Հնարավո՞ր է արդյոք ինտերնետով գտնել կյանքի կեսին

[ivy]

"Կյանքի կեսին" հնարավոր է գտնել ինտերնետով, հեռախոսով, ուղղակի փոստային նամակագրությամբ, բարեգործական հիմնադրամի գումարներ հավաքելիս, բոուլինգի ամենամյա մրցաշարի մասնակցությամբ, "Մկներն ընդդեմ կատուների էքսպանսիայի" խորագրով միտինգների մասնակցությամբ... Ասածս այն է, որ հարցն ամենևին էլ տեղին չէ: "Կյանքի կեսին" չեն հանդիպում, հանդիպում են մարդկանց, որոնցից շատերը դառնում են հավակնորդ դառնալու այն անձը, ում հետ դւ պատրաստ ես կապել կյանքդ:

Երբ ինտերնետային ծանոթությունը շատ արագ վերափոխվում է իրական հանդիպման, երբ դեռ սիրահարվածության մասին խոսք անգամ գնալ չի կարող, ապա քիչ թե շատ կընդունեմ ասածներդ. ծանոթանալ կարելի է որտեղ ուզես, հետո տեսնել, թե ինչ կստացվի այդ ծանոթությունից: Թեև նորից համարում եմ, որ ինտերնետը զուգընկեր գտնելու լավագույն միջոցը չի, որովհետև ինչքան էլ կարճ տևած լինի ինտերնետային շփումը, միևնույն է դու արդեն որոշ պատկերացումներ ես կազմում այդ մարդու մասին, ու եթե որոշում ես հանդիպել, նշանակում է ինքդ քո պատկերացրածը հավանում ես, իսկ հանդիպելիս շատ հաճախ տեսնում ես, որ բացարձակ այնպիսին չի, ինչպիսին պատկերացնում էիր: Իսկ ռեալում ծանոթանալու դեպքում գոնե հաստատ համոզված կարող ես լինել, որ ինչ-որ մի ԻՐԱԿԱՆ հատկանիշով նա քեզ դուր է գալիս, այլապես ինչու էիր ուզում ծանոթանալ: Առաջին իսկ պահից տեսնում ես աչքերի արտահայտությունը, ժպիտը, քայլվածքը, լսում ես ձայնը... Ու հանդիպման հրավիրելիս գոնե գիտես ում հետ ես հանդիպում: Կա՞ տարբերություն, թե՞ ոչ:

Նախորդ հաղորդագրության մեջ ես խոսում էի այն դեպքերի մասին, երբ մարդիկ ինտերնետային սիրավեպեր են ունենում, ամիսներով սեր են խաղում՝ առանց երբևէ իրար տեսնելու, որոշում են, որ գտել են այն միակին առանց ռեալ հանդիպման, ասենք երբ տարբեր երկրներում են, թեև լինում է նաև նույն երկրում... Ուժեղ կապվում են միմյանց ինտերնետային կերպարներին ու համոզվածությամբ կոչում են դա «սեր»՝ առանց մտածելու անգամ, որ բացարձակ չեն ճանաչում միմյանց:

Հասկանում եմ՝ մարդիկ ինչու են այդպես ձգտում ինտերնետային ծանոթությունների, նախ և առաջ որովհետև հեշտ է: 18 տարեկան քանի՞ երիտասարդ քաջություն կհավաքի մոտենալ իրեն դուր եկած աղջկան ու ասել «Բարև, ես Պողոսն եմ»: Բայց ի՞նչ մի մեծ քաջություն է պետք մտնել չատ ու մի րոպեում հարյուր պատուհան բացելով՝ գրել «Բարև, ես Պողոսն եմ»: Ոնց էլ լինի հարյուրից մեկը կպատասխանի ու արդեն հաջորդ ինտերնետային հանդիպման ժամանակ իրար «սիրահարված» կլինեն: Կամ վերցնենք այն դեպքերը, երբ մարդիկ ճանաչում են իրար, բայց չեն համարձակվում անել առաջին քայլը, ցույց տալ հատուկ ուշադրության նշաններ: Ինտերնետում այդ խնդիրը չկա, ամենաանհամարձակ տղան անգամ չատվելուց 10 րոպե հետո, եթե ոչ ավելի շուտ հանգիստ կգրի «Հանդիպե՞նք»:

Հեշտ ձև են գտել մարդիկ, բայց հեշտը ոչ միշտ է լավագույնը...

[Մականուն]

Երբ ինտերնետային ծանոթությունը շատ արագ վերափոխվում է իրական հանդիպման, երբ դեռ սիրահարվածության մասին խոսք անգամ գնալ չի կարող, ապա քիչ թե շատ կընդունեմ ասածներդ. ծանոթանալ կարելի է որտեղ ուզես, հետո տեսնել, թե ինչ կստացվի այդ ծանոթությունից: Թեև նորից համարում եմ, որ ինտերնետը զուգընկեր գտնելու լավագույն միջոցը չի, որովհետև ինչքան էլ կարճ տևած լինի ինտերնետային շփումը, միևնույն է դու արդեն որոշ պատկերացումներ ես կազմում այդ մարդու մասին, ու եթե որոշում ես հանդիպել, նշանակում է ինքդ քո պատկերացրածը հավանում ես, իսկ հանդիպելիս շատ հաճախ տեսնում ես, որ բացարձակ այնպիսին չի, ինչպիսին պատկերացնում էիր:

Խոսքը որքան ես հասկացա գնում է ինտերնետով կյանքի կեսին գտնելու մասին, իսկ ինչպես ես արդեն գրել եմ գտնում եմ, որ հարցը սխալ է ձևակերպված. կյանքի կեսին ոչ մի միջոցով էլ չեն գտնում այլ ընտրություն են կատարում հնարավոր հավակնորդների շրջանակում: Եթե մարդը ինտերնետում զբաղված է կյանքի կեսին փնտրելով, ապա դա միայն հավաստում է իմ ասածի ճշմարտացիությունը`նա փնտրում է, նշանակում է ստեղծում է հավակնորդների ցանկ, որոնցից և պատրաստվում է ընտրել իր կյանքի կեսին (իրական ծանոթների շրջանում հարմար տարբերակ չունենալու կամ մեկ այլ պատճառով մարդը ստեղծում կամ ընդլայնում է իր ծանոթների շրջանակը`նախնական կոպիտ ֆիլտրացիայի ենթարկելով ցանկը, այսինքն թողնելով հակառակ սեռի, համապատասխան տարիքի և էլի մի շարք պարամետրերի համապատասխանող անձանց` որոնցից մեկին ընտրելու նպատակ ունենալով ): Հետևաբար մարդը ընտրություն է կատարում հավակնորդների ցուցակից, որը կարող է լրացվել ցանկացած ճանապարհով: Ուրիշ հարց է, թե որքանով է էֆեկտիվ ինտերնետի միջոցով ծանոթություն հաստատելը:
Իդեպ, միգուցե ծանոթանա՞նք

Հ.Գ. Վերջինը կես կատակ էր…

[Selene]

Հետաքրքիր է, բայց երբեք չես լսի ամուսնանալ փողոցով ,կամ ամուսնանալ տնով արտահայտությունը, չնայած նման դեպքերում, կարծես թե, սովորական է դիտվում ծանոթությունը, որը հետագայում վերածվում է սիրո
տարբերություն չկա, թե մարդիկ որտեղ են հանդիպել, եթե իհարկե հասուն գիտակից մարդիկ են և ինտերնետը ինքնահաստատման միջոց չէ:
Սակայն , իմ կարծիքով, չի էլ կարելի դիտել ինտերնետը, որպես յուրօրինակ ծանոթության բյուրոյի
իսկ հարցմանը կարելի է պատասխանել այսպես.
այս կյանքում ամեն ինչ հնարավոր է

Ես կիսում եմ murmushka-ի տեսակետն այս հարցում, հատկապես, երբ իրոք խոսքը վերաբերում է հասուն ու գիտակից մարդկանց, ոչ թե թռի-վռի դեռահասներին

Ես էլ ունեմ ծանոթներ, որոնք ինտերնետի միջոցով են գտել իրենց ապագա կանանց, ամուսիններին: ԲԱՅՑ... թե դրանից առաջ հենց այդ նույն ինտերնետի միջոցով քանի հոգու հետ են ծանոթացել, «սիրահարվել», հանդիպել ու հիասթափվել, միայն իրենց է հայտնի...

Իսկ գուցե նման հիասթափությունը շատ ավելի հեշտ է անցնում, քան իրական կյանքում չստացված սիրո պարգևած դառն ու տխուր ապրումները, Սա պարզապես ենթադրում եմ, որովհետև ինտերնետի հետ բնավ շփում չունցող մարդն էլ բազմիցս իրական կյանքում հիասթափություններ է ունենում` մինչ կյանքի մյուս կեսին հանդիպելն ու երջանիկ լինելը

Մինչև իրականում չհանդիպես, դԺվար թե զգացմունքերդ կարող ես իրական համարել. հնարավոր է սիրահարվել ես ինքդ քո ստեղծած կամ հենց նրա կողմից ջանասիրաբար ստեղծած, բայց իրականությանը չհամապատասխանող կերպարի:

Համաձայն եմ, ու հատկապես նրանց համար է ճիշտ, ում համար արտաքինը առաջնային շարքերում է, եթե ոչ ամենաառաջինը; Պարզապես միշտ չէ, որ կարող ես վստահաբար ասել` դիմացինիդ կերպարը ստեղծված է թե ավելի իրական, քան իրականը

Ինչպե՞ս տեսնես այդ մարդուն այլ մարդկանց միջավայրում, եթե միայն ինտերնետով ես շփվում, ո՞նց իմանաս, թե ինչպիսին է ինքը ուրիշների հետ հարաբերություներում, ինչպես է վարվում այս կամ այն իրավիճակում (հարցնելը ու երկար-բարակ մտածված սիրուն չաթ-ային պատասխան ստանալը քիչ է), կարո՞ղ ես նրա հետ ապահով լինել տհաճ / վտանգավոր իրավիճակներում, ունի՞ արդյոք վատ սովորություններ, ի՞նչ ինտոնացիայով է խոսում իր փոքր քրոջ / ավագ եղբոր / մոր հետ, ինչպե՞ս է քայլում փողոցում, ի՞նչ հայացքով է նայում մուրացկաններին / անտուն կենդանիներին / կարճփեշ աղջիկներին / հայհոյող տղամարդկանց, ինչպե՞ս է իրեն պահում, երբ խիստ զայրացած է, ինչպե՞ս է վարվում, երբ տեսնում է, որ փորձում են հիմարեցնել ու խաբել իրեն, ինչպիսի՞ մարդիկ են նրա ընկերները, ինչպե՞ս է վերաբերվում քո ընկերներին, ինչպիսի՞ն է պատասխանատու պահերին, գուցե խուսափո՞ւմ է պատասխանատվությունից, ի՞նչ արտահայտություններ է անում այս կամ այն ֆիլմը դիտելիս, որևէ գաղափար ո՞ւնի գրականությունից / արվեստից / ցանկացած այլ ոլորտից, որով դու այնքան հետաքրքրվում ես (եթե հարցնես օնլայն, հենց այդ պահին էլ կնայի գուգլ-ում ու հոյակապ պատասխան կտա), ի՞նչ հայացքով է քեզ նայում, երբ դու խոսում ես քեզ համար շատ կարևոր ու թանկագին բաների մասին, ինչպե՞ս է վարվում, երբ դու լաց ես լինում... այն էլ իր պատճառով. սրանք բոլորը այնքան էլ մանրուքներ չեն, որքան կարող է թվալ, երբ սիրահարված աչքերով նայում ես փայլող մոնիտորին ու չափված-ձևած նախադասությունների միջից աստված գիտի՝ ինչ հեքիաթային կերպար ես տեսնում:

Այ այստեղ թույլ տուր չհամաձայնել Գիտես, եթե դիմացինդ որոշել է նվաճել քո սիրտն ու դրա համար ամեն ինչի պատրաստ է, ապա ինչ է, նա չի կարող մի որոշ ժամանակ գոնե, մասմաբ իմանալով քեզ, քո սկզբունքներն ու վերաբերմունքը, քո ուշադրությունն իր ամեն մի քայլին, <աշխատել> իր վրա, իր վարքի, պահելաձևի, ու , հավատա, որքան էլ որ իր համար դա ծանր ու դժվար լինի, նա կգնա այն քայլին, որ քեզ հիացնելու համար շատ բարեահճ վերաբերվի իր փոքրիկ քույր եղբայրներին, կամ էլ, ցուցադրական մամա ջան և մի քանի համբույր, այնինչ իրականում նվազագույն հարգանքն էլ իր մոտ գուցե բացակայի ծնող-սրբության նկատմամբ
Իսկ եթե դու էլ իրականում որոշ զգացմունքներ ունես, կա սիրահարվածություն, տարվածություն կամ հրապուրանք, ապա շատ բաներ աչքիդ չեն երևա, այսինքն դրանք մանրուքներ են, որոնք այդպես էլ մանրուք էլ կմնան, անկախ նրանից քո սիրահարված աչքերը անշունչ մոնիտորին են նայում թե շնչավոր էակի

Այսքանից հետո թերևս տպավորություն ստեղծվի, որ ես երկու ձեռքով կողմ եմ ինտերներտային ծանոթություներին կամ համարում եմ դա միակ ու լավագույն տարեբրակը սիրո և ամուսնության, բայց` ոչ Ուղղակի երբ ժամանակին մարդիկ ծանոթանում էին սկզբում փողոցում, ընկերախմբում, հետո՝ հեռախոսով` պատահաբար <գիծ> ընկնելով, կարծում եմ, որ «վա՛յ, հեռախոսո՞վ,կամ փողոցո՞ւմ այ քեզ բան, ինչի, տենց բան կլինի, բա մի հատ չիմանաս, թե ումոնցից են, ովքեր են ազգն ու տակը, բարեկամները, ի՞նչ են իրենցից ներկայացնում» արտահայտությունները(գուցե օրինակս շատ է հնացած , խիստ ավադական է, բայց այդպիսի բան եղել են, դեռ կան) անխուսափելի են եղել հաստատ, հետո ժամանակին այս ամենը համարվել է նորմալ, դե մի որոշ ժամանակ էլ նույնը կլինի վերաբերմունքն ինտերնետային ծանոթությունների նկատմամբ Նման ծանոթություններն ընդունում եմ նորմալ, ոչ քննադատում եմ, ոչ էլ գովաբանում
Ուղղակի պետք չէ ինտերնետը դարձնել ամենահարմար միջոցը ծանոթանալու և կյանքի ընկեր գտնելու՝ ամբողջ ժամանակն անտեղի միայն դրա վրա վատնելով, այլ կարելի է ավելի լայն բացել աչքերն ու շուրջն ուշադիր դիտել
Բայց մի խոսք էլ կա, որ շատ ճիշտ է ասված. «երբեք մի՛ ասա՝ երբեք»

[ihusik]

Ամեն ինչ հնարավոր է...

