Ինչու են մարդիկ խելագարվում

[Tigran1989]

...այնուհետև նա ինձ ասաց հետևյալը. <<Այժմ ինձ մոտ է գտնվում մի հիվանդ կին, որի ամուսնությունը ողբերգական է եղել: Նա միշտ երազել է սեր, սեռական բավարարվածություն, երեխաներ և հեղինակություն հասարակության մեջ: Բայց կյանքը խորտակել է նրա բոլոր հույսերը: Ամուսինը նրան չի սիրել, նույնիսկ չի ցանկացել մի սեղանի շուրջ նրա հետ ճաշել և ստիպել է կնոջը կերակուրը մատուցել վերնահարկի իր սենյակում: Այդ կինը չի ունեցել երեխաներ, դիրք հասարակության մեջ, սեր:Նա խելագարվել է, իր երևակայության մեջ բաժանվել ամուսնուց և ամուսնացել անգլիացի մի արիստոկրատի հետ և պնդում է, որ իրեն անվանեն Լեդի Սմիթ:
Ինչ վերաբերվում է երեխաներին, ապա նա պատկերացնում է, թե ամեն գիշեր նոր երեխա է ունենում: Ամեն անգամ, երբ ես նրան այցելում եմ, նա ասում է.<<Բժիշկ, անցյալ գիշեր ես երեխա եմ ունեցել>>:
Նրա բժիշկն ինձ ասաց.<<Եթե հնարավորություն ունենայի վերականգնել նրա հոգեկանը, ամա դա չէի անին: Նա շատ աելի երջանիկ է ներկա վիճակում>>:
Ուրեմն ինչու են մարդիկ խելագարվում, ինչ հետևություններ կարելի է անել այս դեպքից:

[Lion]

Օրինակը հանրահայտ Դեիլ Կառնեգիից էր: Շա բարդ խոհափիլիսոփայական հարց է – երբեմն խելագարները ավելի երջանիկ են...

[Մարկիզ]

Այոոոոոոոոոոոոոոոոոոոո, բայց նաև ժառանգականություն: Հետո որ ի վիճակի լինեմ ավելի մանրամասն կզրուցենք, Տիգ ջան…

[StrangeLittleGirl]

Քանի Մարկիզը ոչինչ չի գրել, մի քիչ ես գրեմ:
Պատճառները շա՜տ-շա՜տ են, միևնույն ժամանակ՝ շատ բաներ հայտնաբերված չեն: Վերցնենք նույն շիզոֆրենիան: Պատճառագիտական հազար հատ տեսություն կա: Ոչ մեկը լիարժեք չէ, ոչ մեկը սուտ չէ:
Փորձեմ հերթով թվարկել.
1. Ժառանգականություն - Ի տարբերություն դասական ժառանգական հիվանդությունների, հոգեկան հիվանդություններն ուղղակիորեն մենդելյան սկզբունքով չեն ժառանգվում: Ժառանգվում է նախատրամադրվածությունը: Այսինքն, եթե ծնողներից մեկը տառապում է հոգեկան հիվանդությամբ, ավելի հավանական է, որ նրա երեխաները կունենան նույն հիվանդությունից, քան նրանք, ովքեր ունեն առողջ ծնողներ: Մյուս կողմից, միայն ժառանգականությունը բավարար չէ, որ մեկը հոգեկան հիվանդ դառնա: Պետք են նաև միջավայրի գործոններ:
2. Արտաքին գործոններ - սրանք կարելի է մի քանի խմբի բաժանել:
ա. հոգեբանական գործոններ - մասնավորապես, հոգեկան տրավմա, երկարատև հոգեհուզական սթրես: Կախված անձի բնավորության գծերից՝ նման դեպքերում զարգանում են տարբեր տեսակի նևրոզներ, իսկ կոնկրետ հոգեկան ծանր տրավմայի դեպքում զարգանում են, այսպես կոչված, ռեակտիվ պսիխոզներ,: Հոգեբանական գործոնները շիզոֆրենիայի դեպքում համեմատաբար փոքր դեր ունեն: Ոչ թե առաջացնում են հիվանդությունը, այլ բերում սրացման:
բ. ինֆեկցիաներ - շատ ինֆեկցիոն հիվանդությունների ժամանակ (օրինակ՝ սիֆիլիս, ՁԻԱՀ) տուժում է նաև մարդու հոգեկան ոլորտը (սոմատոպսիխիկա)՝ առաջացնելով մի շարք խանգարումներ: Նույն շիզոֆրենիան ունի նաև ինֆեկցիոն զարգացման տեսություն, որի համաձայն կան մի շարք մանրէներ, որոնք ուղղակիորեն չեն առաջացնում շիզոֆրենիա, բայց գլխուղեղում բերում են մի շարք փոփոխությունների, որի արդյունքում հետագայում կարող է զարգանալ հիվանդությունը:
գ. արտաքին միջավայր - հետաքրքիր փաստ. քաղաքում ծնվածների մոտ ավելի հավանական է շիզոֆրենիայի զարգացումը, քան գյուղում ծնվածների: Թե ինչու է այդպես, լիովին պարզաբանված չէ:
դ. սոցիալական գործոններ - գաղթականների մոտ ավելի հավանական է շիզոֆրենիայի զարգացումը, քան՝ տեղացիների: Նույնը վերաբերում է նաև անհայտ հայրերից ծնված երեխաներին. նրանք փոքր հասակից բազմաթիվ սոցիալական գործոնների են բախվում:
ե. զանազան դեղորայքների, թմրանյութերի, ալկոհոլի ազդեցությամբ առաջացած հոգեկան խանգարումներ
զ. տրավմաներ - գանգուղեղային տրավմաները կարող են հոգեկան խանգարման պատճառ դառնալ
է. տարիքային - հայտնի են մի շարք ծերունական և նախածերունանական պսիխոզներ: Հոգեկան խանգարումները սկսվում են միայն որոշակի տարիքից: Բայց այստեղ էլ ժառանգականությունը մեծ դեր ունի:

Ոնց որ թե բան բաց չթողեցի: Եթե որևէ բան հիշեմ, կավելացնեմ:

[Rhayader]

Տեխնիկապես Բյուրը սպառիչ պատասխան տվեց, բայց միայն դա բավական չէ լիակատար պատկերացում կազվելու համար այս երևույթի մասին:
Ինձանից ավելացնեմ, որ հոգեբանական խանգարումներն ընդհանուր դեպքում բաժանվում են երեք խմբի՝
- նեվրոտիկ շեղումներ
-պսիխոտիկ շեղումներ
-վարմունքային շեղումներ
Ընդ որում, եթե առաջին երկուսը բավականին լավ սահմանվում են, երրորդի սահմանը դնելը խիստ դժվար է, քանի որ այն ունեցող մարդը գիժ չի՝ բառիս սովորական իմաստով:
Նևրոտիկը զգում է, որ ինչ որ բան սխալ է ու ինքն է ձգտում օգնության: Պսիխոտիկի մոտ ամեն ինչ արդեն պաթոլոգիկ է, ու նա հակված չի նկատել սեփական հիվանդությունը: Վարմունքային շեղումներով մարդը ավելի շուտ կասի, որ աշխարհն է հիվանդ, քանի որ իրականում նրա վարվելակերպը ժամանակի ընթացքում ձևավորված հոգեբանության հետևանք է:
Ժամանակակից հոգեբանության մեջ հոգեխանգարված է համարվում (անկախ ախտանիշներից) միայն այն մարդը, որն իր հոգեվիճակի պատճառով ի վիճակի պի գոյատևել իրեն շրջապատող հասարակությունում:

[Մարկիզ]

Նախ, շնորհակալություն Բյուրին, որ սպառիչ պատասխան է տվել ու բացատրել է, թե ինչ ասել է «գժություն», «խելագարություն», «հոգեկան ա», «նարկոման ա», «ալկաշ ա», «շիզոֆրենիկ ա», «մանյակ ա», «դեբիլ ա»

Նախ «հոգեբանական շեղում» կամ «հեգեբանական խանգարում» հասկացության տակ ընկալվող երևույթները, կարծում եմ, բռնել համեմատել հոգեախտաբանության հետ ճիշտ չէ: Երկրորդ, չգիտեմ էլ, թե դա ի՞նչ է նշանակում…«Հոգեբանական շեղում»…

Needles In Eyes, իրականում, նշածդ շեղումները կամ խանգարումները վերաբերվում են հենց «հոգեախտաբանությանը», որը բավականին լայն ոլորտ է…

Ինչ վերաբերվում է երեխաներին, ապա նա պատկերացնում է, թե ամեն գիշեր նոր երեխա է ունենում: Ամեն անգամ, երբ ես նրան այցելում եմ, նա ասում է.<<Բժիշկ, անցյալ գիշեր ես երեխա եմ ունեցել>>:

Զառանցանք է…

Ամենայն հավանականությամբ տվյալ անհատը տառապում է «շիզոֆրենիայով», որը խրոնիկական հիվանդություն է /դրան Բյուրն ավելի լավ կպատասխանի/, և որին ունի միայն ռեմիսիաներ, այսինքն՝ անհատը չի առողջանում: Ունենում է «լուսավոր շրջաններ», որոնք հետագայում ընդմիջվում են հիվանդության սրացումներով…

[Barça]

2. Արտաքին գործոններ - սրանք կարելի է մի քանի խմբի բաժանել:
ա. հոգեբանական գործոններ - մասնավորապես, հոգեկան տրավմա, երկարատև հոգեհուզական սթրես: Կախված անձի բնավորության գծերից՝ նման դեպքերում զարգանում են տարբեր տեսակի նևրոզներ

էս ասածդ ավելի մանրամասն կարաս մեկնաբանես?
Նևրոզը ու Փսիխոզը ունեն տարբեր ստրուկտուրային կառուցվածքներ, ու Նևրոզով հիվանդ մարդը չի խելագառվում ոչ էլ Նևրոզը վեր ա ածվում Փսիխոզի:
քո ասածից ոնցոր թե հակառակնա դուրս գալիս:
թե ես եմ սխալ հասկացել?

[VisTolog]

Քանի Մարկիզը ոչինչ չի գրել, մի քիչ ես գրեմ:
Պատճառները շա՜տ-շա՜տ են, միևնույն ժամանակ՝ շատ բաներ հայտնաբերված չեն: Վերցնենք նույն շիզոֆրենիան: Պատճառագիտական հազար հատ տեսություն կա: Ոչ մեկը լիարժեք չէ, ոչ մեկը սուտ չէ:
Փորձեմ հերթով թվարկել.
1. Ժառանգականություն - Ի տարբերություն դասական ժառանգական հիվանդությունների, հոգեկան հիվանդություններն ուղղակիորեն մենդելյան սկզբունքով չեն ժառանգվում: Ժառանգվում է նախատրամադրվածությունը: Այսինքն, եթե ծնողներից մեկը տառապում է հոգեկան հիվանդությամբ, ավելի հավանական է, որ նրա երեխաները կունենան նույն հիվանդությունից, քան նրանք, ովքեր ունեն առողջ ծնողներ: Մյուս կողմից, միայն ժառանգականությունը բավարար չէ, որ մեկը հոգեկան հիվանդ դառնա: Պետք են նաև միջավայրի գործոններ:
2. Արտաքին գործոններ - սրանք կարելի է մի քանի խմբի բաժանել:
ա. հոգեբանական գործոններ - մասնավորապես, հոգեկան տրավմա, երկարատև հոգեհուզական սթրես: Կախված անձի բնավորության գծերից՝ նման դեպքերում զարգանում են տարբեր տեսակի նևրոզներ, իսկ կոնկրետ հոգեկան ծանր տրավմայի դեպքում զարգանում են, այսպես կոչված, ռեակտիվ պսիխոզներ,: Հոգեբանական գործոնները շիզոֆրենիայի դեպքում համեմատաբար փոքր դեր ունեն: Ոչ թե առաջացնում են հիվանդությունը, այլ բերում սրացման:
բ. ինֆեկցիաներ - շատ ինֆեկցիոն հիվանդությունների ժամանակ (օրինակ՝ սիֆիլիս, ՁԻԱՀ) տուժում է նաև մարդու հոգեկան ոլորտը (սոմատոպսիխիկա)՝ առաջացնելով մի շարք խանգարումներ: Նույն շիզոֆրենիան ունի նաև ինֆեկցիոն զարգացման տեսություն, որի համաձայն կան մի շարք մանրէներ, որոնք ուղղակիորեն չեն առաջացնում շիզոֆրենիա, բայց գլխուղեղում բերում են մի շարք փոփոխությունների, որի արդյունքում հետագայում կարող է զարգանալ հիվանդությունը:
գ. արտաքին միջավայր - հետաքրքիր փաստ. քաղաքում ծնվածների մոտ ավելի հավանական է շիզոֆրենիայի զարգացումը, քան գյուղում ծնվածների: Թե ինչու է այդպես, լիովին պարզաբանված չէ:
դ. սոցիալական գործոններ - գաղթականների մոտ ավելի հավանական է շիզոֆրենիայի զարգացումը, քան՝ տեղացիների: Նույնը վերաբերում է նաև անհայտ հայրերից ծնված երեխաներին. նրանք փոքր հասակից բազմաթիվ սոցիալական գործոնների են բախվում:
ե. զանազան դեղորայքների, թմրանյութերի, ալկոհոլի ազդեցությամբ առաջացած հոգեկան խանգարումներ
զ. տրավմաներ - գանգուղեղային տրավմաները կարող են հոգեկան խանգարման պատճառ դառնալ
է. տարիքային - հայտնի են մի շարք ծերունական և նախածերունանական պսիխոզներ: Հոգեկան խանգարումները սկսվում են միայն որոշակի տարիքից: Բայց այստեղ էլ ժառանգականությունը մեծ դեր ունի:

Ոնց որ թե բան բաց չթողեցի: Եթե որևէ բան հիշեմ, կավելացնեմ:

Մենա՞կ գագնուղեղային

Ավելացվել է 4 րոպե անց

երկարատև հոգեհուզական սթրես:

Բյուր օրինակ կբերե՞ս

[Grieg]

երևի չեն համակերպվում իրականության հետ ով է կարողանում գտնել երջանկությունը առանց կորցնելու խելքը..

