Հետաքրքիր երևույթ ա բնությունը:
Օրինակ Բարդին ու Ուռենին: «Պո իդեե» երկուսն էլ ծառ են, մեկը երկար, մյուսը՝ մեջքից ծալված, բայց ձմռանը ուռենին տրևաթափ ա լինում ու դառնում անճոռնի երևույթ, մինչդեռ բարդին, որ էլի տերևաթափ ա, նույն տեսքով կանգնած ա մնում մայթեզրին:
Ախմախ երևույթ ա բնությունը...
Վերջին խմբագրող՝ Dayana: 27.01.2011, 12:18:
Chuk (27.01.2011), Freeman (28.01.2011), Mark Pauler (13.02.2011), My World My Space (27.01.2011), Nare-M (27.01.2011), yerevanci (28.01.2011), Դատարկություն (27.01.2011)
Մի անգամ, շատ շուտ գրել էի է, որ Քանքարավոր ախպերը պետք ա մարդկանց ականջի մեջ կրակեն, որ լսեն ու հասկանան, որ կյանքում պադնոշկա-ից, անտեղի չարությունից ու թշնամանքից զատ նորմալ մարդկային վերաբերմունք էլ գոյություն ունի: Բայց չէ, մարդիկ ամեն օր հիշեցնում են, որ իրենք դաժան են, նախանձ, չ-կամեցող, ու ապահովում օրվա հիասթափության դոզան:
Եվ եթե մեզ Աստված
Թևեր չի ընծայել
Նաև չի պարտադրել
Առնետի պես ապրել։
Եվ եթե իմ երգերը
Քեզ դուր չեն գալիս,
Թույլ տուր ինձ հեռանալ
Քեզանից, սիրելիս։
(Ց) Հախվերդյան
Հ.Գ. Ասեցի նոր ավատարս գովազդեմ: Ծիտ ա չէ՞
Մարդկային «տեսակներ»
Էս մեկը - յոգայի դասերի ա հաճախում, բարեգործությամբ ա զբաղվում, ուրիշի համար սուրճ ա դնում ՝ հաճույքով, ու միշտ ասում ա, որ պետք ա լավը լինել, բարի լինել, որ էդ բարիությամբ պետք ա վարակել բոլորին ու դրանով իսկ լավ զգալ...
Էս մյուսը - որ ատասահմանում ապրելու փորձ ունի, ասում ա, որ պետք ա հայաստանաբնակ հայերն իրար օգնեն, ու ոչ միայն հայաստանբնակները, պետք ա մարդիկ իրար նկատմամբ էնքան լավ տրամադրված լինեն, իրար էնքան օգնեն ու խնամեն, որ ոչ մի դժվարություն մեր բռունցքը չկոտրի, ու որ հատկապես փոքր խմբերի դեպքում էդ շատ հեշտ ա ու ուղղակի պետք ա լավը լինել...
Էս երրորդը - ասում ա, որ պետք ա զգույշ լինել 4-րդներից, որոնք վտանգավոր են, պետք ա լավը լինել, ընկերասեր, չտարբերակել մարդկանց ըստ բնակության վայրի, ծագման և այլն...
Էս ամեն ինչը լավ ա, բայց միայն, երբ օդում ա, իսկ երբ դրանք «իրականացնելու/նյութականացնելու» կարիք կա, դրանք անիրականանալի, անհավանական երևույթներ են, ու փոխարենը չարությամբ, քնախնդրությամբ ու ատելությամբ են լցվում բոլորի հանդեպ ՝ հատկապես նրանց, ովքեր ինչ-որ մի «սնդղակով» իրենցից ա «տարբեր» են:
Հիմա էս կոմբինացիան, գումարած 4-րրդներին, 5-րդներին և էսպես շարունակ, լա՞վ մարդիկ են, թե՞ վատ:
Իրականում բնությունը, Աստված կամ չգիտեմ ով, մեզ վատն ա ստեղծում ՝ չար, նախանձ, քինախնդիր, փառամոլ, եսասեր, սեփականատեր... ուղղակի ոմանք ժամանակի ընթացքում փորձում են լավը դառնալ, ոմանք դառնում են, ոմանք նույնիսկ չեն էլ փորձում... բայց մի տեսակ բոլորն էլ վատն են:
einnA (31.01.2011), Mark Pauler (13.02.2011), yerevanci (10.03.2011)
Պատուհանիս տակ մի հատ շուն քոթոթ վնգստում ա
Եթե աշխարհում լիներ իսկական ազատություն, ես էդ շանը տուն կբերեի, կլողացնեի, կկերակրեի, մի հատ էլ փափուկ շոր կդնեի, կքներ, իսկ առավոտյան իրա համար նորմալ պայմաններ կստեղծեցի, ու անուն կդնեի: Բայց քանի որ ազատություն, դեմոկրատիա բան, դրանք միֆ են, ես ստիպված եմ ամբողջ գիշեր էդ խեղճ կենդանու վնգստոցը լսել: Անարդար ա:
