Ճիշտն ասած պառկած չեմկպել եմ արդեն այս անտեր կոմպի աթոռին
Իսկ "օդին, սովսեմ օդինի" համար դու գիտեսհոգով ու սրտով ...
Ճիշտն ասած պառկած չեմ
Իսկ "օդին, սովսեմ օդինի" համար դու գիտես
մեկա одынPoqrik_Arev-ի խոսքերից
Ճիշտն ասած պառկած չեմ
Իսկ "օդին, սովսեմ օդինի" համար դու գիտես
Էսօր Դրամատիկականի այգում պստոների համար համերգ էր, մի փոքրիկ լողավազան են սարքել ու մեջը ջուր լցրել: Եթե ցայտաղբյուրն էլ աշխատեր՝ դե ֆանտանչիկը էլի, լրիվ հրաշք կլիներ:
հուսով եմ կարիք չկա նշելու, որ սա ուրախ գրառում էր… թե ֆսյետակի կա՞...
Հաղթելն էնքան հեշտ ա: Բայց միշտ պիտի պատրաստ լինես դափնու պսակը զիջել ուրիշի, որովհետև... դե չկա որովհետև, ուղղակի "բնության" օրենքնա: Եթե մի անգամ "քաջություն" ես ունեցել թույլ լինել, ստիպված ես ամբողջ կյանքդ կրել թույլ մարդու պիտակ: Էդ կեղծ հոգաարությունից նենց զզվելի դիվային չարություն էր գալիս: Ժպտում էի: Փաստորեն խելքս բավականացրել էր էլի, չէի սխալվել
Երգը, որ ականջիս տակ երգում էր՝ ա նա վայնե, կակ նա վայնե՝ չեմ պատերազմում, զիջում եմ թե "գահս", թե "ռազմավարը": Փաստորեն էս անգամ էլ իմ փոխարեն որոշվեց: Ինչպես միշտ: Նույնիսկ ավելորդ եմ համարում նշել, որ պատմությունը կրկնվում է:
Հ.Գ. էս գրառումը հեչ ուրախ չէր, շատ տխուր էր ու բարկացած
Գիտե՞ս, Դայ, հաղթանակի դափնի զիջելը ոչ միշտ է թուլության նշան... իսկ իրականում թույլ մարդիկ հազվադեպ կարող են արժանապատվորեն զիջել այդ դափնին, սովորաբար այդպես ուժեղներն են անումՀաղթելն էնքան հեշտ ա: Բայց միշտ պիտի պատրաստ լինես դափնու պսակը զիջել ուրիշի, որովհետև... դե չկա որովհետև, ուղղակի "բնության" օրենքնա: Եթե մի անգամ "քաջություն" ես ունեցել թույլ լինել, ստիպված ես ամբողջ կյանքդ կրել թույլ մարդու պիտակ: Էդ կեղծ հոգաարությունից նենց զզվելի դիվային չարություն էր գալիս: Ժպտում էի: Փաստորեն խելքս բավականացրել էր էլի, չէի սխալվել
Քայլ առ քայլ՝ դարից դար
Խենթ եմ
Ուժեղ եմ չէ՞: Ուղղակի դեռ չեմ կարողանում հասկանալ, թե ինչի եմ ուժեղ, ինչիս է պետք էդ ուժը:Գիտե՞ս, Դայ, հաղթանակի դափնի զիջելը ոչ միշտ է թուլության նշան... իսկ իրականում թույլ մարդիկ հազվադեպ կարող են արժանապատվորեն զիջել այդ դափնին, սովորաբար այդպես ուժեղներն են անում
Եթե իսկապես ուժեղ լինեի, տեր կկանգնեի իմ "ունեցածին", իսկ ես "պոչս քաշում եմ" ու ճանապարհ բաց անում ուրիշին:
Եթե իսկապես ուզեիր ինքդ գնալ էդ ճանապարհով, վստահ եմ, որ ոչ մեկին չէիր թողնի այն խլել քեզնից, ճանապարհ չէիր բացի: Ուղղակի իրականում ինքդ էլ չես ուզումՈւժեղ եմ չէ՞: Ուղղակի դեռ չեմ կարողանում հասկանալ, թե ինչի եմ ուժեղ, ինչիս է պետք էդ ուժը:
Եթե իսկապես ուժեղ լինեի, տեր կկանգնեի իմ "ունեցածին", իսկ ես "պոչս քաշում եմ" ու ճանապարհ բաց անում ուրիշին:
Քայլ առ քայլ՝ դարից դար
Խենթ եմ
ԶրպարտությունԵթե իսկապես ուզեիր ինքդ գնալ էդ ճանապարհով, վստահ եմ, որ ոչ մեկին չէիր թողնի այն խլել քեզնից, ճանապարհ չէիր բացի: Ուղղակի իրականում ինքդ էլ չես ուզում
Դու չէիր ուզում
Chuk (02.06.2009)
Դե լավ, չկա-չկա... ուղղակի թեմայից դուրս գրառում... Դայ, քեզ շատ եմ սիրում
Քայլ առ քայլ՝ դարից դար
Խենթ եմ
Dayana (02.06.2009)
Էդ դեպքում ինձ մենակ չթողնես ...Դե լավ, չկա-չկա... ուղղակի թեմայից դուրս գրառում... Դայ, քեզ շատ եմ սիրում
Դայ, ես կարճ կասեմ, դու հասկացի. ես էստեղ եմ
Քայլ առ քայլ՝ դարից դար
Խենթ եմ
Խաղում են...