[Vaho]

...այնուհետև նա ինձ ասաց հետևյալը. <<Այժմ ինձ մոտ է գտնվում մի հիվանդ կին, որի ամուսնությունը ողբերգական է եղել: Նա միշտ երազել է սեր, սեռական բավարարվածություն, երեխաներ և հեղինակություն հասարակության մեջ: Բայց կյանքը խորտակել է նրա բոլոր հույսերը: Ամուսինը նրան չի սիրել, նույնիսկ չի ցանկացել մի սեղանի շուրջ նրա հետ ճաշել և ստիպել է կնոջը կերակուրը մատուցել վերնահարկի իր սենյակում: Այդ կինը չի ունեցել երեխաներ, դիրք հասարակության մեջ, սեր:Նա խելագարվել է, իր երևակայության մեջ բաժանվել ամուսնուց և ամուսնացել անգլիացի մի արիստոկրատի հետ և պնդում է, որ իրեն անվանեն Լեդի Սմիթ:
Ինչ վերաբերվում է երեխաներին, ապա նա պատկերացնում է, թե ամեն գիշեր նոր երեխա է ունենում: Ամեն անգամ, երբ ես նրան այցելում եմ, նա ասում է.<<Բժիշկ, անցյալ գիշեր ես երեխա եմ ունեցել>>:
Նրա բժիշկն ինձ ասաց.<<Եթե հնարավորություն ունենայի վերականգնել նրա հոգեկանը, ամա դա չէի անին: Նա շատ աելի երջանիկ է ներկա վիճակում>>:
Ուրեմն ինչու են մարդիկ խելագարվում, ինչ հետևություններ կարելի է անել այս դեպքից:

Շատ հուզիչ եր պարզա ելի էս պատմության մեջթե խի են խելագարվում

[StrangeLittleGirl]

Մենա՞կ գագնուղեղային

Եթե ուրիշ տրավմա կարող է բերել ուղեղանյութի վնասման, ապա ինչու ոչ Օրինակ, տրավմայի արդյունքում արյունահոսել է խոշոր զարկերակ, մարդը շատ արյուն է կորցրել: Կարողացել են նրան փրկել, բայց արանքում ուղեղը հասցրել է սոված մնալ Եսի՞մ, որ խորանաս, երևի տենց ա:

Բյուր օրինակ կբերե՞ս

Օրինակ, լարված աշխատանքը, որը ոչ միայն ֆիզիկապես է հոգնեցուցիչ, այլև՝ հոգեպես (սեղմող դեդլայններ, խիստ պատասխանատու աշխատանք և այլն) կարող է նևրոզի պատճառ դառնալ:

Մի հարց էլ. նևրոզների ժամանակ տեսողական խաբկանքներ էլ ե՞ն լինում. /ոնցոր թե ճիշտ ձևակերպեցի/

չէ՛ նևրոզի և պսիխոզի տարբերություններից մեկն էլ հենց այն է, որ առաջինի ժամանակ ցնորքներ ու պատրանքներ չեն լինում

Մի հարց հա?
Ասում են, եթե մի քանի օր, կոնկրետ չեմ հիշում քանի, ինքդ քեզ համոզես, որ քո սենյակում ինչ-որ մեկը կա, հոգեկան խանգարում կստանաս Արդյոք դա այդպես է, ու ինչպով է դա բացատրվում

Եթե նախատրամադրվածություն կա, գուցե: Բայց հենց էդպես… Եսիմ… Շատ-շատ մի ինչ-որ բան ինդուկցես, բայց դրանից էն կողմ չես անցնի:

մի հարց էլ էլի, ասում են հոգեկան հիվանդները գունավոր երազներ են տեսնում, իսկ այսպես ասած նորմալ մարդիկ` անգույն: Ես միշտ գունավոր եմ տեսել, նույնիսկ զարմանում էի, էդ ոնց են անգույն երազներ տեսնում, բայց վերջերս սկել եմ անգույն երազներ տեսնել մի քիչ էլ էս մասին կխոսեք?

Անկեղծ ասած, ես չեմ հավատում, թե սև ու սպիտակ երազներ տեսնող մարդիկ կան: Ու չգիտեմ նաև, թե ինչպես են որոշում երազի գույնը: Ես միշտ գունավոր եմ տեսնում, ինձ ծանոթ մարդիկ էլ: Ընդհանրապես, մեր հոգեբանության դասախոսը մեզ հանձնարարում էր տարբեր բաներ մտքի մեջ պատկերացնել: Եթե այն գունավոր ու շարժուն էր ստացվում, ուրեմն բավական մեծ երևակայություն ունեինք: