Մնաց էս անիծյալ թեզի հարցն էլ լուծեմ, ու բոլոր դեպրեսիաներս կանցնեն բայց էդ հարցը շատ բարդա լինելու արդեն մի ամիս է, տանջվում եմ էն մտքից, որ տռոեշնիկ եմ դառնալու Բայց պնդուկ-ջարդիչի նկարը դեկթոփիս ա, չի օգնում Բոլորին թվում է, թե նեղվել եմ ինչ-որ մեկի կամ մյուսի համար, իսկ իրականում էս անտեր թեզնա կյանքս ուտում ու վատն էնա, որ ոչ թե նեղվում եմ, որ չեմ կարող գրել, այլ որ ասումա ՝ գործ չես անում Էհ.. երբ եմ ավարտելու էս ինստիտուտը պրծնեմ ոչ մի ասպիրանտուրա, ոչ մի դիսերտացիա, ոչ մի ֆլան-ֆստան իհարկե էս ամեն ինչը մեր ֆակուլտետում իսկ Սոցիոլոգ մեկա դառնալու եմ