Ariadna (01.02.2011), CactuSoul (01.02.2011), cold skin (26.02.2011), E-la Via (01.02.2011), Farfalla (01.02.2011), Kita (01.02.2011), Mark Pauler (13.02.2011), My World My Space (13.02.2011), Nare-M (22.02.2011), Ungrateful (01.02.2011), yerevanci (10.03.2011), Անտիգոնե (01.02.2011), Դատարկություն (01.02.2011), Մանուլ (01.02.2011), Նաիրուհի (15.02.2011), ՆանՍ (24.02.2011), Շինարար (01.02.2011), Ուլուանա (03.02.2011), Ռուֆուս (01.02.2011)
Սենց ձյունաշատ օրերին միշտ հիշում եմ մեր «մանկության» վերջին համատեղ ձմեռն ու ձյունը: Հիժում ե՞ս, ոնց ծանոթացանք, սենց մի հիմար ձմեռ էր՝ ցուրտ ու գորշ: Իսկ հիշում ե՞ս մեր անհամար վեճերը, անիմստ կռիվները անունների շուրջ, վերջին «ձյունե պատերազմը», որից ես ոտքից գլուխ թաց տուն գնացի: Ախմախ իրավիճակ էր, ու դու պետք է մեկնեիր, իսկ ես ստիպված էի համակարպվել, որ դու էլ չկաս, որ մանկության ընկերը մնում ա մանկությունում, ու կյանքի հաջորդ էտապներում ինքը չկա: Երևի էդ ճիշտ ա: Եթե մենք միասին մեծանայինք, հիմա գուցե միլիոներորդ անգամ վիճած կլինեինք, ու բացի այդ, ամեն մեկս մեր աշխատանքին կլինեինք ու ամսվա մեջ մի օր գուցե կարողանայինք հանդիպել կամ չէ, իսկ սենց դու միշտ կմնաս մանկության ամենավառ կետը, չնեղացնող, չնեղացրած, միշտ կողքիս եղած լավագույն ընկեր:
Ինչ լավ ա, որ դու եղել ես
Նատաաաշկաաաա,
Տի ու մենյա ադնա
Սլովնո վ նաչի, լունա՜
Մտածում եմ, Աստված իմ, էս ո՞նց մեծացանք, ախր երեկ լկստվում էինք, ամբողջ տնով մեկ մեր ձայնն էր լսվում, թե ոնց ենք կռվում, իբր կատակով
Բայց ինչ երջանկություն ա
Նենց եմ սիրում էս «Ծնունդդ Շնորհավոր»-ի թեմաները: Ակումբի էն եզակի թեմաներից են, որ ծայրից ծայր կարդում եմ: Հետաքրքիր ա, թե մարդիկ իրար ինչ են մաղթում, ինչ զմայլիկներ են տեղադրում ու առհասարակ, ինչ են մտածում այս կամ այն մարդու մասին, ու ոնց են դա արտահայտում ծննդյան օրվա առթիվ բացված թեմայում: Բա էն ձիժուռնի շնորհավոր զմայլիկը...
Ժող, զգույշ շնորհավորեք, կարող ա ձեզ հետևողներ կան:
Ariadna (22.02.2011), E-la Via (14.02.2011), erexa (10.03.2011), Inna (22.02.2011), matlev (14.03.2011), murmushka (14.02.2011), My World My Space (14.02.2011), Nare-M (22.02.2011), VisTolog (14.02.2011), yerevanci (10.03.2011), Արևածագ (14.02.2011), Դեկադա (14.02.2011), Լուսաբեր (13.03.2011), Մանուլ (14.02.2011), Նաիրուհի (15.02.2011), ՆանՍ (24.02.2011), Ուլուանա (10.03.2011)
Ուրեմն կլինեմ ես երևի 10 տարեկան, 4-րդ դասարանում եմ, ու երաժշտական դպրոցի 3-րդ դասարանում: Տարեվերջի հաշվետու համերգ են կազմակերպել, ու ես պիտի առաջին անգամ կյանքումս համերգի մասնակցեմ: Ինձ համար սպիտակ, փոռիկներով շորիկ գնեցին, որը մինչև հիմա հագովս լինում ա, մի քանի հազար անգամ ասեցին, որ չհուզվեմ ու պատրաստեցին համերգի: Համերգից մի երկու ժամ առաջ մեր հարևանուհին իմանում է իմ «չլսված հաջողությունների» մասին, որ որոշում, որ իմ «սանրվածքը» պիտի իրենք անեն: Նստացրեցին հայելու առաջ, մազես թափեցին երեսիս, մի մեծ փունջ թողեցին ճակատիս ու մնացած մազերս բարձր ու