Ամենադեմք մտքերնը գլուխս են "գալիս" կամ ծագում են առավոտյան, գործի գալու ճանապարհին: Էսօր մտածում էի, այ եթե Ղարաբաղի հարցը լուծվի իմ կենդանության օրոք, կգնամ էնտեղ, մի հատ պուճուրիկ տուն կգնեմ (ես պուճուր, յարս ՝ պուճուր) ՝ մի 60 քառ. մ. բնակ. տարածքով, ու պապերիս հողում կապրեմ, մեկ ա, Եվորպա-Մեվրոպա, դրանք բանի պետք չեն:
Վերջին մի տարում էնքան եմ լսել. "Դայ, հեսա կտեսնես, նենց եմ խրվելու գործի մեջ, որ դուրս գամ ու երազեմ միայն քնելու մասին:"
Երեկ բավականին ուշ դուրս եկա, նստեցի մեքենա, միացրեցի Նալիչ ու "հանգեցի" ու եթե երեխեքը երկու վայրկյան ուշ դուռը բացեին, ինձ դժվարությամբ կարթնացնեին: Երազում էի հասնել տուն ու անկողին մտնել: Մեքենայի մեջ տաք էր ու փափուկ ու Նալիչն էր երգում, մեկ էլ մի պահ արթնացա ու միացա Նալիչին՝
Скажите принцу, ай молодцу,
Что принцу не к лицу обижать красавицу...
ու նորից քնեցի
Վերջին խմբագրող՝ Dayana: 25.03.2010, 11:04:
Աղջկական խոսակցություն գիշերվա 4-ին.
Ես - Ինքը ռաբիզ հայ տղա ա:
Ինքը: -Չէ, ռաբիզ չի, քյարթ ա:
Ես: - Չէ, ռաբիզ ա, քյարթը մի քիչ ուրիշ ա: Կմեծանա, կդառնա քյարթ:
Ինքը:- դե, ռաբիսները մինիմում ռաբիս են սիրում ու լսում, ինքը կարծեմ չի սիրումթե՞ թաքուն գիշերները նաուշնիկներով լսում ա, խաբար չենք: Անկողնու մեջ խորը պահ մտած, որ մարդ չլսի։
Ինչ լավա, որ մենք չգիտենք էդ Քյարթի հայերեն բացատրությունը
Վերջին խմբագրող՝ Dayana: 27.03.2010, 04:11:
Մենք հայերս, միշտ սխալ բնութագրում ենք տալիս քյարթ հասկացողությանը, չգիտես ինչի կապում ռաբիս երաժշտության հետ, ռաբիս ապրելակերպի և մնացած այլ ամենի հետ ինչ կապված է ռաբիսին: Քյարթը, դա ընդամենը որակական հատկանիշ է, ինչպես ասենք` փափուկը, այն կարելի է վերագրել ցանկացած բանի, մարդու, իրի և այլնի.Dayana-ի խոսքերից
Աղջկական խոսակցություն գիշերվա 4-ին.
Ես - Ինքը ռաբիզ հայ տղա ա:
Ինքը: -Չէ, ռաբիզ չի, քյարթ ա:
Ես: - Չէ, ռաբիզ ա, քյարթը մի քիչ ուրիշ ա: Կմեծանա, կդառնա քյարթ:
Ինքը:- դե, ռաբիսները մինիմում ռաբիս են սիրում ու լսում, ինքը կարծեմ չի սիրում
Ինչ լավա, որ մենք չգիտենք էդ Քյարթի հայերեն բացատրությունը
օրինակ`
քյարթ շուն
քյարթ մողես
քյարթ կոդ
քյարթ ռոքեր
քյարթ մետալիստ(հեռու պահի)
և այլնԿամ էլ ասենք քյարթ ռաբիս
Օրինակ իմ մոտ 40 տոկոս քյարթ բանա ապրում, 50 տոկոս ոչ, են 10 տոկոսն էլ չի ապրում
Հեռուստացույցով Երգ-երգոց հաղորդումն ա: Լսում եմ մամայիս ձայնը, Առաջին սիրո երգն ա երգում: Եթե մամաս ինժիներ չդառնար, երևի օպերային երգչուհի կդառնար: Երևի բոլոր երեխաներին էլ իրենց մամաների ձայնը ամենազուլալն ա թվում: Երևի...
Amaru (03.04.2010), Chuk (28.03.2010), Farfalla (29.03.2010), impression (28.03.2010), Jarre (07.04.2010), Minerva (07.04.2010), SSS (29.03.2010), Tig (29.03.2010), Yeghoyan (29.03.2010), yerevanci (31.03.2010), Արևհատիկ (06.04.2010), Դատարկություն (06.04.2010), Դեկադա (29.03.2010), Ծով (10.04.2010), Հայկօ (28.03.2010), Մանուլ (29.03.2010), Ռուֆուս (28.03.2010), Ֆոտոն (28.03.2010)
Պրոբլեմը հասկանալու վրա վատնածս ժամանակն անհամեմատելի էր պրոբլեմի իրական արժեքի հետ, որի արդյունքը ցավալիորեն (ինձ համար) պրոբլեմի անտեսումն էր
Վաղուց չէի զզվել, սիրտը խառնելու, աչքերը լցվելու աստիճան: Հիշեցի, վերապրեցի, բավական ա մի քանի ամսվա համար:
yerevanci (31.03.2010)
Էսօր վերջապես, վերջին երկու ամսվա ընթացքում գործից նորմալ ժամի դուրս եկա, քայլելով իջա կանգառ: Օպերայի մոտ տեսա մի խումբ մարդկանց, ովքեր "լոզոտ" աչքերով նայում էին Բագրիա ծածկանունով թմբլիկ հայուհու պորտապարին: Մեր փողոցում հանդիպեցի ֆիզիկայի ուսուցչուհուս, ով աղջկա հետ ինչ-որ տեղ էր գնում: Հարցրեց` Նորություն չունես? Մտածեցի, որ իր համար էնքան էլ հետաքրքիր չի լինի այն նորությունը, որ առանց րիլիզ սպրինտի րիլիզ ենք ունենալու, դրա համար էլ ասեցի ոչ: Մայր ու աղջիկ հոգոց հանեցին ու ասեցին` լավ չի, հեչ լավ չի: Մի տեսակ տրամս ընկավ: Մտածում եմ, գուցե պետք էր ասել րիլիզ սպրինտերի մասին?
