Dayana-ի անկյուն

[Գալաթեա]

Լիլ, գիտես ոնց ա, ուզում եմ մազերս չսանրվեն առհասարակ
Անուշի խելագարության տեսարանն եմ ուզում զգամ, սենց մեջից... Մինչև վերջին զգացողությունը, էն որ սենց աչքերը լայն բացած, այսինքն չռած նայումա կողքերն ու հիմարություններ տեսնում, որը իրա համար շատ իրականա... Ես հենց տենց էի նկարել էն աշխարհը, որ բոլորի զվաճության առարկան էր Իրենց էին գտնում, կերպարին բանծիկ կպցնում կամ կպցրածս բանծիկը հանում Հիմա որ բռնել քանդել եմ էդ աշխարհը, նստել եմ էդ ավերակների կողքին ու մանրացնում եմ, բայց որոշ բաեր չեն կոտրվում, դրանից կատաղում եմ

Բալես, ավերակներիդ մեջ բեկորներ են լինելու, որ մենակ վառոդի մեծ քանակությամբ կկարողանաս պայթեցնել..մանրացնել..ու գիտես ինչ, ջան..մի արա..
Թող մնան...հիմա գուցե անտանելի ա քեզ համար էդ բեկորները տեսնելը...գերեզմանաքարի պես ծանրացնում են հողդ...բայց թող մնան..կողքից նայի պարզապես ու հեռացրու քեզնից:

Հետո սահուն կերպով հուշարձան են դառնալու...ընդ որում ինչ ձևի ու բովանդակության որ դու ուզես: