Պե՞տք է վերսկսել հանրահավաքները

[Kuk]

Ոչ, հանրահավաք անողների, երեւի 95%-ը չեն գիտակցում, թե ով է Լեւոնը։ Այստեղ նաեւ դեր ունի այն հանգամանքը, որ (ես գրե թե համոզված եմ) ԼՏՊ-ն իր հանրահավաքներում կիրառում է մարդկանց հիպնոսացնելու, եւ նմանատիպ այլ հակամարդկային մեթոդներ։ Այդ պատճառով չեմ կարող մեղադրել Լեւոնի բոլոր կողմնակիցներին։

Ռամշտայն ջան, էս գրառումդ մի անգամ էլ կարդացի, ու էս նշածս մասը մտածելու տեղիք տվեց, ինչ որ կասկած առաջացավ մոտս, հլը ստեղ նայի, տես ինչ եմ գտել Դրանք աչքիս հեռախոսով էլ են հիպնոս արել հա՞

[Լեո]

Ես սերժական չեմ, ոչ էլ լևոնական, բայց հանրահավաք (միտինգ) բառից արդեն ալերգիա ունեմ

[Elmo]

Ես սերժական չեմ, ոչ էլ լևոնական, բայց հանրահավաք (միտինգ) բառից արդեն ալերգիա ունեմ

Ապեր ինձ կբացատրես էս ԱԿԱՆ -ի իմաստը, կամ նշանակությունը ո՞րն ա: Ասենք Սերժականը ո՞րն ա: Օրինակ սենց ասեմ, ես ընտրել եմ Սերժ Սարգսյանին հիմա ես Սերժական ե՞մ: Խոսքի հիմա որ Անտոնիո Բանդերասի կինոները շատ սիրեմ ու ամեն օր նայեմ, հավաքեմ էդ կինոները կդառնամ Բանդերասակա՞ն: Բա ո՞նց կլինի միաժամանակ Սերժին ընտրած ու Բանդերասին նայող մարդը սերժաբանդակա՞ն: Հերիք ա էլի էդ անիմաստ ու վիրավորական բառերով մեր ժողովրդին անվանեք: Լևոնը կամ Սերժը էդ ո՞վ դառան, որ իրանցական ժողովուրդ լինի:

ասեմ, որ ահագն ժամանակ ես էլ եմ օգտագործել Սեժական, Լևոնական, կամ Քոչարյանական արտահայտությունները: Հիմա մենակ դրանից եմ զզվում, ու խորհուրդ եմ տալիս չօգտագործել նման բառեր: Դրանք էդքան չկան, որ իրանցական մարդիկ էլ լինեն:

[Աթեիստ]

Ես սերժական չեմ, ոչ էլ լևոնական, բայց հանրահավաք (միտինգ) բառից արդեն ալերգիա ունեմ

Զգույշ եղիր: Այս տեմպերով շուտով կարող է ալերգիա առաջանալ "ազատություն, ազատ տեղաշարժ, հանրաքվե" և նորմալ ազգին բնորոշ այլ բառերից:

[Rammstein]

Rammstein, միգուցե մանրամասնե՞ս, թե ո՞ւմ թշնամին է ԼՏՊ-ն, ըստ քեզ: Եթե քո թշնամին է, դա այլ հարց է ու ընդհանրապես քննարկման ենթակա չէ, կոնկրետ ինձ համար: Ասա, թե ում թշնամին է և հիմնավորիր:

Ես իմ նախորդ գրառումներից մեկում նշել եմ, որ ԼՏՊ-ին համարում եմ մեր ժողովրդի թշնամի։

Ինձ համար նշանակություն ունի, թե ով է կազմակերպում հանրահավաքը այնքանով, որպեսզի իմանամ հանրահավաքի նպատակը, հանրահավաքի նշանակությունը, ձևը և այլ հանգամանքներ ևս:

Այսինքն եթե մի թուրք գա, ու սկսի մեր իշխանության դեմ հանրահավաք անել, հանուն նրա, որ ինքը դառնա նախագահ ու շտկի իր ազգի կատարած սխալները մեր նկատմամբ, դու կմասնակցե՞ս։

Իսկ էդ հիպնոսի մասին պատմող հեքիաթներն արդեն ձանձրացրել են ճիշտ այնքան, որքան հայլուրի պատմած մյուս հեքիաթները, որոնք երբեք չեն հիմնավորվում ոչ մի կերպ, չեն տրամաբանվում, այլ մնում են դատարկ խոսքեր, անհիմն, անտեղի, անիմաստ, և լավագույն դեպքում կարող են դառնալ զավեշտի առարկա, ինչպես հաճախ եղել են թեկուզ և այս ֆորումում:

Նախ ես հայլուր չեմ նայում։

Երկրորդ. Սա տրամաբանվում է նրանով, որ մի ժողովուրդ, որին Լեւոնը գցեց էլ չասեմ ինչ վիճակների մեջ (անլույս, անգազ, անգործ...), անուղղակիորեն ստիպեց մարդկանց արտագաղթել, այս ժողովուրդը հիմա գլուխը կախ գնում է նույն Լեւոնի հետեւից, մինչդեռ նույն մարդիկ մի քանի տարի առաջ վերջին խոսքերն էին ասում Լեւոնի հասցեին։

[Chuk]

Մոդերատորական. մի սադրեք ինձ թեման փակելու համար: Մի շեղեք թեմայի քննարկման ընթացքը: Այս թեման Տեր-Պետրոսյան անհատի քննարկման թեմա չի:

[Chuk]

Մոդերատորական. թեմայի վերջին 3՝ նախորդ զգուշացումս անտեսած գրառումները ջնջվել են: Այս անգամ առանց տուգանային միավորների:

[Kuk]

Այսինքն եթե մի թուրք գա, ու սկսի մեր իշխանության դեմ հանրահավաք անել, հանուն նրա, որ ինքը դառնա նախագահ ու շտկի իր ազգի կատարած սխալները մեր նկատմամբ, դու կմասնակցե՞ս։

Ռամշտայն, հեչ կապ չունի ինչ բերածդ օրինակախառը հարցանման ինչ որ նախադասությունը մեր խոսակցության հետ. վերացական բաներ ես ասում. ի՞նչ թուրք, ի՞նչ թուրքի սխալ, խոսում ենք էսօրվա իրավիճակի մասին, հայերի մասին, ի՞նչ կապ ունի ստեղ էս բերածդ օրինակը, միքիչ ռեալ խոսա էլի, ախր իմաստ չեմ տեսնում ոչ հարցիդ մեջ, ոչ էդ հարցին պատասխանելու մեջ:
Լևոնի կազմակերպած հանրահավաքները համեմատել թուրքի չեղած հանրահավաքի հետ ու դրա հիման վրա բանավեճ ծավալել, էնքան էլ լուրջ զբաղմունք չի:

Գրառմանդ մյուս մասին պատասխանել եմ այս թեմայում:

[azat11]

Ազատ ջան, քո աղբյուրների մասին քեզ հիշեցնեմ վստահ գրառումներդ, որ առաջիկա օրերին քաղբանտարկյալներին ազատ են թողնելու՝ այդպիսի պայմանավորվածություն կա: Այդ առաջիկա օրերից շատ է անցել, իսկ օրինակ այսօր Սմբատ Այվազյանին 2 տարի տվեցին: Այնպես որ արի կլինի աղբյուրներով մի զարմացրու:

Իսկ կոմիտեում այո՛, կան այնպիսիք, ովքեր առիթի դեպքում կբաժանվեն ու այլ ուղղությամբ գործը կտանեն, ու կան այնպիսիք, ովքեր անվերապահ վստահում են ՀԱԿ ղեկավարությանը ու ճիշտ են անում: Ժիրայր Սեֆիլյանին շատ հարգում եմ. հզոր մարդ, հզոր անհատ, հզոր հայրենասեր, բայց չափազանց թույլ քաղաքական գործիչ: Այնպես որ լավ կլինի իրատես լինել:

Ճիշտ ես ասում, ես սեպտեմբերի քսանմեկին էի ակնկալում քաղբանդարկյալների ազատում, բայց դա չեղավ, ինչ-որ տարօրինակ ձևով երկար է ձգվում: Հիմա քունս տանումա, մի ուրիշ անգամ այս մասին կխոսենք, ահագին հետաքրքիր նյուանսներ կուզենայի քննարկել:
Ինչ վերաբերումա աղբյուրներին, ասեմ, որ ես գաղտնի տեղեկատվության չեմ տիրապետում, պարզապես գիտեմ մի քանիսի տեսակետները:
Տպավորություն ունեմ, որ քաղբանդարկյալներին ազատելը էապես կարող է թուլացնել շարժումը, այսօր իրոք կան շատ ակտիվ մարդիկ, որոնք պայքարում են հիմնականում նրանց ազատելու համար, թե հետո ինչ կանեն, խիստ հարցական է:
Սեֆիլյանին ես էլ եմ հարգում, սակայն չէի կամենա նման մարդկանցով քաղաքական դաշտ կառուցվեր, նրանց հայրենասիրությունը շատ «քյարթու» է, դա վտանգավոր է և միայն պատերազմի ժամանակ է պիտանի: Վազգեն Սարգսյանը վառ օրինակ:
ՀԱԿ-ի մասով շատ բան չեմ հասկանում, քանի որ ամեն ինչ փակ է: Կամ իշխանությունները լրիվ են լկտիացել և չեն ուզում երկխոսել, իսկ ԼՏՊ-ն հարմար առիթի է սպասում նահանջելու կամ հարձակվելու համար, կամ ՀԱԿ-ի մի խումբ անդամներ զուտ իշխանության համար կռիվ են տալիս, կամ պայմանավորված խաղ է գնում: Այստեղ ես չեմ իդենտիֆիկացնում այն նպատակը, ինչի համար պատրաստ եմ պայքարելու: Մի խոսքով շարժումն այսօր առանձնապես մշակույթ և մտածելակերպ չի թելադրում, ինչ անում էր մի տարի առաջ, ուստի հանրահավաքներն անիմաստ են:

[Chuk]

Ազատ, ափսոս որ ժամանակ չեմ գտնում ոչ այս բաժնի բոլոր կամ գոնե գրեթե բոլոր գրառումները կարդալու, ոչ էլ նորմալ գրառումներ անելու (նորմալ, նկատի ունեմ փաստարկված ու համակողմանի հարցը քննող), սահմանափակվում եմ որոշ գրառումներ կարդալով, իրականության ակնհայտ չհամապատասխանող կամ խեղաթյուրող, կամ մտքերի սխալ ընթացքով կառուցված գրառումներին ռեպլիկային պատասխան տալով:

Ինչևէ, նման ռեպլիկ թողնելու (առանց հիմնավորումների, զուտ համոզմունքի տեսքով) անհրաժեշտություն տեսնում նաև այստեղ, այս թեմայում, թեև բոլոր գրառումները չեմ կարդացել:

կետ առաջին. Բոլորովին էական չէ ներկա փուլում, թե ով որքանով է հասկանում ՀԱԿ-ի գործունեության համաչափությունն ու ճիշտ լինելը: Ժամանակն ամեն ինչ իր տեղը կգցի:

կետ երկրորդ. Քաղբանտարկյալներին ազատ արձակելու մասին աժիոտաժն ակնհայտ է, թե ում էր ձեռնտու այն ժամանակ և հիմա. իշխանություններին: Դա մի տարբերակ էր շարժման առաջնորդներին «դավաճանի» պիտակ կպցնելով (թե իբր համագործակցել է իշխանության հետ) շարժումը թուլացնելու, նրա համախոհներից մի մասին շարժումից հեռացնելու: Չստացվեց հիմնականում այն պատճառով (ըստ իս), որ իշխանությունները այնքան կամք չունեցան, որ այդ բավական հզոր շախմատային քայլը կատարեն: Չարեցին, որովհետև վախեցան ավելի վատ հետևանքներից: ԻՆչևէ, այս թեման սպառված չէ, օրակարգային է և ամեն պահի իշխանությունը կարող է գնալ մանյովրի այդպիսի պատկեր ստեղծելու ու շարժման կողմնակիցներից մի մասին թուլացնելու համար: Դա մեզ ձեռք կտա, որովհետև մեր ընկերները այդ դեպքում կհայտնվեն ազատության մեջ, միասին կշարունակենք պայքարը: Իսկ մեր կողմնակիցներին ճշմարտությունը ցույց տալու ճանապարհ, վստահ եմ, ՀԱԿ-ը կգտնի ու իշխանությունների կուտը ժողովուրդը չի ուտի:

կետ երրորդ. Չնայած իշխանությունների բոլոր ջանքերին շարժումը իր սկսելուց ավելի քան մեկ տարի հետո էլ կարողացավ հզոր հանրահավաք անցկացնել, փաստացի ապացուցեց, որ եթե անգամ թուլացել է, չնչին ու ժամանակավոր (ցանկացած շարժում թուլանում և ուժեղանում է ժամանակի ընթացքում): Հետևաբար իշխանությունների համար օրակարգային խնդիր է շարժումը հնարավոր բոլոր միջոցներով թուլացնել: Այս պահին գնում են ստվերային գործընթացներ: ՀԱԿ-ը անում է այն, ինչ այս իշխանությունն ի զորու չէ անել. նա կայանում է որպես հզոր քաղաքական միավոր, որտեղ կան հզոր անհատներ, որոնցից յուրաքանչյուր ունի աշխատելու ազատություն: Այո, ՀԱԿ-ը կայանում է որպես իրապես ժողովրդավար ու քաղաքական կառույց: ՀԱԿ-ն այսօր այն կառույցն է, որը բոլոր շրջաններում ու մարզերում աստիճանաբար ունենում է իր կառույցները, որոնք աստիճանաբար հզորանում ու սկսում են գործել: ՀԱԿ-ն այն կառույցն է, որի մաս կազմող ուժերը կարող են հանգիստ, առանց որևէ կշտամբանք լսելու կատարել գործողություններ, որոնք դեմ են ՀԱԿ ընդհանուրի որոշմանը (մասնավորապես Սեֆիլյանի «Միացում» շարժումը): Ու սա իսկապես հզոր ու ժողովրդավար կառույց դառնալու ուղին է: Կրկնում եմ, սա այն է, ինչը իշխանությունը չի կարող անել (իշխանությունը սրան հակադրում է ըստ էության դիկտատուրական համակարգը, որտեղ ենթադրենք խորհրդարանը քվեարկում է ըստ նախագահի որոշման, որտեղ կոալիցիայի մաս կազմող կուսակցությունը, օրինակ ՀՅԴ-ն կարող է առավելագույնն իրեն թույլ տալ կես բերան քննադատել իր սկզբունքներին դեմ որոշումը, բայց ոչ ավել և այլն): Հետևաբար իշխանությունները խնդիր ունեն շարժումը թուլացնելու ու շարժման կողմնակիցներին պառակտելու: Ի՞նչ են անում սրա համար: Հասկանալու համար նախ հասկանանք, որ Սեֆիլյանն ու ՀԱԿ-ը, մասնավորապես Սեֆիլյան ու Տեր-Պետրոսյանն այս պահին լուրջ հակասություններ չունեն, համագործակցում են ամենալայն ֆորմատով, համախոհներ ու բարեկամներ են: Ընդամենը որոշ տակտիկական հարցերում (և նաև որոշ գաղափարական) ունեն հակասություններ: Խոսքը մասնավորապես վերաբերվում է Ղարաբաղյան հարցի վերաբերյալ տեսակետներին ու հանրահավաքները դադարեցնելուն: Սա իշխանությունները փորձում են ներկայացնել որպես լուրջ հակասություն երկու ուժերի միջև: Պարբերաբար հնչում է ու բամբասանքի նման տարածվում հանրահավաքները սկսելու անհրաժեշտության մասին խոսքերը, ապա հղում է տրվում Սեֆիլյանի վրա: Այս բամբասանքները տարածվում են արագ, այն տարածող են դառնում պառակտող քաղաքականության մասին պատկերացում չունեցող մարդիկ, ովքեր ազնվորեն հավատում են լուրջ հակասություններին (վառ օրինակը այս թեման ու թեմայի գրառումներն, ինչպես նաև մի շարք այլ թեմաներ ու գրառումներ ակումբում): Այդ ամենի մասին խոսում են, իբր պատահաբար, իշխանական պատգամավորներ, լրագրողներ, քաղաքագետներ, այլք: Խոսում են նրանք, տարածում եք դուք:

Տարածում եք ճիշտ այնպես, ինչպես մի քանի ամիս առաջ տարածում էիք քաղբանտարկյալներին ազատելու մասին լուրերը՝ չհասկանալով, որ ակամա ուրիշի խաղն եք խաղում:

Բարեբախտաբար այդ բոլոր բամբասանքները, այս փոքրիկ քաղաքական տակտիչնի տրյուկները լուրջ ազդեցություն չեն ունենում ու հուսամ, որ չեն էլ ունենա: Ժամանակն իր տեղն կգցի ամեն ինչ:

Վտանգավորը միայն այն է, որ այդ նույն իշխանությունները աշխատում են ոչ միայն հասարակության, այլև քաղաքական գործիչների վրա (մասնավորապես Սեֆիլյանի վրա, մասնավորապես Ձեր միջոցով, այս խոսակցություններով, նրանց հույսն այն է, որ Սեֆիլյանը կուտը կուտի, որ ինքը կարող է բացարձակ առաջնորդ դառնալ, լիդեր դառնալ ու ինքը կարող է նոր շարժում տանի): Բարեբախտաբար դիտարկումներս ցույց են տալիս, որ թեև ես Սեֆիլյանին լուրջ քաղաքական գործիչ չեմ համարում, բայց ինքը այնքան հասունություն ու ինքնագիտակցում ունի, որ այս կուտը չի ուտում:


հ.գ. Ժամանակի սղությունս չթույլատրեց ավելի կարճ ու ավելի հանգամանալից գրել:

[REAL_ist]

ցավը նրանումա, որ մնումա Լևոնը ասի սկսումենք, ու կեսից շատը կփոխեն իրանց կարծիքը, առանց մտածելու պետքա թե չե, ենքան որ Լևոնը ասումա, իրա ասածները համոզիչեն և վերջ, շարժման թուլությունը դրանումա
խնդրումեմ չանձնավորել, ես ինքս լիքը տենց մարդ գիտեմ

[Chuk]

ցավը նրանումա, որ մնումա Լևոնը ասի սկսումենք, ու կեսից շատը կփոխեն իրանց կարծիքը, առանց մտածելու պետքա թե չե, ենքան որ Լևոնը ասումա, իրա ասածները համոզիչեն և վերջ, շարժման թուլությունը դրանումա
խնդրումեմ չանձնավորել, ես ինքս լիքը տենց մարդ գիտեմ

Ցանկացած մարդկանց խումբ կատարում է քաոսային շարժում՝ քանի դեռ այն չի կարգավորվում: Այո՛, ես կամ դու այսօր կարող ենք մտածել որ հանրահավաքը պետք է, կամ պետք չի: Երկու ճանապարհով էլ կարելի է տանել որոշակի լուծումների: Ցանկացած դեպքում քաոսը կարգավորելուց կարող է ստացվել լավ լուծում: Եվ հետևաբար պետք է քաոսը, շարժումը կարգավորող: Այո՛, մենք միանշանակ վստահում ենք Տեր-Պետրոսյանին ու ՀԱԿ ղեկավարությանը և որ որոշումը նրանք կընդունեն, այդպես էլ կշարժվենք՝ լավ լուծում ստանալու համար, անկախ նրանից, թե որքանով կհասկանանք այդ լուծման արդիականությունը: Մի բան է տեսակետ ունենալը, այլ բան է քո ուզած ձևով շարժվելը: Եթե այսօր 10000 հոգով ամեն մեկս մի բան մտածենք ու ամեն մեկս մեր մտածածն անենք կհասնենք նրան, որ շարժումը կդառնա կատարյալ քաոս, կլինի պառակտում, կլինի աստիճանական կամ միանգամից մարում: Իրականում թեև Տեր-Պետրոսյանի խոսքը շատ մեծ նշանակություն ունի որոշումներ ընդունելիս, բայց ինքը միանձնյա չի որոշում: Եվ այո՛, մեկը ես հավատում եմ ՀԱԿ որոշմանը ու ենթարկվում: Ես այնքան գիտակցություն ունեմ, որ հասկանամ, որ պիտի կատարեմ իմ ընտրած և ընդունած ղեկավարների որոշումը, եթե դրանք կատարյալ աբսուրդ չեն: Իսկ որ դրանք աբսուրդ չեն, ես տեսնում եմ. տեսնում եմ տրամաբանական վերլուծություններով ու, ինչու չէ, նրանց, մասնավորապես նույն Տեր-Պետրոսյանի համոզիչ խոսքով, հիմնավորումներով:

Անձամբ ես համարում եմ, որ լիովին արդարացված է ներկա փուլում հանրահավաքների դադարեցումը: Եթե վաղը կասեն, որ պիտի սկսվի, կսկսեմ՝ անկախ նրանից կհամարեմ որ արդարացված է, թե՞ ոչ: Որովհետև եթե չսկսեմ, ուրեմն ես քաոսային շարժում կկատարեմ, կառանձնանամ շարժումից, կդադարեմ շարժման մաս լինել, կդառնամ շարժման հնարավոր մարման մեղավորը:

[REAL_ist]

Անձամբ ես համարում եմ, որ լիովին արդարացված է ներկա փուլում հանրահավաքների դադարեցումը: Եթե վաղը կասեն, որ պիտի սկսվի, կսկսեմ՝ անկախ նրանից կհամարեմ որ արդարացված է, թե՞ ոչ:

իմ ասածը նրանցա վերաբերվում, ովքեր Լևոնի ընդունած որոշումը անվերապահորեն իրանց կարծիքն են դարձնում, այսինքն դառնումա իրանց կարծիքը ու սկսումեն ենթարկվել, ոչ թե անկախ կարծիքից ենթարկվումեն ընդհանուր գործի համար, ինձ թվումա տարբերությունը ակնհայտա

[Ambrosine]

Չգիտեմ՝ այսպիսի կարծիք արտահայտվել է այս թեմայում, թե ոչ... իմ կարծիքով իշխանությանը ձեռնտու է հանրահավաքները վերսկսելը, դրա համար էլ սենց խառնվել են իրար: Պատճառը մեկն է՝ հանրահավաքների ներքո <<փակել>> Արցախի խնդիրը: Այսինքն՝ պատճառաբանեն, որ հանրահավաքների <<մեղքով>> մենք թույլ էինք ու չկարողացանք մեզ ձեռնտու լուծում առաջարկել: ոնց-որ եղավ Մարտակերտի դեպքում, երբ ադրբեջանցիները լավ առաջացել էին

Իսկ Լևոնը էնքան խորամանկ ա, որ իրանց հաստատ թույլ չի տա իրենց սև գործը իրականացնել

[azat11]

Մեզ մոտ մտածելակերպի հեղափոխություն է անհրաժեշտ, ինչը ասում էր Տ. Սարգսյանը, սակայն փաստացի այս տարվա ընթացքում իրականացրեց ԼՏՊ-ն: Այժմ այդ պրոցեսը կարծես թե կանգնած է և ես չեմ շտապում շատ ոգևորվել, քանի որ չի բացառվում պարզ աթոռակռվի վարկածը և նմանատիպ այլ հիասթափեցնող վարկածներ: Վերջին մի քանի միտինգում նույնպես քիչ էր ասելիքը, ինչը կարող է վնասել ձեռք բերածը` մտածելակերպի փոփոխությունը: Ինչ վերաբերում է տակտիկա-ստրատեգիային, դա ինձ քիչ է հետաքրքրում, քանի որ դեռ չգիտեմ հնարավոր նոր իշխանությունների կաբինետի կազմը, որը նույնպես հղի է հնարավոր հիասթափությամբ:
Շարժման հիմնական ձեռքբերումը դա Հայաստոնում մտածելակերպի փոփոխությունն է, ինչի կարիքը ուներ մեր ժողովուրդը` հատկապես երիտասարդությունը: Նույնիսկ քաղաքական դաշտի մասնակիցները հասկացան, որ նոր` որակապես այլ բան պետք է ասել, ինչը շատերի մոտ չստացվեց և այդ միայն փորձում են իշխանական որոշ գործիչներ (օրինակ վարչապետը):
Կարծում եմ ես կարողացա ասել, թե ես որ գործընթացներին եմ կողմնակից և ինչին կմասնակցեմ ամբողջ եռանդով: Հիմա ես գերադասում եմ պարզապես աշխատել: