Այո Դու ճիշտ հասկացար իմ խոսքերը: Դա մեր կյանքն է, մեր փոքրիկ ուրախությոններով, տխրություններով, վախերով և երազանքներով: Ու դու այդ ամենի մասին գրում ես անչափ մարդկայնորեն: Ապրես...Dayana-ի խոսքերից
Ուղղակի էդ ըստ էության ոչինչը իմ կյանքնաոմանց համար գրոշ չարժեցող, ոմանց համար էլ շատ թանկ, բայց իմ կյանքը
Համեցեք իմ ֆորում
Միայն արժանապատվություն ունեցողը կարող է գնահատել դա և իր, և ուրիշների մոտ:
Շնորհակալ եմԱյո Դու ճիշտ հասկացար իմ խոսքերը: Դա մեր կյանքն է, մեր փոքրիկ ուրախությոններով, տխրություններով, վախերով և երազանքներով: Ու դու այդ ամենի մասին գրում ես անչափ մարդկայնորեն: Ապրես...
Բարով վայելես... աչոնիկ ջանՇնորհակալ եմ
Համեցեք իմ ֆորում
Միայն արժանապատվություն ունեցողը կարող է գնահատել դա և իր, և ուրիշների մոտ:
Չէ, բայց ամեն դեպքում մեկ ժամ ու քառասուն րոպեն շատ քիչ է քնելու համարհիմա ամբողջ օրը գլուխսս պիտի պտտվի ու քունս տանի, իսկ ես լիքը գործ ունեմ
Պիտի պատվով դուրս գալ, առանց բագ release, իսկ դրա համար պետք է զգոն լինել
Պիտի ինձ համոզեմ, իմ սիրած սալածիկնապիտի ուտեմ, որ շուտ մեծանամ
Ես էլ եմ սալածիկ ուզումՉէ, բայց ամեն դեպքում մեկ ժամ ու քառասուն րոպեն շատ քիչ է քնելու համար
Պիտի ինձ համոզեմ, իմ սիրած սալածիկնա
Համեցեք իմ ֆորում
Միայն արժանապատվություն ունեցողը կարող է գնահատել դա և իր, և ուրիշների մոտ:
Իրավիճակը կարծես թե լրիվ հսկողության տակա, բայց ամեն վայրկյան ինչ-որ աննորմալ բանի եմ սպասում: Ամիրյանն անցնելիս մերսեդես մակնիշի մեքենան արգելակեղ ուղիղ կողքիս, մտքումս արդեն պատկերեցի մեքենայի ներսում տեղի ունեցածն ու վարորդի ` Էս գիշերվա կեսին էս շառը որտեղից եկավ?, արտահայտությունը, նրա երևից արգելակած մեքենանորի վարորդների հայհոյանքներով լցված դեմքեը: Բայց տարօրինակա, փողոցն անցնել սկսեցի ուղիղ կանաչ մարդուկի վառելուց սկսած: Ինչքան դանդաղ պիտի քայլեի, որ կարմիր լույս վառվեր, մեքենաներն խաչմերուկն անցնեին, իսկ ես դեռ փողոցի մեջտեղում եմԵրևի ուղղակի համակարգն էր փչացել
ճիշտ է...այդպես հեշտ է պատասխանտվությունը հեռու տանել քեզնից, բայց միևնույն ժամանակ սահմանափակումներ, լիքը սահմանափակումներ.իսկ դու սահմանափակումներ ու շրջանականեր չես սիրումԼավա, որբ իրավիճակի տերը դու չես լինում, սկսելա էդ դուրս գալ
Հա, ազատություն եմ սիրումճիշտ է...այդպես հեշտ է պատասխանտվությունը հեռու տանել քեզնից, բայց միևնույն ժամանակ սահմանափակումներ, լիքը սահմանափակումներ.իսկ դու սահմանափակումներ ու շրջանականեր չես սիրում
նենց հավեսն էր, ծանոթ զգացողություններ էինՄութ էր, որոշեցի քայլել մինչև կանգառ, գիտեի, որ էնտեղ ինձ սպասում են: Հա, էս աշխարհում ավելի հարազատ ոչ մեկ չունեմ, մեր երկուսի երակներով նույն արյունն է հոսում, ու ինչքան էլ կռվենք, որովհետև ես Ռամշտեյն չեմ լսում, մեկ է, իմ հարազատն է:
-Ամ ջա, էսօր ոնց-որ մենակ ես գնում, ես ուշանալու եմ,-ահա և վերջ, կանգառում եչ մեկ ինձ չի սպասում:
Ցուրտա, քիչ էր մնում մեքենայի տակ ընկնեի, դիմացի աղջիկը իր առանց այդ էլ մեծ բերանը լայն բացել ու հռհռում է, դրա հետ մեկտեղ նաև ճոճվելով... հեչ սիրուն չի, ու ինքը շատ տգեղանումա դրանից, ափսոս, որ չի գիտակցում
Ինչ-որ կենցաղային պրոբլեմներով մարդիկ շտապում են, թվում է թե ես կանգնած եմ, իսկ ես մտքերով Էյլիի հետ էի ... Նա շատ գեղեցիկ էր, դեռ 9 ժամ էր հասցրել ապրել տաքուկ երկրի վրա, ու հասցրել էր սիրե~լ, իր անկրկնելի Ռեյնոլդին: Նրանք միասին թռչկոտում էին, վայելում իրենց օրը, չէ որ նրանք ընդհամենը մի օր ունեն, բայց էդ երջանկությունը տևեց մի քանի վայրկյան: Էյլին դեռ չէր էլ հասցրել հասկանալ, ինչ ասված է երջանիկ լինել, երբ գտավ իր Ռեյնոլդի պատառոտված, ծակծկված ու կիսսայրված թևիներով դին: Լավ, Էյլին ինձ վրա կբարկանար, եթե իմանար, որ գույնզգույն, նուրբ ու գեղեցիկ թևիկները հիշելու փոխարեն, դաժան մարդկանց գործերը հիշեի
-Ողջույն, ինչպես ես?, ես էլ եմ լավ...,- խոսում եմ պատահաբար հանդիպած ծանոթի հետ ու ժպտում այնպես, որ երեսիս փոսիկը մթության մեջ լավ արտահայտվի ու այ.. քիչ էր մնում երևակայության գիրկն ընկած չնկատեի աստիճանն ու ընկնեի:
Հետո մի քանի "պրիվատ" մտքեր դիմացիս երիտասարդների մասին, որոնք բարձրաձայնել չի կարելի...
Բայց ինչ մութա, ու էդ մութն էլ կապույտի չի, այլ գորշ, սևին շատ մոտ, իսկ ես իմ մուգ կապույտ մթությունն եմ ուզում: Ձյուն էլ չկա...
Մի քիչ էլ քթի տակ մրթմրթում եմ սիրելի երգն ու արդեն տանն եմ, իմ տաքուկ սենյակում, հեռու ամեն ինչից ու բոլորից
կանգառ, մարդիկ ,մտքեր... տուն հասնել, տաքանալ...
Love has an enemy, but it is already defeated!
հա՞նենց հավեսն էր, ծանոթ զգացողություններ էին
կանգառ, մարդիկ ,մտքեր... տուն հասնել, տաքանալ...
Մի ժամանակ երբ մենակ էի գալիս ու եղբայրս հանկարծ ճանապարհին ինչ-որ վթար էր տեսնում զանգում էր, ասում էր իմ շշմած քուրն ընկած կլինի մեքենայի տակ
Համար մեկ, շնորհակալ եմ, որ ավելի քան մի տարի գիշերիս մուգ կապույտ գույն էիր տվել
Համար երկու, քեզ էլ եմ շնորհակալ, որ կյանքս փոխեցիր, աշխարհայացքս, ընկալումներս... ուղղակի... կներես, չեմ կարող չասել .. շատ եմ էս մասին մտածել, բայց ... ես դրան արժանի չէի ... կներես, երևի եսասերի մեկն եմ... ուղղակի ... ես քեզ չեմ սիրում, ու չէի էլ կարող սիրել... ու դու դա լավ գիտես... խնդրում եմ, ոչինչ չասես` ոչ ուղիղ, ոչ թաքնված եղանակներով, ուղղակի հիշի, ես չեմ ափսոսում, որ "կապվել էի քեզ" ու որ էդ կապվածությունն էնքան խորն էր, որ չէի էլ մտածել քանդելու մասին
Համար երեք, դու ինչպես միշտ բացառիկ դեպք ես... ուզում էի էդ ասել ուղիղ երեսիդ, բայց .. չկարողացա... երբ դու կողքիս ես, թվումա թե իրավիճակը լրիվ հսկողության տակա ու ես ինձ լավ եմ զգում` չհաշված քո բարդ բնավորությունը, բայց էդ .... կապվածությունը... մի քիչ շատ ա, ու ... եթե դու գնաս... իսկ ես դրանում համոզված եմ... իմ գեր-թույլ սիրտն ուղղակի չի դիմանա... կներես...
