Շաաաաաաաաատ բան ա փոխվել վերջի 6 ամսվա ընթացքում
Ծանոթացել եմ շաաաաաաաաատ լավ մարդկանց հետ,մտածելակերպս ավելի ա զարգացել
Մի խոսքով 6 ամսով մեծացել եմ
Շաաաաաաաաատ բան ա փոխվել վերջի 6 ամսվա ընթացքում
Ծանոթացել եմ շաաաաաաաաատ լավ մարդկանց հետ,մտածելակերպս ավելի ա զարգացել
Մի խոսքով 6 ամսով մեծացել եմ
1. Զգացել եմ ճակատագրի դաժան հարված
2. Հասկացել եմ որոշ բաներ աղջիկների հոգեբանության հետ կապված
3.Ազատվել եմ ԵՎՍ 2-3 կոմպլեքսից
4.Ձեռք եմ բերել մի քանի լա՜վ ընկերներ
5.ահագին դաս եմ արել…
Հիշողության տատանումներ ա մոտս…
Ընդհանուր առմամբ հանգիստ եմ եղել, ոչ մեկի չեմ անհանգստացրել, մամայիս պապայիս չեմ ջղայնացրել, եղբորս հետ չեմ կռվել, համակրել եմ մեկին, հետո միանգամից մոռացել եմ դրա մասին, անտարբեր եմ եղել մեկի նկատմամբ,սերը կարոտից չեմ տարբերել նկարել եմ լիքը երեխաների
,խոսել եմ շատ, բայց ավելի շատ լռել եմ,թափել եմ 999 հատ արցունք/հաստատ չի/,Առաջին ինը՝ անկապ, երկրորդը տխրելիս, երրորդը՝ երջանկությունից/կամ շատ ծիծաղալուց/…
Վերջին վեց ամսվա ամենավերջին ամսում վերականգնել եմ հիշողությունս և հասկացել եմ, որ այդ վեց ամսից իմաստ չկա ինչ-որ բան հիշելու…ամեն ինչ լավ է…ուստի մոռանում ենք շուտ…
Ինչ-որ գլոբալ/մեծ փոփոխություններ չեն եղել…ընդհանրապես շատ լավ են անցել… կասեի նույնիսկ ՀՐԱՇԱԼԻ…
Վերջին 6 ամիսների ընթացքում կան բաներ, որ փոխվել են, դե հենց էտ ընթացքում էր, որ դարձա 20 տարեկան, վատ չի կարծում եմ լոոլ: Վերադարձավ էն ժամանակը, որ մի տարի առաջ էր: Ծանոթացա լավ մարդկանց հետ, ամբիոն ընտրեցի, նոր խումբ, ձմեռը վերջապես պրծավ, Ավետյանը 5 ստացա (մեծ հաջողություն ա): Դե լիքը տենց բաներ էլի: Վատ չէր:
Վերջին վեց ամսվա ընթացքում...
Ծանոթացել եմ մարդկանց հետ, որոնց որ հիմա իսկական ընկեր եմ համարում, ի տարբերություն նրանց, ում ամբողջ կյանքում եմ ճանաչել:
Հետո... Նաև ինձ հարազատ մարդկանց եմ կորցրել... Իսկ գուցե նրանք են ինձ կորցրել, ով գիտի...
Держи меня за руку долго, пожалуйста,
Крепко держи меня, я не пожалуюсь...
ինչպես միշտ, շատ բաներից հասցրեցի զզվել, շատ բաներից հասցրեցի հիասթափվել, բայց որոշ բաներ սկսեցի սիրել
մի քիչ ավելի զգոն դառա, մի քիչ ավելի սկսեցի ձգտել դեպի լավը
բայց թե, ամեն դեպքում, վերջի վեց ամիսներիս ընդհանուր հաշվեկշիռը էլի բացասական ա
Все люди - евреи, просто не все нашли смелость признаться.
հիասքանչ բան է տեղի ունեցել…Artgeo-ի խոսքերից
Մի պարզ ու հասարակ հարց ունեմ։ Ի՞նչ է տեղի ունեցել ձեր կյանքում վերջին կես տարվա ընթացքում։ Գրեք ամենահետաքրքիր, ամենաուրախ և ամենահաճելի դեպքը։ Ընդամենը մեկ դեպք կամ փոփոխություն ձեր կյանքում, որը տեղի է ունցել վերջին վեց ամսում։
գրանցվել եմ «ակումբում», ծանոթացել եմ ակումցիների հետ… ու շա~տ սիրել… դրանից էլ լավ բա՞ն… սիրում եմ, հարազատնե՛րս
…և այդպես էլ չհասկացա՝ ով եմ ես…
մի Աղջիկ, որը երազում է մի օր Թիթեռ դառնալ, թե՞ Թիթեռ, որը երազում է Աղջիկ լինել…
+1հիասքանչ բան է տեղի ունեցել…
գրանցվել եմ «ակումբում», ծանոթացել եմ ակումցիների հետ… ու շա~տ սիրել… դրանից էլ լավ բա՞ն… սիրում եմ, հարազատնե՛րս
I may be paranoid but no android!
Վերջին 6 ամսվա ընթացքում Հայաստանի քաղաքկան դաշտը լվացվեց, այսինքն պարզվեզ թե ով է ընդդիմադիր, և ով եսիմ ինչ......
Վերջին 6 ամիսը
Վերջին 6 ամիսը եղան իմ կյանքի ամենահագեցած 6 ամիսները: Էնքան փոփոխություններ, ինչ վերջին 6 ամսում եղան, հլա ոչ մի անգամ չէր եղել: Չնայած տասնյակ ձեռքբերումներին` ունեցա հարյուրավոր կորուստներ, հիասթափություններ, ապրումներ: Չնայած շեշտակի վերելքներին` ազատ անկման արագացումը իրանը ասեց, ու վայրէջքները եղան ավելի շեշտակի ու ցավոտ: Էսքան ձեռքբերումներ ես հլա ոչ մի 6-ամսյակում չեմ ունեցել. տասնյակ նոր ընկերներ, ինձ հարազատ դառած դեմքեր, մի քանի մեշոկ համարձակություն ու պայքարելու կամք, գերազանցիկություն, կարմիր դիպլոմի նախադրյալներ, մագիստրատուրա տանող ճամփի վրա կանաչ լույս, երկրորդ ընտանիք, որոշ հարցերում` թեթևակի դուխ ու վճռականություն, բայց չնայած էս ամեն ինչին` էս վերջի 6 ամսվա էջերը ես մեծ հաճույքով կվառեի, կամ էլ կօգտագործեի որպես զուգարանի թուղթ, որովհետև ոչ մի 6-ամսյակից էսքան չեմ զզվել:
Տարօրինակ զուգադիպությամբ` իմ վերջին 6-ամսյակը սկսվեց հոկտեմբերի 13-ին ու տևեց ուղիղ կես տարի: Ժամկետը վերջանում ա էսօր: Ամեն ինչի մասին` ըստ ժամանակագրության:
Ուրեմն, հոկտեմբերի կեսերից ես դառա համաժողովրդական Շարժման անմնացորդ մասնակիցը: Շարժումը սկսեց երակներովս հոսել: Ես, չնայած վախենալով, բայց սկսեցի մասնակցել շարժման միջոցառումներին: Շարժումը ինձ ձգեց, իսկ Շարժումից դուրս ես արդեն համարյա ամեն ինչից սկսել էի զզվել: Արդեն նոյեմբերին ես ձեռք բերեցի լիքը մարտական ընկերներ, ու պայքարը դառավ իմ տարերքը: Հա, ու չմոռանամ իմ ամենամեծ հպարտությունը(
Հպարտ հայացքով նայում էի եսԴեկտեմբերը ցուրտ էր, զզվելի էր, ու նոյեմբերյան կարճատև հովիկը պրծավ: Է, չունենայի ես որոշներին... Մեկ ա էն մնացածին էլ չեմ վստահի: Դիմացինին արած լավության դիմաց` արհամարհանք, անտարբերություն, կեղտ, մոռացում, դավաճանություն, կեղծիք:
Եվ խմում էի անսահման հեռուն:
Բարձրության վրա անհո՛ւն է այնպես
Մարդկային հոգին աշխարհը սիրում:
Անբառ հրճվանքով զգում էի ես,
Որ կյանքն է իմ մեջ ցնծում ու եռում:
Ատում եմ, ինչ որ սիրել եմ առաջ, ինչ որ տեսել եմ մարդկային հոգում.Չէ, Շարժումը ինձ մխիթարում ա: Իսկ ամսվա վերջում էլ անզգուշորեն մի հատ ականի հագա: Դե, ականը` ական էր, ահագին անվնաս ու безобидный: Բարեբախտաբար՝ չգմփաց: Ավելի շուտ` ափսոս չգմփաց: Իսկ ես շատ բան մոռացա: Մնացած ամեն ինչից էլ ներվայնացա: Տարին էլ պրծավ: Ավելի շուտ` տարին սկսեց: 2008-ից զզվեցի, ինքն էլ ինձանից: Գնաց (հուսով եմ էլ չի գա), իրա մի տարով փոքր ախպերը եկավ: Ասում են` տարին ոնց սկսես, տենց էլ կանցկացնես: Նենց որ` 2009-ը լավ էլ ժամանակ գտավ գալու:
Մարդկային հոգում` զազիր ու նանիր` համրել եմ հազար գարշանք ու նողկում:
Բայց ամենից շատ ատում եմ հազար ու մեկերորդը` կեղծիքը հոգու,
Որ զարդարում է անմեղ սրբերի լուսապսակով երեսը մարդու:
Օրերը լուռ, օրերը ցուրտ, օրերը լերկ, օրերը անիմաստ,Իսկ քննություններս հինգեր էի ստանում: Ինչ մեծ բան էր, որ հպարտանամ. կամ նստում արտագրում էի, արտագրածս դնում դասախոսի դեմը, կարդում, կամ բան չէի կարում պատասխանեի, դասախոսը ստիպված հինգ էր դնում, որ կարմիր դիպլոմիցս չզրկի: Իսկ ես իմ գիտելիքների վրա հպարտանում էի: Հալալ ա ինձ: Արդեն հանգիստ կարայի արձակուրդս անցկացնեի: Համ էլ 20-ամյակս էր: Ու էդ արհեստական ոգևորվածությունը ինձ փետրվարին լիքը օգուտ տվեց: Պատկերացրեք` քացով նստցրել եմ մեկի մեջքին: Ես կասեի` բռավո: Մինչև էդ էլ ականը գմփացել էր (պարզվեց` էտի ամենավտանգավոր ականներից էր, որ մի քիչ բզբզում ես, նոր են գմփում): Իսկ ես սաղ էի մնացել: Էդ ոչինչ, որ քրքրվել էի: Մի ամսուց ավել ա ինձ օգնություն էին ցույց տալի: Ամեն օր ուֆային պրոցեդուրաներ էի ընդունում: Էդ ընթացքում ֆուտբոլից էլ կտրվեցի, ֆուտբոլ խաղալն էլ մոռացա, մեկ էլ սիրահարվեցի պիվի վրա:
Օրերը նեղ, օրերը խենթ, օրեր անշարժ, կամ էլ վազքից հոգնած...
Շարժումը չմոռացա: Հետո ինչ, որ էս անգամ ինձ չէր կարում մխիթարեր: Փետրվարի վերջում ես հասկացա, որ ժողովուրդը ինձ ընտանիքի անդամի պես ա ընդունում: Ու իմ մարտական ընկերներին ես սկսեցի առանձնահատուկ ձևով գնահատել:
Գարունը սկսվավ: Նոր էի ականի բեկորներից ազատվել, նենց որ ականապատ դաշտերից սկսեցի հեռու մնալ: Չնայած, որ էն պայթածը իրա безобидный կերպարանքը մի իրիկուն հրամցրեց:
Չգիտեմ ինչու, կամքիս հակառակ,Էսքանից հետո մարդ ինչ կերպարանք պետք ա ունենա, որ մի հատ էլ հրամցնի: Կես խփնված ազգասերին ատում եմ... Ինչ էլ դիպուկ ա ասված...
Նայեցի ահով նրա երեսին, —
Ու առաջ անցա քայլերով արագ,
Հոգուս բեռ արած խեղճությունը իմ:
Ուրիշ` վայենկամատից երկու ամիս ա կանչում են: Չորս-հինգ տեղ ղրգել են հետազոտվելու: Բայց թե մեկ ա ոչ մի բանակ չեմ գնալու: 3 շաբաթից էլ պետականներն են, դրանց վրա եմ տանջվում, օրը 3-4 ժամ: Մագիստրատուրայի լիքը նախադրյալներ կան: Էս ամառ էլ էլի կաշխատեմ, եթե գործ եղավ, ու էդ աշխատածովս վարձը կտամ: Արդեն շեֆիս հետ խոսացել եմ: Սենց բաներ...
...Ու պե՛տք է քայլե՛լ ու քայլե՛լ համառ՝Դե ուրեմն` ինձ բարի ճանապարհ, զերծ ամեն տեսակի ականներից: Հույս ունեմ մյուս 6 ամսվա էջերը զուգարանի թուղթ կամ վառվելու ենթակա չեն դառնա:
Ապրելու հսկա տենչը բեռ արած —
Քայլել անիմաստ մի կյանքի համար,
Մարել — ու վառել աստղերը մարած,
Все люди - евреи, просто не все нашли смелость признаться.
*e}|{uka* (13.04.2009), Artgeo (13.04.2009), Chuk (13.04.2009), Kuk (13.04.2009), Norton (13.04.2009), Selene (13.04.2009), Yellow Raven (13.04.2009), Աթեիստ (13.04.2009), Հայկօ (13.04.2009), Մարկիզ (13.04.2009), Նարե (20.04.2009), Նորմարդ (15.04.2009), Ուլուանա (13.04.2009), Ուրվական (13.04.2009), Փոքրիկ (13.04.2009)
Վեց ամսով ել մեծացա ,իսկ գույները մնացին նույնը…
Ուղղակի սկսեցի արեւին ավելի շատ սիրել,մարկանց ներել եւ սպասել որ ,որեւէ մեկն էլ ինձ կների անմնացորդ:
Եթե գլուխ չունես, չի էլ ցավի
Apsara (16.06.2009)
իսկ նախորդ 6ամիսների ընթացքում ծանոթացա ակումբի հետ
Հոկտեմբերի 13 . . . Կյանքում 1ին անգամ, նայելով աղջկա աչքերի մեջ, խոսեցի զգացմունքներիս մասին . . . Հետո 1ին ժամադրություն, հետո 2րդ (!!!) ժամադրություն, հետո մերժում' 'մոտակա տարիներին . . . Բլա-բլա . . .': Էդ տարիներն օրերի պես անցան' 14 օր անց նա դարձավ մի 'տղայի' ընկերուհին . . . Խորը հիասթափություն . . . Բայց նաև աբիժնիկության ոչ մի դրսևորում' մեծավարի նայեցի հարցին' սխալվել էի ուղղակի . . . Թեթև տարա զարմանալիորեն . . . Էլ ինչ ա եղել . . . Շատ բան չի եղել' 1ին լիքվիդ, 2րդ լիքվիդ, 3րդ . . .
Հ.Գ.
Ու՞մ ա անձնական հոգեբան պետք, ձեն հանեք, մանավանդ դու . . .
Վերջին խմբագրող՝ John: 13.04.2009, 22:04:
Անցած 6 ամիսներին անհամբեր սպասում էի ապրիլի 22-ին, բայց, ինչպես ասում են "շաբաթը ուրբաթից շուտ եկավ", ծնվեց ապրիլի 10-ին:
Կյանքումս մեծ փոփոխություն եմ համարում նաև 4 ամիս առաջ գործս փոխելը: Վերջապես գտա ինձ հոգեհարազատ գործ:
artak.amDe gustibus et coloribus non est disputandum.
Այս պահին թեմայում են 1 հոգի. (0 անդամ և 1 հյուր)
Ձեր իրավունքները բաժնում
Մեջբերել
'
Էջանիշներ