ԴիմանկարԻմ մասին կարող եմ հստակ ասել։ Ես երբեք չեմ լինի բարձրահասակ։ Եվ գեղեցիկ։ Եվ վայելուչ կազմվածքով։ Ինձ երբեք չի սիրի Միշել Մարսյեն։ Եվ երիտասարդ տարիներին ես չեմ ապրի Փարիզում։
Ես չեմ խոսի թարգմանչի օգնությամբ, նստի ինքնաթիռի ղեկի մոտ ու շնչի թթվածնով։
Իմ կարծիքը չի լսում մեկից ավելի մարդ։ Եվ այդ մեկն էլ սկսում է սեփականը ունենալ։
Ես հավանաբար չեմ ղեկավարի ռադիոյի ու հեռուստատեսության մեծ սիմֆոնիկ նվագախումբը։ Ֆիլմ էլ չեմ նկարահանի։ Կաննում էլ ոչինչ չեմ ստանա։ Ոչինչ չեմ ստանա սմոկինգում, լույսերի ներքո։ Ժամանակը արդեն չի հերիքում... Չեմ հասցնի։
Երբեք չեմ լինի կին։ Իսկ հետաքրքիր է, ի՞նչ են նրանք զգում։
Իմ հայտնվելուց ոչ ոք ոտքի չի կանգնի...
Անկողնում կարող եմ շոկոլադ խմել։ Բայց հարկավոր է վեր կենալ, հագնվել, պատրաստել։ Հետո հանվել, պառկել ու խմել։ Ոչ բոլորը դրան կգնան։
Ես երբեք չեմ թռչի 7 մետր երկարությամբ... Պարզապես չեմ հասնի։ Դե, պարզապես չեմ վազի։ Դե, նույնիսկ եթե վազեմ։ Դա ոչ մի նշանակություն չունի, քանի որ գետնից չեմ պոկվի... Գործեր... Հոգսեր...
Եվ այս դղյակում ծովափին, ես արդեն երբեք չեմ հայտնվի։ Ես դեռ կարող եմ հայտնվել նրա մոտ։ Նրա դեմ։ Բայց նրա մե՞ջ։ Այդպես էլ ուրիշը... Նույնիսկ հասարակ նավը իմ հրամանատարությամբ դուրս չի գա նեյտրալ ջրեր... Մերից դուրս չի գա։ Եվ իմ կտավների համար աստղաբաշխային փողեր չեն տա։ Արդեն ժամանակ չկա։
Եվ իմ արտահայտություններից չի թնդա կրկեսը և չի հուզվի դահլիճը։ Եվ չի ծիծաղի ձին իմ տակ... Միայն իմ առջև։ Եվ չի ծաղկի ինչ որ բան։ Եվ չի բուրի ինչ որ բանով։ Եվ չի ասի աղջիկը «Ես քեզ սիրում եմ»։
Եվ մայրս չի հարցնի «Ի՞նչ ես կերել այսօր, տղաս»։
Բայց փոխարենը... Փոխարենը ես կասեմ տղայիս. «Տղա՛ս, ես անցել եմ այս ամենով։ Ես չեմ դառել այս ու չեմ դառել այն։ Ես կփոխանցեմ քեզ իմ փորձը»։
Ժվանեցկի
Մեջբերել
Artgeo-ի խոսքերից
Էջանիշներ