ձիգ պոչ կապեցին, հետո մի մեծ սպիտակ «բանտ» կպցրեցին էդ պոչին, իսկ դիմացի մազափունջը ինչ-որ ինձ համար անհասկանալի «դեզադորով» ու սանրի առաջ ու հետ շարժումներով ճակատիցս բարձրացրին: Մի մեծ, շատ մեծ «չոլկա», ավելի ազնիվ լինելու համար ասեմ «բալկոն» ճակատիցս կախված կամ ճակատիս «հենած» գնացի համերգի: Առաջին ստեղծագործությունը, որ նվագեցի, ինչ-որ վալս էր, արդեն չեմ հիշում ում ստեղծագործությունն էր, մի տեղ կոպիտ սխալվեցի, գույնս գցեցի, լաց ու կոծով դուրս եկա: Հիմա ոնց փորձում եմ էդ «չոլկան» երեսիցս հանել, չի ստացվում, ու ինչքան ծանոթ-անծանոթ ուսուցիչ կա, գալիս էդ մազափնջին անուն են կպցնում ու գնում: Հաջորդը ինչ-որ գնչուական պարեղանակ էր, որ նվագեցինք ընկուհուս հետ, մոռացել եմ թե ոնց էր կոչվում էդ համատեղ նվագակցությունը նույն գործիքի վրա, բայց դա շատ լավ նվագեցինք, չնայած միասին մեկ-երկու անգամ էինք փորձել: Բայց էդ ողջ «առաջին համերգից» հիշողությանս մեջ մնաց իմ լեգենդար «չոլկան», որով հաջորդ 4 տարիների ընթացքում ինձ «բզբզում» էր մեր երաժշտական դպրոցի լավագույն ուսուցիչներից մեկը, ում հետո հետագայում այսպես կոչված կոնցերտ նվագեցինք, ու ամեն փորձի ժամանակ ասում էր ՝ «չոլկադ վերցրու արի մի անգամ էլ փորձենք»
Վերջին խմբագրող՝ Dayana: 15.02.2011, 23:18:
Ariadna (22.02.2011), CactuSoul (16.02.2011), Claudia Mori (16.03.2011), E-la Via (15.02.2011), Inna (22.02.2011), murmushka (16.02.2011), Nare-M (22.02.2011), Safaryan (16.02.2011), yerevanci (10.03.2011), Անտիգոնե (16.02.2011), Արևհատիկ (16.02.2011), Դեկադա (15.02.2011), Էլիզե (19.02.2011), Ձայնալար (16.02.2011), ՆանՍ (24.02.2011), Շինարար (15.02.2011), Ռուֆուս (16.02.2011), Ֆոտոն (23.02.2011)
Քսան տարի ընդմիջումից հետո էսօր մամաս ինձ հեքիաթ ա պատմել ՝ Երկարածամ Վարվարայի մասին:
-Բարև Գերկուլես:
-Բարև Ձյույմովոչկա:
20 րոպե անց
-աաաա, արագացրու
-վերջ, ես թռա, հեսա Զեվսին բողոքելու ա
-դու էլ էն մուլծիկի միջի էն տզզանի անուն ի՞նչ էր, դրան բողոքի, էն որ թռվռալով գալիս Ձյույմովոչկային տանում է:
-
Ուրախ առավոտը սկսված է
yerevanci (10.03.2011)
Հոգնել եմ ՝ շատ, շատ-շատ, ինչպես կասի իմ եղբոր որդին ՝ ամպի չափ:
Նոր ձեռքիս թուղթը ծալծլեցի այնպես, որ «նախշ» ստացվի ու հիշեցի, որ փոքր ժամանակ չէի կարողանում թղթից գնդակ պատրաստել: Անընդհատ տանջվում էի, ընկեր/քուրյր/եղբայրների կամ մամայի պատաստած գնդակները քանդում էի, ու փորձում էի նորից հավաքել, բայց չէր ստացվում: Նեղվում էի ՝ շատ: Հիմա էլ թղթե գնդակ չեմ կարողանում պատրաստել, բայց «հեչ վեջս էլ չի»: Պրիարիծետի հարց ա՞:
-----
Ասում ա. «Հեսա հեռախոսը փոխանցեմ», բայց հենց էդ չփոխանցելու համար էլ խելոք մարդիկ բջջային են հորինել: Եսի՞մ: Երևակայությանը «զոռ տալը» լավ բան չի/ա՞:
Մի ժամանակ մտածում էի, որ բոլոր տղաները կազյոլ են, հիմա հասկացել եմ, որ կազյոլ լինելը սեռի հետ կապ չունի: Մարդը ծնվում ա աղջիկ, տղա կամ կազյոլ:
Մարդեր, էդ ակումբցիների հետ ընդհանրապես կապ չուներ, չնայած Ակումբում էլ կազյոլներ կհանդիպեն:
Այս պահին թեմայում են 1 հոգի. (0 անդամ և 1 հյուր)
Ձեր իրավունքները բաժնում
Մեջբերել
Էջանիշներ