Բայց ես էս ի՞նչ չար եմ մի մարդու մասինամեն օր ակրող եմ ասել ՝ զզվում ե, իսկ նա կարող է պատասխանել ինձ շատ նուրբ ու բարի , իսկ երբեմն՝ նաև հիմարաբար կար ժամանակ, որ փորձում էի բարիանալ, հետո ինձ ասացին, որ չարությունը, կամ հիշաչարությունը դա մարդու պաշտպանական ռեակցիան է ու ես ընդունելով դա այլևս չփորձեցի փոխվել։ Ու այսօր երբ հասկանում եմ, որ մարդը ում ես կարող եմ ամեն րոպե հիմար անվանել ինձ հավասար մեկն է ամաչում եմ ու միակ բանը, որի համար զղջում եմ, դա այն է, որ ես չեմ էլ փորձում փոխվել։ Ամաչում եմ իմ չարությունից, իմ յուրահատուկ չարախինդ կատակներից ու չեմ փոխվում հիմա դա պաշտպանական ռեակցիա է թե՞ վատ բնավորություն չգիտեմ, բայց դա ես եմ ...