[Սամվել]

Անիմաստ թեմա է պարզ է որ ամեն բան էլ հնարավոր է
ՄԱրդիկ ոնց են գտնում իրանց կյանքի կեսին ծանոթանալով, շփվելով…
Ինտերնետով է թե զուգարանի հերթում է դա արդեն երկրորդական բան է
Բայց դե պետք չի ամեն դեպքում սիրահարվել մարդու վիրտուալ կերարին քանի որ դա իրականում կարող է լրիվ այլ մարդ դուրս գալ

Հ.Գ. այս թեմայի պատասխանը վերջերս տրվեց ակումբի/ինտերնետի/ միջոցով միմյանց գտած 2 սրտերի միացման ձևով

[Tumbler]

Իհարկե հնարավոր է… Հնարավոր չլինել հիմա սենց վիճակում չէի լինի
Բայց չեմ ասի ովա

[Մանոն]

Ես այսպես կասեի. ինտերնետը գուցե վիրտուալ միջավայր է ստեղծում մարդու ներքնաշխարհը ավելի խորապես ճանաչելու համար, ու դա հարկավ անհրաժեշտ պայման է, բայց այնուամենայնիվ այն բավարար չէ մարդուն սիրելու համար: Պատահում է մարդիկ տարիներով ապրում են իրար հետ, կողք-կողքի, ու դա բավական չի լինում իրար կարգին ճանաչելու, երբեմն էլ ողջ կյանք է պահանջվում հասկանալու, թե ինչքան տարբեր են իրարից: Մնաց թե վիրտուալ շփումով վստահանան, թե գտել են կյանքի կեսին ու թե՝սիրում են: Ինտերնետը կարող է նախադրյալ ստեղծել համակրելու որևէ մեկին, և այդ համակրանքը գուցե զարգանա այլ դաշտում՝ իրական կյանքում՝վերաճելով իսկական սիրո...Բայց անպայման՝ իրական շփման արդյունքում: Իսկ միայն ինտերնետով սիրել... գտնել կյանքի կեսին...չէ, չափազանց վիրտուալ է հնչում

[dvgray]

Փաստորեն հանրավոր է ոչ միայն գտնել... այլև կորցնել այդ կյանքի կեսին:


http://www.azatutyun.am/armeniarepor...3FEC36C40B.ASP

Պետք է զգույշ լինել :

[Մականուն]

Փաստորեն հանրավոր է ոչ միայն գտնել... այլև կորցնել այդ կյանքի կեսին:

Երբեմն այդպես էլ է պատահում, ինչը նույնպես բավականին տրամաբանական է: Չեմ զլանում կրկնել ասածս` ինտերնետը այս դեպքում ընդամենը ծանոթության միջոց է, ինչը իրականում այդքան էլ կարևոր չէ: Կարևորը անձնական փոխհարաբերություններն են, որ ծանոթության միջոցից (պատճառից) անկախ են զարգանում:

[Azat(utjun)]

սիրելի ակումբի անդամներ, կարող եմ հաստատ ասել որ հնարավոր է ինտերնետով գտնել կյանքի կեսին, ես ինքս ամուսնացել եմ 8 ամիս առաջ շատ -շատ երջանիկ եմ և օրեցօր ավելի ու ավելի շատ եմ սիրում իմ կեսին: Եվ ինչ էք կարծում - մենք ծանոթացել ենք ինտերնետով:

[Ուլուանա]

Ճիշտ է, ես անձամբ ճանաչում եմ մարդկանց, որոնք ծանոթացել ու ամուսնացել են այդ եղանակով։
Եթե անհաջող փորձերի դեպքեր էլ են հայտնի, դա ամենևին էլ չի նշանակում, թե հաջողվածներ չկան։
Եվ ընդհանրապես այս կյանքում ամեն ինչ էլ հնարավոր է։

Այս գրառումն անելիս դեռ ռեալում չէի հանդիպել ներկայիս ամուսնուս, դրա համար էլ այն ժամանակ խուսափել էի սեփական փորձս օրինակ բերելուց... Բայց հիմա, երբ 1,5 տարվա վիրտուալ սիրավեպից հետո արդեն ոչ միայն հանդիպել, այլև ամուսնացել ենք, կարող եմ արդեն սեփական փորձն օրինակ բերելով՝ ավելի համոզված ասել, որ հնարավոր է: Միայն թե դրա համար անհրաժեշտություն է միմյանց հետ մինչև վերջ անկեղծ ու ազնիվ լինելը՝ թյուրիմացությունների ու հետագա հիասթափությունների հավանականությունը նվազագույնի հասցնելու համար: Երբ երկու կողմերն էլ ամեն ինչ անում են իրենց իրական բնույթը դիմացինին ցույց տալու և ոչ թե ավելի լավը երևալու համար, միանգամայն հնարավոր է դառնում միմյանց ճանաչելը մինչև անգամ այնպես, ինչպես ռեալում կլիներ: Դրա համար, իհարկե, նաև ժամանակ է պետք: Ընդհանրապես ես էլ եմ համարում, որ ծանոթության վիրտուալ մասը որքան կարճատև լինի, այնքան ավելի լավ, այսինքն՝ ռեալ հանդիպումը հարկավոր է հնարավորինս շուտ կազմակերպել, քանի որ ինչքան երկար ես շփվում, այնքան ավելի շատ ես կապվում տվյալ անձի հետ, և հետագայում հիասթափվելու ու բաժանվելու դեպքում, բնականաբար, ավելի ծանր կլինի: Բայց, ցավոք, շատ դեպքերում հանգամանքների բերումով ռեալում շուտ հանդիպել պարզապես հնարավոր չի լինում, և վիրտուալը ձգվում է երկար ժամանակ, ինչպես որ իմ դեպքում էր... Բայց, մյուս կողմից, այդ ժամանակն էլ իր հերթին կարծես փորձության է ենթարկում տվյալ հարաբերությունները. շատերը երկար սպասելուց կարող են հոգնել, ձանձրանալ, հուսահատվել, հիասթափվել, վերջապես սիրահարվել ավելի «ռեալ» մեկին:

Ես էլ ունեմ ծանոթներ, որոնք ինտերնետի միջոցով են գտել իրենց ապագա կանանց, ամուսիններին: ԲԱՅՑ... թե դրանից առաջ հենց այդ նույն ինտերնետի միջոցով քանի հոգու հետ են ծանոթացել, «սիրահարվել», հանդիպել ու հիասթափվել, միայն իրենց է հայտնի...

Մինչև իրականում չհանդիպես, դԺվար թե զգացմունքերդ կարող ես իրական համարել. հնարավոր է սիրահարվել ես ինքդ քո ստեղծած կամ հենց նրա կողմից ջանասիրաբար ստեղծած, բայց իրականությանը չհամապատասխանող կերպարի:

Ու խոսքը միայն սիրահարվելու և սիրելու մեջ չէ: Պիտի համոզվես, որ կարող ես երջանիկ լինել այդ մարդու հետ. չեմ ուզում խեղաթյուրել որևէ մեկի ռոմանտիկ պատկերացումները ամուսնության վերաբերյալ, բայց իրականությունն այն է, որ միայն սիրահարվածությունը բավական չէ երջանիկ ամուսնության համար:

Ինչպե՞ս տեսնես այդ մարդուն այլ մարդկանց միջավայրում, եթե միայն ինտերնետով ես շփվում, ո՞նց իմանաս, թե ինչպիսին է ինքը ուրիշների հետ հարաբերություներում, ինչպես է վարվում այս կամ այն իրավիճակում (հարցնելը ու երկար-բարակ մտածված սիրուն չաթ-ային պատասխան ստանալը քիչ է), կարո՞ղ ես նրա հետ ապահով լինել տհաճ / վտանգավոր իրավիճակներում, ունի՞ արդյոք վատ սովորություններ, ի՞նչ ինտոնացիայով է խոսում իր փոքր քրոջ / ավագ եղբոր / մոր հետ, ինչպե՞ս է քայլում փողոցում, ի՞նչ հայացքով է նայում մուրացկաններին / անտուն կենդանիներին / կարճփեշ աղջիկներին / հայհոյող տղամարդկանց, ինչպե՞ս է իրեն պահում, երբ խիստ զայրացած է, ինչպե՞ս է վարվում, երբ տեսնում է, որ փորձում են հիմարեցնել ու խաբել իրեն, ինչպիսի՞ մարդիկ են նրա ընկերները, ինչպե՞ս է վերաբերվում քո ընկերներին, ինչպիսի՞ն է պատասխանատու պահերին, գուցե խուսափո՞ւմ է պատասխանատվությունից, ի՞նչ արտահայտություններ է անում այս կամ այն ֆիլմը դիտելիս, որևէ գաղափար ո՞ւնի գրականությունից / արվեստից / ցանկացած այլ ոլորտից, որով դու այնքան հետաքրքրվում ես (եթե հարցնես օնլայն, հենց այդ պահին էլ կնայի գուգլ-ում ու հոյակապ պատասխան կտա), ի՞նչ հայացքով է քեզ նայում, երբ դու խոսում ես քեզ համար շատ կարևոր ու թանկագին բաների մասին, ինչպե՞ս է վարվում, երբ դու լաց ես լինում... այն էլ իր պատճառով. սրանք բոլորը այնքան էլ մանրուքներ չեն, որքան կարող է թվալ, երբ սիրահարված աչքերով նայում ես փայլող մոնիտորին ու չափված-ձևած նախադասությունների միջից աստված գիտի՝ ինչ հեքիաթային կերպար ես տեսնում:

Էլ չեմ ասում ֆոտոշոփով սիրունացրած կամ առնվազն տասնյակ նկարների միջից ընտրած ամանա-ամենահաջող լուսանկարի մասին: Կասե՞ք արտաքինը կարևոր չի. մի քիչ կվարանեմ հավատալուց առաջ... Բոլորն էլ գոնե այս կամ այն չափով ուշադրություն են դարձնում դրան, հատկապես եթե խոսում ենք կին/ամուսին կամ, ինչպես դուք եք ասում, «կյանքի կեսին» գտնելու մասին:

Ինչքան հետաքրքիր, հմայիչ ու միայնակ աղջիկներ/տղաներ կան, որոնք անցնում են ձեր կողքով ամեն օր: Գուցե ա՞րժի դուրս գալ ինտերնետից ու համարձակություն ունենալ ծանոթանալ իրականո՞ւմ:

ivy, ասածներիդ մեջ, անշուշտ, ճշմարտություն շատ կա, սակայն եկեք չմոռանանք, որ այդ նույն վտանգները կան նաև ռեալ շփման ժամանակ (Selene-ն դրա մասին շատ լավ գրել էր, ես էլ չգրեմ). միմյանց մասին սխալ պատկերացումներն ու հիասթափությունները ռեալում էլ քիչ չեն: Տարբերությունը թերևս միայն այն է, որ ռեալում դրանք հնարավոր է բացահայտել ավելի հեշտությամբ ու ավելի արագ, իսկ վիրտուալը ոչ միշտ է այդ հնարավորությունն ընձեռում: Բայց, ինչպես արդեն ասացի, անկեղծությունն այդ բոլոր խնդիրները լուծում է:

Ես ինքս էլ եմ ճանաչում բազմաթիվ մարդկանց, որոնք վիրտուալ սիրավեպի դառը փորձ են ունեցել: Իմ ինտերնետային ծանոթների ճնշող մեծամասնությունը դրա միջով անցել է. սիրահարվածություն, իդեալականացում, երազանքներ, հիասթափություն (ռեալում հանդիպելուց առաջ կամ հետո): Ինչ խոսք, չհաջողված դեպքերն անհամեմատ ավելի շատ են, և դա բնական է: Բայց պետք է հասկանալ, որ «հնարավոր է գտնել» և «անպայման կգտնես» նախադասությունների միջև տարբերություն կա, բայց, չգիտես ինչու, շատերը առաջինի տակ հասկանում են երկրորդը և ջանադրաբար փորձում ապացուցել հակառակը...

[gayane70]

Ինտերնետը ինքնաբացահայտման ամենալավ տեղն է :Այստեղ դրսևորվում են մեր՝ հիմնականում , դրական կողմերը, և ինչի չէ գուցե նաև համակրանք առաջանա զրուցակիցների միջև:Իսկ դա կարող է նախադրյալներ ստեղծի հետագայում հանդիպելու համար: Այ հետո ռեալ կյանքում շփվելուց և միմյանց ավելի մոտիկից ճանաչելուց հետո կարելի է ասել- ինտերնետը օգնեց գտնել կյանքի կեսին:

[Belle]

Ես չէի հավատում, որ կարելի է ինտերնետով գտնել կյանքի կեսին մինև.... Մինչև ծանոթներիցս մեկը ամուսնացավ մի ռուս աղջկա հետ, որի հետ ծանոթացել էին ինտերնետով, և մինչև ընկերներիցս մեկը սկսեց սկսեց ընկերություն անել մեկի հետ, ում հետ կրկին ծանոթացելի էին ինտերնետով: Երկու զույգերն էլ դեռ երջանիկ են ու հուսով եմ միշտ էլ երջանիկ կլինեն:

[Բարեկամ]

Ես էլ ունեմ ծանոթներ, որոնք ինտերնետի միջոցով են գտել իրենց ապագա կանանց, ամուսիններին: ԲԱՅՑ... թե դրանից առաջ հենց այդ նույն ինտերնետի միջոցով քանի հոգու հետ են ծանոթացել, «սիրահարվել», հանդիպել ու հիասթափվել, միայն իրենց է հայտնի...

Մինչև իրականում չհանդիպես, դԺվար թե զգացմունքերդ կարող ես իրական համարել. հնարավոր է սիրահարվել ես ինքդ քո ստեղծած կամ հենց նրա կողմից ջանասիրաբար ստեղծած, բայց իրականությանը չհամապատասխանող կերպարի:

Ու խոսքը միայն սիրահարվելու և սիրելու մեջ չէ: Պիտի համոզվես, որ կարող ես երջանիկ լինել այդ մարդու հետ. չեմ ուզում խեղաթյուրել որևէ մեկի ռոմանտիկ պատկերացումները ամուսնության վերաբերյալ, բայց իրականությունն այն է, որ միայն սիրահարվածությունը բավական չէ երջանիկ ամուսնության համար:

Ինչպե՞ս տեսնես այդ մարդուն այլ մարդկանց միջավայրում, եթե միայն ինտերնետով ես շփվում, ո՞նց իմանաս, թե ինչպիսին է ինքը ուրիշների հետ հարաբերություներում, ինչպես է վարվում այս կամ այն իրավիճակում (հարցնելը ու երկար-բարակ մտածված սիրուն չաթ-ային պատասխան ստանալը քիչ է), կարո՞ղ ես նրա հետ ապահով լինել տհաճ / վտանգավոր իրավիճակներում, ունի՞ արդյոք վատ սովորություններ, ի՞նչ ինտոնացիայով է խոսում իր փոքր քրոջ / ավագ եղբոր / մոր հետ, ինչպե՞ս է քայլում փողոցում, ի՞նչ հայացքով է նայում մուրացկաններին / անտուն կենդանիներին / կարճփեշ աղջիկներին / հայհոյող տղամարդկանց, ինչպե՞ս է իրեն պահում, երբ խիստ զայրացած է, ինչպե՞ս է վարվում, երբ տեսնում է, որ փորձում են հիմարեցնել ու խաբել իրեն, ինչպիսի՞ մարդիկ են նրա ընկերները, ինչպե՞ս է վերաբերվում քո ընկերներին, ինչպիսի՞ն է պատասխանատու պահերին, գուցե խուսափո՞ւմ է պատասխանատվությունից, ի՞նչ արտահայտություններ է անում այս կամ այն ֆիլմը դիտելիս, որևէ գաղափար ո՞ւնի գրականությունից / արվեստից / ցանկացած այլ ոլորտից, որով դու այնքան հետաքրքրվում ես (եթե հարցնես օնլայն, հենց այդ պահին էլ կնայի գուգլ-ում ու հոյակապ պատասխան կտա), ի՞նչ հայացքով է քեզ նայում, երբ դու խոսում ես քեզ համար շատ կարևոր ու թանկագին բաների մասին, ինչպե՞ս է վարվում, երբ դու լաց ես լինում... այն էլ իր պատճառով. սրանք բոլորը այնքան էլ մանրուքներ չեն, որքան կարող է թվալ, երբ սիրահարված աչքերով նայում ես փայլող մոնիտորին ու չափված-ձևած նախադասությունների միջից աստված գիտի՝ ինչ հեքիաթային կերպար ես տեսնում:

Էլ չեմ ասում ֆոտոշոփով սիրունացրած կամ առնվազն տասնյակ նկարների միջից ընտրած ամանա-ամենահաջող լուսանկարի մասին: Կասե՞ք արտաքինը կարևոր չի. մի քիչ կվարանեմ հավատալուց առաջ... Բոլորն էլ գոնե այս կամ այն չափով ուշադրություն են դարձնում դրան, հատկապես եթե խոսում ենք կին/ամուսին կամ, ինչպես դուք եք ասում, «կյանքի կեսին» գտնելու մասին:

Ինչքան հետաքրքիր, հմայիչ ու միայնակ աղջիկներ/տղաներ կան, որոնք անցնում են ձեր կողքով ամեն օր: Գուցե ա՞րժի դուրս գալ ինտերնետից ու համարձակություն ունենալ ծանոթանալ իրականո՞ւմ:

Չնայած տրամաբանությունդ ուժեղ է, բայց թույլ տուր, ivy, չհամաձայնվել: Ի՞նչ բան է իրականությանը չհամապատասխանող կամ համապատասխանող կերպար: Որտե՞ղ է մարդն ավելի «իրական». հավաքույթներում այլ մարդկանց մե՞ջ. բա դիմակնե՞րը, որ մի շրջապատից մյուսը փոխում ես: Եթե գտնում ես, թե դու չես փոխում` չեմ առարկի, բայց վատ բան չմտածես, խոսքս բնազդային պաշտպանական երանգավորման մասին է, եթե կուզես` հարկադրաբար կամ ճնշմամբ հարուցվող: Եթե կամուֆլյաժն էլ ես գիտակցված կամ հաշվարկված ընտրություն համարում, սահմանենք այլ կերպ. օրինակ` մարդու անհատակ ու անընդգրկելի անհատականության բազմակի դրսևորում` կախված միջավայրի տեսակից, որակից, բնույթից: Խելոքների հետ խելոք եմ, հիմարների հետ` հիմար: Քեզ միայն կարող է թվալ, թե փորձում ես բավականաչափ ճանաչել ինքդ քեզ կամ դիմացինիդ՝ կոնկրետ իրավիճակներում դրսևորումներից ելնելով, բայց դատողություններդ սահմանափակվելու են միայն այն շրջապատների ու իրավիճակների կտրվածքով, ուր կյանքը նետել է քեզ: Ի՞նչ ես կարծում` ծնված լինեիր չինացու ընտանիքում, թե Ուելսի արքայազնի` նույն Ռիպա՞ն կլինեիր: Գուցե ivy-ն է միայն, որին միշտ ման ես տալու հետդ` Մալազիայում, թե Հայաստանում: Ու գուցե այդ ivy-ն է, որ մտածված կամ ասածիդ պես` հաշվարկված նախադասություններով ավելի է բացահայտում իր իրականությունը, քան հնարավոր կլիներ կոնկրետ իրավիճակներում, որտեղ իր դրսևորումը այնքան կախված է միլիոն ներկա, անցյալ ու ապագա, մոտիկ կամ հեռու, կարևոր կամ անկարևոր հանգամանքից: Իրական կյանքը հենց հանգամանքներն են` գուցե ասես: Էլի չեմ վիճում: Բայց հավատա` անձի բացահայտման կծիկը ավելի հեշտությամբ է քանդվում վիրտուալում, որտեղ գուցեև ինքդ ես ստեղծում քո կերպարը, բայց մի մոռացի` քո իսկ ճաշակով: Իսկ կյանքի իրական հանգամանքները մեծ մասամբ ավելի խճճում են կծիկը: Իմ խորին համոզմամբ` վիրտուալությունն ապագա ունի: Չգիտեմ` ուր կտանի ի վերջո, բայց դառնալու է դոմինանտ ուղղություն հասարակության, մարդու զարգացման մեջ: Ամեն ինչ իրականում կատարվում է այնտեղ` ուղեղում, ու ուղեղով կարող ես գեներացնել մի ողջ աշխարհ` քո ճաշակով: Ինչ կա ավելի գայթակղիչ: Գործընթացն արդեն սկսվել է: Ինչպես կասեր Guest-ը՝ ամեն գրած բառիկը նշանակություն ունի , ու հնարավոր չի երկար կեղծել: Ու այդ բառիկների վրա շատ ամուր հենքով կառուցվում է պատկերացում քո մասին, կորիզիդ մասին, սայթաքումներ չկան, ամեն ինչ այնտեղ՝ ուղեղում է, որը ղեկավարվում է սրտից: Գուցե դրա համար էլ այստեղ ես...

[Anton_Braind]

ԵԹԵ ՀԱՄԵՄԱՏԵՔ ԹԵ ՔԱՆԻ ՄԱՐԴ Է ԻՐ ԵՐԿՐՈՐԴ ԿԵՍԻՆ ԳՏՆՈՒՄ ԻՆՏԵՐՆԵՏՈՒՄ ՔԱՆՒՍԸ ԻՐԱԿԱՆ ԿՅԱՆՔՈՒՄ` ՀԱՐԱԲԵՐՈՒՅՈՒՆԸ ՇԱՏ ՓՈՔՐ ԹԻՎ ԿԼԻՆԻ
ԻՍԿ ԵՐԿՐՈՐԴ ԿԵՍԻՆ ԿԱՐԵԼԻ ԳՏՆԵԼ ՆԱև եՐԱԶՆԵՐՈՒՄ<ՕՐԻՆԱԿ ԱՂԻ ԲԼԻԹ ՈՒՏԵԼՈՒՑ ՀԵՏՈ<
ԿԱՐևՈՐ Ը ՎԵՐՋՈՒՄ ԲԱԽՏԱՎՈՐ ԼԻՆԵՔ

Ավելացվել է 6 րոպե անց
ԻՍԿ ԻՆՏԵՐՆԵՏՈՎ ԿԱՐԵԼԻ Է օնլայն ՍԵՔՍՈՎ ԶԲԱՂՎԵԼ :
ՉԷ ՉԻ ԿԱՐԵԼԻ; ՑԱՎՈՔ ՍՐՏԻ ՈՒՐԵՄՆ ՉԻ ԿԱՐԵԼԻ ՆԱև ԵՐԿՐՈՐԴ ԿԵՍԻՆ ԳՏՆԵԼ<<<<<<<<<<<
------------------------------------------------------------------------------------------------------
Մոդերատորական: Կարդացեք ֆորումի կանոնադրությունը, համաձայն որի Գլուխ 5, կետ 2.2.1-ի Չեն թույլատրվում միայն մեծատառերով կատարված գրառումները և գրառումներ, որոնցում գերիշխում են մեծատառերը: Դրանք թույլատրվում են միայն բացառիկ դեպքերում, երբ դրանցից է կախված գրառման իմաստը և Գլուխ 5, կետ 2.2.8. Չի թույլատրվում գրառումներում չարաշահել սմայլերի և (կամ) նկարների քանակը: