Հիանալի պոստ էր: Շատ դուրս եկավ: Ու ընդհանրապես, քո գրածի մեջ այնքան պարզ ջերմություն կա... Նույնիսկ բառերով է դժվար ասել: Կարծես գրում ես պարզագույն բաների մասին, չէ, նույնիսկ կարծես թեմա էլ չունես... Բայց այնքան ջերմ է ստացվում; մարդ իրենից անկախ... սկսում է ժպտալ:
Ինձ թվում է տաղանդը հենց սա է, որը գալիս է հոգու նուրբ ընկալումներից
Համեցեք իմ ֆորում
Միայն արժանապատվություն ունեցողը կարող է գնահատել դա և իր, և ուրիշների մոտ:
Հիշողությանս հետ ինչ-որ բան էն չիԻմ ՝ իդեալականին մոտ տեսողական հիշողությունը սկսելա զրոյի ձգտել: Մոռանում եմ մարդկան դեմքերը, այսպես ասած "образ"-ները ջնջվում են հիշողությունիցս, ու երբ զգում եմ, որ կարոտել եմ, չեմ կարողանում հիշել դեմքերը
Բայց էդ շատ կարոտելուց չի, համոզված եմ:
Հիշում եմ աչքերը, աչքերի գույնն ու ձևը, բայց այ աչքեր արտահայտությունները լրիվ ջնջված ենբայց ոնց կարող է տենց լինել, որ 6 տարի հիշեմ ու հիմա մոռանամ
էս մարդու ձայնն էլ ներվերիս վրա ազդում է
Հ.Գ. հուսով եմ գոնե ինտոնացիոն կուլմինացիաներից չեմ զրկի սեփական ձայնիս
ցավում է ոտքս
Չեմ հասկանում, թե ինչու իմ մտքով սա չէր անցել?Dayana-ի խոսքերից
Հ.Գ.
Մեկ էլ չեմ հասկանում, թե ինչու է քո ակնարկից լավատեսություն փչում, եթե այնտեղ հինգ լավատեսների կողքին հինգ հոռետեսներ կան: Երևի պատճառը էն երկու չկողմնորոշվածներն են:
Մեկ ծաղիկը ծափ կտա, մեկ ձեռքով գարուն կգա:
բան չհասկացա
Չէ կաբլուկները այստեղ գործ չունեն: Էլի նույն երկու չկողմնորոշվածներն են:բան չհասկացա
Մեկ ծաղիկը ծափ կտա, մեկ ձեռքով գարուն կգա:
չկողմնորոշվածությունհմմ, չէ, ավելի շատ ոչ ինքնավստահություն
Դա՛յ, հիմա որ ասեմ, կասես… Հայաստանը մարդու ինքնավստահությունը կոտրող երկիր է: Կհարցնես՝ ի՞նչ կապ ունի: Կպատասխանեմ՝ չգիտեմ: Բայց որ Հայաստանում գոնե ես ինքնավստահության հետ կապված խնդիրներ եմ ունենում, էդ հաստատ է: Դու էլ փորձիր վերլուծել… Գուցե քեզ մոտ էլ ինչ-որ բան նկատես:
Ինքնավստահությունը հենց նրա համար է, որ այն չպետք է կոտրվի` անկախ այն բանից, թե ով է փորձում այն կոտրել: Իսկ Հայաստանում չկոտրված ինքավստահությունը չէ որ ավելին է, քան Իսպանիայում չկոտրված ինքնավստահությունը:
Որ մեկը կցանկանայիր ունենալ?
Մեկ ծաղիկը ծափ կտա, մեկ ձեռքով գարուն կգա:
Ընդհանրապես չկոտրվող ինքնավստահություն… Բայց Հայաստանում մարդիկ գերնպատակ են դարձնում դիմացինի ինքնավստահությունը կոտրելը, որպեսզի իրենց ինքնավստահությունն ամրապնդվի… Ուրիշի հաշվին են հաստատվում, դրա համար էլ էստեղ չկոտրվող ինքնավստահություն չկա. ամեն մեկն իր կյանքը չի ապրում:
Եթե դու ունես Հայաստանում չկոտրված ինքնավստահություն, ապա իմացիր, որ դա հենց նույն ընդհանրապես չկոտրվող ինքնավստահությունն է:
Հ. Գ.
If
If you can keep your head when all about you
Are losing theirs and blaming it on you;
If you can trust yourself when all men doubt you,
But make allowance for their doubting too;
If you can wait and not be tired by waiting,
Or being lied about, don't deal in lies,
Or being hated, don't give way to hating,
And yet don't look too good, nor talk too wise:
If you can dream -- and not make dreams your master;
If you can think -- and not make thoughts your aim;
If you can meet with Triumph and Disaster
And treat those two imposters just the same;
If you can bear to hear the truth you've spoken
Twisted by knaves to make a trap for fools,
Or watch the things you gave your life to, broken,
And stoop and build 'em up with worn-out tools;
If you can make one heap of all your winnings
And risk it on one turn of pitch-and-toss,
And lose, and start again at your beginnings
And never breathe a word about your loss;
If you can force your heart and nerve and sinew
To serve your turn long after they are gone,
And so hold on when there is nothing in you
Except the Will which says to them: "Hold on!"
If you can talk with crowds and keep your virtue,
Or walk with kings -- nor lose the common touch,
If neither foes nor loving friends can hurt you,
If all men count with you, but none too much;
If you can fill the unforgiving minute
With sixty seconds' worth of distance run --
Yours is the Earth and everything that's in it,
And -- which is more -- you'll be a Man, my son!
Ներեղություն եմ խնդրում մոդերատորներից և անգլերեն չիմացող ակումբցիներից, սակայն իմ կարծիքով դեռևս չկա Կիպլինգի այս բանաստեղծության հայերեն արժանի տարբերակը:
Խորին հարգանքներս այն հայերեն թարգմանած բոլոր թարգմանիչներին:
Մեկ ծաղիկը ծափ կտա, մեկ ձեռքով գարուն կգա:
Իմ սիրած բանաստեղծություններից ա… Բայց կարո՞ղ ես մեկին ցույց տալ, որ հետևել է էդ ամենին: Իսկ Հայաստանում չկոտրվող ինքնավստահությունը բա-ցառ-ված է, եթե, իհարկե, չես հասցրել շրջապատի բոլոր մարդկանց ինքնավստահությունները կոտրել: Էդ տեսակ ինքնավստահության վրա թքած ունեմ:
Հիսուսը ու մեկ էլ...
Մեկ ծաղիկը ծափ կտա, մեկ ձեռքով գարուն կգա:
1. Հիսուսը Հայաստան չի եկելՀիսուսը ու մեկ էլ...
2. Եթե նույնիսկ գար, ի տարբերություն մեզ, Նա կատարյալ է
3. Վախենամ՝ եթե գար, մեր ժողովուրդն անմիջապես փորձեր նրա վրա ինքնահաստատվել…
4. Բայց դա չի նշանակում, որ չպետք է փորձենք Հիսուսին նմանվել
Խնդրեմ:Բայց դա չի նշանակում, որ չպետք է փորձենք Հիսուսին նմանվել
Միջավայրը, որտեղ ապրել է Հիսուսը, հավատա ինձ, շատ ավելի հայաստան է եղել, քան ներկայիս Հայաստանը:
Մեկ ծաղիկը ծափ կտա, մեկ ձեռքով գարուն կգա:
Այս պահին թեմայում են 1 հոգի. (0 անդամ և 1 հյուր)
Ձեր իրավունքները բաժնում
Մեջբերել
Էջանիշներ