Մեջբերում Վարպետ-ի խոսքերից Նայել գրառումը
Աստղ ջան, ես գուցե գերագնահատեմ իրավիճակը, սակայն կարծիքս է, որ մեզնից գրեթե յուրաքանչյուրը ճանաչելիս կլինի հաստատ մի որևէ քահանայի, որին, անհրաժեշտության դեպքում կուղղի իր աստվածաբանական հարցերը, այնպես որ հատուկ հանդիպում կազմակերպել` հարցեր ուղղելու համար, ըստ իս, կարիք չկա:

Շատ դեպքերում երբ ես որևէ մեկին հարց եմ տալիս, դա դեռ չի նշանակում, որ չունեմ այդ հարցի պատասխանը: Լինում են դեպքեր, երբ հարցը տրվում է կարծիք իմանալու, բանավեճի մեջ ներքաշելու, հնարավոր բանավեճի համար հիմք ստեղծելու, այլոց որևէ նոր բան փոխանցելու համար:

Ֆորումում շփվելու ամբողջ հմայքն էլ հենց այն է, որ շփումը լինի տարածությունից և ժամանակից դուրս, որպեսզի գրառումներին հնարավոր լինի փոխադարձաբար պատասխանել որոշ ժամանակ մտածելուց, վերլուծելուց, ուսումնասիրելուց հետո: Որպեսզի բանավեճին կամ պարզապես զրույցին ականատես լինեն բոլոր ցանկացողները` անկախ նրանից, թե երբ ու որտեղից են մտնում ֆորում: Որպեսզի արտահայտված մտքերը, եթե դրանք արժեքավոր են, չկորեն:
բայց ոչ բոլորն են ճանաչում ու հետո իմ կարծիքով ավելի հեշտ կլինի հարցին պատասխանել բանավոր, քան գրավոր: Բանավոր խոսքը ավելի ազդու է
այո, ֆորումը ունի իր հմայքը, բայց հարցը նաև այն է, որ երբեմն Տեր Հոր հետ զրուցելիս մոռանում ենք, թե ում հետ ենք զրուցում. երբեմն լինում են նույնիսկ հեգնական, կծող հարցեր...

ամեն դեպքում, մտածեք, ակումբցիներով կարող ենք մի ամբողջ <<կոնֆերանս>> կազմակերպել, որը մեր շատ հարցերին կտա սպառիչ պատասխան, գուցե մեր որոշ կասկածներ փարատվեն, համոզմունքները ամրապնդվեն....

Մտածեք...
կոնկրետ իմ օրինակով ասեմ... /շուտով կպատասխանեմ նաև համապատասխան թեմայում/ Բանավիճում էինք կանանց քահանայության վերաբերյալ, ես ամենը դիտում էի իրավունքի տեսանկյունից... Տեր Հայրը ինձ հիշեցրեց մի հանգամանքի մասին.... ընտանիք, որով հպարտացել ու հպարտանում է հայ ազգը, իսկ իմ մտքով դա չէր էլ անցել իհարկե, իմ դիրքորոշումը մնաց անփոփոխ, որ ես դեմ չեմ կանանց քահանայությանը, բայց ես այժմ մի քիչ հանգիստ եմ նայում <<տղամարդը կնոջ գլուխն է>> արտահայտությանը լավ, էդ թեմայում ամբողջը կգրեմ