Amaru (03.04.2010), CactuSoul (01.04.2010), Chilly (07.04.2010), Chuk (01.04.2010), Jarre (07.04.2010), Minerva (07.04.2010), SSS (02.04.2010), Tig (11.04.2010), yerevanci (08.04.2010), Դատարկություն (06.04.2010), Լուսաբեր (01.04.2010), Հայկօ (02.04.2010), Ձայնալար (11.04.2010), Մանուլ (01.04.2010), Ուլուանա (01.04.2010), Սլիմ (01.05.2010)
Օֆիսում ամեն "աշխտանաքային փուլից" հետո նոմինացիաներ են կազմակերպվում: Աշխատողներին ուղարկում են ցուցակ, որտեղ նշված են` թիմի ոգի, ամենից շատ թիմին աջակցող և այն նոմինացիաներ ու յուրաքանչյուրը կարող է նշել իր համար լավագույնին: Արդյունքները հաշվվում են ու հաղթողներին աստղիկներ են նվիրում: Իդեան շատ սիրուն ա ու այդ աստղիկներ բաժանելու պրոցեսը` բավականին հետաքրքիր, բայց էդ հեչ, նախապատմություն էր: Մինչ ես կլրացնեի այդ "ցանկը" "հանդիպում" (ժողով) կազմակերպվեց, որտեղ աղջիկներից մեկն եկավ ու նստեց կողիքս, նախապես ասելով, որ վաղուց չենք "շփվել", ես էլ կես կատակ, կես լուրջ հարցնում եմ.
- Ինձ ինչ նոմինացիա ես տվել?
-Ոչ մի ջանա, դու իմ համար էս օֆիսում ուրիշ տեղում ես, բոլոր նոմինացիաներից դուրս: Դու իմ ընկերն ես, միակ ու անկրկնելի,- ժպտացի, ու հիշեցրեցի, որ ինձանից զատ, ինքը մի ընկեր ունի օֆիսում, ով իսկապես իր ընկերն է ու շատ վաղուց: Ժպտաց. համաձայնվեց:
Լավ ա, երբ քեզ ասում են, որ ամեն տեսակ սահմանումներից դուրս ես, որ անփոխարինելի ընկեր ես, բայց մի տեսակ արի մնանք ընկերներ տեսքով հնչեց...
Եթե մի երեք օր էլ ինձ համոզեմ, որ ամեն ինչ կարգին ա, կսկսեմ հավատալ դրան
Հեռուստացույցով քահանա էր խոսում ` Տեր Շմավոն, երևի մեր ակումբի Տեր Հայրն է, ինչևէ, ասում էր ամեն օրվա վերջում ինքներս մեզ հարց պիտի տանք, քանի հոգու ենք էսօր ներել, որպեսզի Տերունական աղոթքը իրավունք ունենանք ասելու: Փաստորեն արդեն քսան և ավելի տարի ես "արգելված" աղոթք եմ անում: Հա, բայց ես ինչ անեմ, որ ներել չգիտեմ? չի ստացվում
Բայց դե լավ բաներ էլ կան ` Լապտոպիս պայուսակն արդեն հասել ա, իսկ լապտոպս դեռ ճանապարհին ա
Ես հոսանքին հակառակ չեմ գնում, էդ հոսանքն ա ինձ հակառակ հոսում(c) մի խելոք մարդ
Պետք է կարողանաս այնպես անել, որ հոսանքի ուղղությունը ուղղես քո շարժման ուղղությամբԵս հոսանքին հակառակ չեմ գնում, էդ հոսանքն ա ինձ հակառակ հոսում
Մոդերատորական: Վերջին հինգ ոչ օրագրային գրառումները ջնջվել են: Օրագիրը զրուցարանի մի՛ վերածեք: Հաջորդիվ, բոլոր նման գրառում կատարողները տուգանվելու են:
Դրպոցում մի տարի մեր պատմության ուսուցիչը փոխվել էր ու մի կին էր եկել, ով էն ստանդարտ "արի դասդ պատասխանելու" սկզբունքին լրիվ դեմ էր գնացել ու դասը պատասխանում էինք բոլորով, ընդհանուր քննարկման եղանակով ու գնահատական էլ չէր դնում, այլ ամեն բաժնի վերջին քննարկման ժամանակ ասում էր թե ով ինչքան գիտելիք ունի, ինչ պիտի լավացնի ու տենց բաներ: Գնահատվում էինք միայն տարեվերջին, բայց այսպես ասած ստիպված: Էն ժամանակ մտածում էի, որ երևի կարևորն էդ գիտելիքը, ստացած ու տված գիտելիքը, կատարած գործն էր, բայց ժամանակի ընթացքում սկսեցիհասկանալ"համակերպվել", որ "ճիշտը" գնահատվելն ա, բայց գնահատելն ու գնահատվելը, ոչ թե պտիչկա դնելը
Այս պահին թեմայում են 1 հոգի. (0 անդամ և 1 հյուր)
Ձեր իրավունքները բաժնում
Մեջբերել
Էջանիշներ