին գաղափարներին նայելով, կարդալով՝ սկսենք աշխատել: Ես օրինակ ներդաշնակ չեմ: Ինչու՞: Որովհետեւ ազատ չեմ: Ինչու՞: Չգիտեմ:Դեկադա-ի խոսքերից
Ազատություն ու պատասխանատվություն հասկացություններն էլ խառնել պետք չէ:
Լինե՞լ ազատ մարմնից, մարմնական ցանկություններից: Սա հոգու գաղափարը չէ, իմ կարծիքով:
Չգիտեմ գուցե շատ շեղվեցի, բայց ամեն դեպքում
Գիտեի, որ այս հարցադրումը կլինի: Իմ մտքերը այլ իմաստ էին արտահայտում: Իսկ Հիտլերն իր մարմնի՞, թե՞ հոգու թելադրանքով էր առաջնորդվում:Հոգու հիվանդությունների մեջ ես չեմ խորացել, իսկ Թալիաթն ու Հիտլերը, ինձ համար հոգեկան հիվանդներ էին:
Իսկ ինչի՞ մարդիկ ենթարկվեցին նրանց: Ի՞նչ է ազատությունը:
Մեջբերել
Էջանիշներ