Վերջ... ոչ մի կապվածություն, ոչ մի համարակալում, ոչինչ չկա... դեռ մի քիչ էս դատարկությունը կզնգա, բայց ... հետո լավ կլինի ` համոզված եմ
Վերջին խմբագրող՝ Dayana: 19.11.2008, 20:01:
Մոդերատորական: Թեման փակվում է օրագրի հեղինակի խնդրանքով:
В детстве я нередко сочинял заведомый вздор и притом всегда
только для того, чтобы вызвать удивление окружающих…Чарльз Дарвин
Կարոտել եմ
Պապիկ, քեզ եմ կարոտել : Հիշում ես, երբ առաջին անգամ տեսա ինչ-որ միջատի, որ արմատ էր կռծում , էն արագիլին, որ վախենում էի ինձ տանի, քո հավատարիմ շանը, մեր նոր բնակարանը, մութ գիշերը, քո գնած ջահը, տատիկին պարտված քո նարդին... էնքան բան եմ հիշում պապ, բայց քեզ լավ չեմ հիշում
Իմ առաջին դասրանի ուսուցչին եմ կարոտել, որ մի անգամ ինձ վրա բղավեց: Հիշում եմ իրան էն ժամանակ, երբ չարությամբ էի լցվել, և հետո, երբ գնացի այցելության, ու տեսա որդուն անժամանկ կորցրած, ծեր ու հուսահատ մի տատիկի, որին էնքան շատ էի սիրում: Կարոտել եմ...
Իմ շունիկին եմ կարոտել, Գառաֆիս
Քեզ էլ եմ կարոտել իմ հարազատ: Մի քանի տարի առաջ ինձ թողեցիր ու գնացիր: Սկզբում առանց քեզ դժվար էր, իսկ հետո սովորեցի: Ճիշտ են ասում, էնտեղ լավա, դրա համար էլ ոչ մեկ էնտեղից հետ չի գալիս
Իմ ՋԻՆ-ին եմ կարոտել, որ մի օր նստեց իրա կարկատած գորգի վրա ու հեռացավ Մեղեդի սրճարանի խառը սսեղանների արանքում: Բայց իրան կարոտելիս ժպտում եմ, հուսալով, որ ինքն էլ սա կարդալուց կժպտա
Իմ լավագույն ընկերոջն եմ կարոտել, ով գիտեմ, էս կարդալուց լավ չի զգա, ինքը կարոտ ասվածի հետ յոլա չի գնում: Ամեն անգամ, երբ ուզումա ասել, որ կարոտելա, ասում ` էն բառից, որ չեմ սիրում
Քեզ եմ կարոտել ծերուկ: Դու ճիշտ է ընդհամենը սարքովի հերոս ես, կորպուս, որին ես կյանք եմ տվել, բայց քեզ կարոտել եմ: Երեսիդ չկարողացա ասել, հիմարաբար սկսեցի ծիծաղել, բայց ես քեզ շատ եմ սիրում
Ջութակահար աղջնակին ու իր շնիկին եմ կարոտել, որ միշտ մահճակալիս գլխին կախած էր ` տանը թե մանկապարտեզում: Կարոտել եմ...
Ինչքան շատ բան եմ կարոտում ու ինչ լավա, որ կարոտում եմ
Վերջին խմբագրող՝ Dayana: 23.11.2008, 18:29:
Շատ լավն էր, իրոք... Երևի արդեն սովորական է դարձել, որ ես մեր այս աղջկան գովում եմ, բայց դե ինչ անեմ - այնքան լավ է գրում… Ըհը, խնդրեմ - կարդացի այս վերջին պատմվածքը ու մարդկայնորեն մեջս մտավ…
Ապրես
Համեցեք իմ ֆորում
Միայն արժանապատվություն ունեցողը կարող է գնահատել դա և իր, և ուրիշների մոտ:
ապրես Լիոն ձյաձյաՇատ լավն էր, իրոք... Երևի արդեն սովորական է դարձել, որ ես մեր այս աղջկան գովում եմ, բայց դե ինչ անեմ - այնքան լավ է գրում… Ըհը, խնդրեմ - կարդացի այս վերջին պատմվածքը ու մարդկայնորեն մեջս մտավ…
Ապրես
Այս պահին թեմայում են 1 հոգի. (0 անդամ և 1 հյուր)
Ձեր իրավունքները բաժնում
Մեջբերել
Էջանիշներ