Տանը խաղում են երջանկություն` թոզ են փչում սեփական ընտանիքի աչքերին, սեփական կնոջը կամ ամուսնուն վերաբերվում, որպես հասարակ պատրականության կամ... ընտանի կենդանու, որին սիրում են կամ նրա հետ կապված են, ու նրանից հրաժարվելը իրենց կամ նրան ցավ կպատճառի:
Դրսում խաղում են երջանկություն` թոզ են փչում կոլեգաների, ընկերնրի աչքերին:
Հայելուն նյաելիս խաղում են` սեփական ճարպոտ փորին նայելիս ամենասեքսուալ կերպարին են տեսնում ու ինչպես միշտ` թոզ են փչում սեփական աչքերին:
Մարդկային հարաբերություններում խաղում են՝ ստում ու կեղծում ամեն ինչ`չնայած ոչինչ չունեցողի կեղծածն էլ երևի ոչինչ է:
Խաղում են ու կեղծում անընհատ, առանց հանգստյան օրերի, առանց ընդմիջման ու առանց կանոնների: Խաղում են նույնիսկ սեփական կերպարի հակառակորդ` քննադատում են խաղացողներին, այն դեպքում երբ երեկ, նույն խաղի էին խաղում ու այսօր էլ եթե, մի բիս լսեին, նոր թափով նորից նույնը կանեին:
Չգիտեմ էլ ինչու սա գրեցի... չնայած.., գիտեմ, ուղղակի չեմ ասի: Ես էլ իմ "դերն" ունեմ - Լույսերը մարում եմ...
Վերջին խմբագրող՝ Dayana: 05.06.2009, 23:23:
Նորից ծայրահեղ հոգնածության տասչորսժամյա քուն: Նորից... Անհաղթահարելի ֆիզիկական հոգնածություն: Ֆիզիակակն...
Տրամաբանական հետևանք` Հոգին ֆիզիակական մարմին է:
Իսկ ընթացքում աշխարհը ոռնում էր ԻՄ ֆիզիկական հոգնածության ցավից` քամի, կայծակ, անձրև... փո-թո-րիկ...
Այն երբեք չի անցնի
Տառասխալներ
Ես հայտնի տառասխալ անող եմ: Երբեմն կարդում եմ սեփական գրածներս ու ոչինչ չեմ հասկանում` միլիոն հատ սխալ ունեմ: Դա մի տեսակ հիվանդության պես մի բան է ` խրոնիկական ու վարակիչ: Ինձ հետ խոսողներին այն շատ արագ է փոխանցվում: Եթե փորձեմ նշել բոլոր էն մարդկանց, ովքեր ինձ հետ խոսելիս տառասխալներ են անում ապշահար կլինեք: Լավ, բավական է նշել միայն նրանցից մեկին` Ուլուանային: Անուկը հայտնի է անթերի հայերենով գրողի անունով, սակայն արի ու տես, որ նույնիսկ Անւոկին եմ կարողանում "վարակել"
Եկել եմ հաստատելու։Եթե փորձեմ նշել բոլոր էն մարդկանց, ովքեր ինձ հետ խոսելիս տառասխալներ են անում ապշահար կլինեք: Լավ, բավական է նշել միայն նրանցից մեկին` Ուլուանային: Անուկը հայտնի է անթերի հայերենով գրողի անունով, սակայն արի ու տես, որ նույնիսկ Անւոկին եմ կարողանում "վարակել"
Ի դեպ, սկզբում ինձ թվացել էր, թե հատուկ էֆեկտի համար է գրել «Անւոկ», բայց բանից պարզվեց՝ չկանխամտածված ֆիրմային վրիպակ է։
Երջանկությունը ճամփորդելու ձև է, ոչ թե նպատակակետ։
Ռոյ Գուդման
Փոքրիկ (09.06.2009)
Ջղայնաներվային վիճակաս սահուն փոխվեց ժպիտի ՝ բարի ու երջանիկ: Մայրիկը հիշեցի, երբ Զաքարյանի որդին ընդունվում է համալսարան ու փողոցում հայրը բղավում է ՝ Մենք ընդունվել ենքԱյ հիմա ես նույն վիճակում եմ: Ճուտս ընունվել ա, մենք ընդունվել ենք
Այս պահին թեմայում են 1 հոգի. (0 անդամ և 1 հյուր)
Ձեր իրավունքները բաժնում
Մեջբերել
Էջանիշներ