Վիրտուալ հասարակարգեր

[WhiteSmoke{F}]

Դեռ ստրկությունը ոչինչ, բայց որ մեր տղամարդկանց որոշ մասի օրգանական առողջությանն է վնասում, դա հաստատ: Էլ չեմ խոսում հոգեբանական ազդեցության մասին: Մենք էլ կանայք կրում ենք պատճառահետևանքային տույժ: Հենց այսօր զրուցում էի, մի շատ փորձառու ուրոլոգի հետ: Եվ նա ասաց, որ շատ է երիտասարդացել իմպոտենցիան, կամ էլ սպերմատազոիդի ակտիվության հետ կապված խնդիրները: Ու նա դա մասամբ պատճառաբանեց համակարգիչ օգտագործելու գործոնով: Ու բացատրեց , որ շատ հաճախ, հարմարության համար, նոութբուքը դնում են ծնկներին, իսկ դա տաքացնում է մի մաս, դուք հասկացաք, թե որ մասը: Իսկ դա վատ է անդրադառնում տղամարդու սեռական օրգանների վրա: Դրա համար, ասենք երիտասարդ տղամարդ է, ոչ մի սեռական վարակ չի ունեցել: Ու մեկ էլ, օօօբա, իմպոտենցիայի նշաններ, կամ էլ սերմնահեղուկի հետ կապված այլ խնդիրներ: Այդ տղամարդը դեռևս 31 տարեկան է, 25 տարեկանից օրեկան 3-5 ժամ նոութբուքը գիրկն է: Իսկ հետևանքները ակնհայտ են: Սիրելի տղաներ ջան, ես մի քիչ ամաչում եմ, որ սենց բան եմ գրում, բայց իմ պարտքն էի համարում տեղեկացնել: Օրինակ ես չգիտեի այդ մասին, և թե ինչ լուրջ հետևաքների կարող է բերել: Սիրելի աղջիկներ, դուք էլ ձեր սիրելիներին անպայման զգուշացրեք այս մասին: Եվ թող նրանք իրենց ծնկները պահպանեն սիրելիների, երեխաների և, մի քիչ էլ տնային սիրելի կենդանիների համար

[WhiteSmoke{F}]

Հենց էսօր մտածում էի վիրտուալ աշխարհի ու Դրախտ կոչվածի զուգահեռների մասին: Էստեղ ել ինչպես դրախտում, ոչմի նյութական չկա: Կարևոր չի գեղեցիկ թե տգեղ, ծեր թե երիտասարդ, հարուստ թե աղքատ, բարձրահասակ թե ցածրահասակ: Միայն հոգի ու հոգի:
Ու մտածում եմ, եթե սիրելիդ ասումա, որ քեզ գիտի, ճանաչումա: Ու դրանով էլ հարազատա: Հետաքրքիրա եդ ոնցա՞ ճանաչում: Երկար ոտերո՞վ, ձայնով, բույրո՞վ........ Իսկ տենա՞ս լռելով ճանաչումա: Ու տենց կսիրե՞ր......
Իսկ կոնկրետ ակումբում, ֆորումում, շատերին կարող եմ ճանաչել, միայն գրառումներից: Հոգինա, որ տեսնում ես վիրտուալում:
Այ քեզ աբսուրդ: Դուրսա գալիս, որ ռեալի սաղ նյութականը խանգարումա հոգին ավելի լավ տենալու: Հա մարմինն ես զգում, աչքերը տենում: Էդ լավա: Բա հոգի՞ն.......
Տեսնես մեր սիրելիները մեզ կճանաչեի՞ն ֆորումում,վիրտուալ աշխարհում, ոնց ակումբցիներից շատերն են իրար ճանաչում առանց տեսնելու, ու ձայն լսելու:
Ճանաչեին հոգիդ նենց , ոնց մերկ մարմինդ: Առանց մարմինդ տեսնելու, հոգիդ ճանաչեին....... Ու սիրեին, կամ էլ չսիրեին

[dvgray]

Այ քեզ աբսուրդ: Դուրսա գալիս, որ ռեալի սաղ նյութականը խանգարումա հոգին ավելի լավ տենալու: Հա մարմինն ես զգում, աչքերը տենում: Էդ լավա: Բա հոգի՞ն.......

Իսկ ինչու՞ աբսուրդ
Ամեն մի հատկության խտացումը կարող է կատարվել միայն ուրիշ հատկությունների հաշվին /մարդուն հայտնի միակ համատիրեզերական օրենքը - Էներգիայի պահպանման օրենք /: Երբ որ Մարդը գործի է դնում իր զգայարանները , շատ բաներ է դեֆորմացվում հենց իր մոտ /ոչ միայն վատ իմաստով, այլ նաև օգտակար/

Տեսնես մեր սիրելիները մեզ կճանաչեի՞ն ֆորումում,վիրտուալ աշխարհում, ոնց ակումբցիներից շատերն են իրար ճանաչում առանց տեսնելու, ու ձայն լսելու:
Ճանաչեին հոգիդ նենց , ոնց մերկ մարմինդ: Առանց մարմինդ տեսնելու, հոգիդ ճանաչեին....... Ու սիրեին, կամ էլ չսիրեին

Շատ կարևոր հարց ես տալիս: Ես կճանաչեմ իմ բոլոր մոտիկներին, քանի որ նրանց ես շատ եմ լսել, թողել արտահայտվել…
Լավ կլինի բոլորն էլ պատասխանեն այդ հարցին իրենք իրենց առաջ: Դա կօգնի նրանց բացահայտելու ու առաջն առնելու ապագա կոնֆլիկտների: Սա շատ լուրջ հարց է:

[Դեկադա]

WhiteSmoke{F}-ի խոսքերից
Հենց էսօր մտածում էի վիրտուալ աշխարհի ու Դրախտ կոչվածի զուգահեռների մասին: Էստեղ ել ինչպես դրախտում, ոչմի նյութական չկա: Կարևոր չի գեղեցիկ թե տգեղ, ծեր թե երիտասարդ, հարուստ թե աղքատ, բարձրահասակ թե ցածրահասակ: Միայն հոգի ու հոգի:
Ու մտածում եմ, եթե սիրելիդ ասումա, որ քեզ գիտի, ճանաչումա: Ու դրանով էլ հարազատա: Հետաքրքիրա եդ ոնցա՞ ճանաչում: Երկար ոտերո՞վ, ձայնով, բույրո՞վ........ Իսկ տենա՞ս լռելով ճանաչումա: Ու տենց կսիրե՞ր......
Իսկ կոնկրետ ակումբում, ֆորումում, շատերին կարող եմ ճանաչել, միայն գրառումներից: Հոգինա, որ տեսնում ես վիրտուալում:
Այ քեզ աբսուրդ: Դուրսա գալիս, որ ռեալի սաղ նյութականը խանգարումա հոգին ավելի լավ տենալու: Հա մարմինն ես զգում, աչքերը տենում: Էդ լավա: Բա հոգի՞ն.......
Տեսնես մեր սիրելիները մեզ կճանաչեի՞ն ֆորումում,վիրտուալ աշխարհում, ոնց ակումբցիներից շատերն են իրար ճանաչում առանց տեսնելու, ու ձայն լսելու:
Ճանաչեին հոգիդ նենց , ոնց մերկ մարմինդ: Առանց մարմինդ տեսնելու, հոգիդ ճանաչեին....... Ու սիրեին, կամ էլ չսիրեին

Հիմա մենակ էս մասին պատասխանեմ, էն մնացածը հետո:Ինձ համար շատ զարմանալի էր էն հանգամանքը, որ իմ մտերիմները վիրտուալում չէին ճանաչել ինձ:Ու էստեղ ես մտածում եմ, որ չճանաչելու պատճառը, դա ռեալում մտքերը և անձը ներկայացնելու ընտրությունը քիչա// արտաքին գործոնները կաշկանդում են ներքինի արտահայտմանը//, դրա համար էլ ընկնում են ցանցի ոստայնը ու էնտեղ ման գալիս արտահայատամիջոց: Որոշներին հաջողվում է վիրտուալը ի օգուտ ռեալի օգտագործել, մի մասի համար էլ այն մնումա միակ տեղը, որտեղ դրախտը մոտ է:// սա իմ օրինակը չի:P, //