Փոքր ժամանակ գիտեի թե մենք բոլորս ապրում ենք կլոր երկրագնդի վրա, ինչպես ծաղրածուներն են կանգնում մեծ փուչիկի վրա, ու մտածում էի, որ մի ուղղությամբ շատ երկար քայլելով գնամ, կհասնեմ աշխարհի ծայրին ու էնտեղից կընկնեմ տիեզերքի անհուն դատարկության մեջ: Բայց քանի որ մաման շատ անգամներ բացատրել էր, որ կա ձգողության ուժ, որ մարդիկ երկրագնդի վրա բոլոր կողմերից են ապրում, ոչ թե իմ պատկերացրած գնդակի վերին հատվածում, ու որ երկիրն իր առանցքի շուրջ պտտվում է և այլն և այլն, ամաչում էի իմ պատկերացրած աշխարհի ծայրի մասին ինչ-որ բան ասել կամ հարցնել մեծերին: Հիմա մեծացել եմ (իբր) ու հասկացել եմ, որ էն ժամանակ ես ճիշտ էի. իրականում կա էդ աշխարհի ծայրը, որտեղից էն կողմ ոչինչ չկա ու լավ ա, որ մարդիկ չգիտեն դրա տեղը:
Մեջբերել
Էջանիշներ