Հիասթափությունները մի տեսակ պերմանենտ են դառել ՝ իրենք միշտ կան ու գրեթե միշտ նույն «տեսքով»: Իրականում ես միշտ նեղանում եմ ընկերություն ասվածից: Ինձ թվում էր, թե ես լավ ընկեր եմ, ընկերներին համարում եմ կարևոր հասկացություններ, ոչ թե երեկոյան ինչ-որ սրճարանում մենակությունը փարատող «առարկա», այլ մարդ, ում զգում ես ու ով քեզ է զգում, իսկ փորձը ցույց է տալիս, որ ընկերներս միշտ ինձանից դժգոհ են ՝ ես ամեն ինչ զիջող, միշտ պատրաստ կանգնած ընկերներից չեմ, հաճախ նեղացնում եմ երևի, գուցե ինձ «ամբարտավան եմ պահում», որովհետև իմ անկյան տակ ես միշտ լավն եմ երևում:
•
•
Սեղմել՝ ցույց տալու համար
Մեջբերել
Էջանիշներ