Վախում եմ էստեղ գրեմմի ժամ հավաքում եմ, հետո տանում էն մութ անկյունում տեղադրում, ուր ոչ մի կենդանի շունչ ոտք չի դնում, բացառությամբ երևի Փոքրիկ Արևի
Ինքն էլ կսկսի կարդալ գույնզգույն ու խուճուճ մտքերս ու կմտածեի, որ խելքս թռցրել եմ
իսկ գուցե իսկապես թռցրել եմ, հը? Գուցե հենց էսպես են խելագարվում?
Խելագարները երջանիկ են չէ լինում, ու ես երջանիկ եմ, նրանք իրական կյանքը չեն ընկալում ` ես էլ, նրանք սխալները կրկնում են սխալի ետևից ` ես էլ
![]()
Կներես...
Էջանիշներ