Վայ, բա ինչու ես չէի մտնում այստեղ, Արմինե՛, հոյակապ է, բրավո, չգիտեմ ինչ ասեմDayana-ի խոսքերից
Թաց կիսամութին աղջիկն ու տղան... Չէ աղջիկը մենակ, իսկ տղան ուրիշ աղջկա հետ...
Ու հանկարծ հեռախոսազանգ.
-Բարև։
-Բարև...
-Ո՞նց ես։
-Լավ...
Լռություն...
-Չես ուզում հարցնել ես ո՞նց եմ։
-Չէ...
Վերջ, ավարտվեց այն ինչ դեռ չէր սկսել, ու աղջիկն ու տղան, պատուհանագոգին հենված նայում էին կիսամութին ու ոչինչ չէին հասկանում։
Չէ անհասկանալին այն չէր, թե ինչպես ավարտվեց, քանի որ հաճախ ավարտվում է չսկված...
Էս անկապ օրագիրը լեզու ունենար ինքն իրեն կվերանվաներ Դայանայի անկապ օրագրի կամ ինձ կարգելափակեր
Մեջբերել
Էջանիշներ