Ակամայից հիշեցի 1,5 տարի իմ նմանատիպ բացած թոպիկը գնալուս հենց նախորդ օրը։ երբ գիշերը քունս չէր տանում ու չգիտես ինչու մինչև վերջին գիշերը չէի գիտակցում որ գնում եմ։ Տեսնես ինչ էի գրել էն ժամանակ։ չեմ հիշում ոչինչ, գրում էի ինքնամոռաց, առանց մտածելու, գրում էի հերթով ինչ մտքիս գալիս էր։ Ցավոք էդ ֆոռումն այլևս չկա, նենց կուզենայի տեսնեի ինչ էի մտածում գնալուց հաշված ժամեր առաջ։
ինչ ասեմ։ Շառից փորձանքից հեռու ամենակարևորը։ Պինդ կաց։ Ամենակարևորը օրերը չհաշվելնա, հենց հաշվում ես չի անցնում։
մի 8 ամիս հետո կկարդա
Էջանիշներ