Վերջերս կարդում էի անգլիացի մի "վայ" փլիսոփայի մտքերը, հանդիպեցի նման պնդման.
"Կինը սրբություն է, ու եթե ամուսինը դավաճանում է կնոջը` նա սրբապղծություն է անում...."
հարց է առաջանում, իսկ երբ կանայք են դավաճանում ամուսնուն, դուրս է գալիս որ սրբերն իրենք իրե՞նց են պղծում.......
Ոչինչ այնպես չի ապահովագրում կնոջը անմտածված արարքներից,ինչպես ժամանակին չարված…էպիլիացիան…
Chilly (21.10.2010), KiLa (10.03.2010), My World My Space (20.01.2010), Դեկադա (20.01.2010)
կամ ոչինչ այնպես չի խեղում կնոջ ուղին, ինչպես էդ նույն բանը:արեւածագ-ի խոսքերից
My World My Space (21.01.2010), Դեկադա (21.01.2010)
Դա ո՞նց կարող է խեղել կնոջ ուղին:Էլ չեմ ասում,որ կնոջ արտաքին գեղեցկությունը 25 տարեկանից հետո սիստեմատիկ աշխատանքի արդյունք է:
Այստեղ սովորաբար չեն քննարկում, բայց որ հարցրել եք, պատասխանեմ. դուք գրել էիք, որ կանխարգելում է չմտածված արարքներից, ես ասում էի` գուցե, բայց ավելի շուտ խանգարում է կնոջը առավելագույնս դրսևորվել` բարդույթավորվածության հետևանքով, ու խեղում է կնոջ ինքնարտահայտումը` որպես կին: Կարծեմ հենց այդ մասին էլ դուք գրում եք ձեր բանաստեղծություններում:
Ստեղծագործության մեջ կարելի թույլ է տալ ազատությունը,որոնցից կյանքում տարբեր բարդույթների ու ինքնարգելքների պատճառով զրկել ես քեզ…«Յուրաքանչյուրը,թե նա մարդ է իսկապես,իր մեջ կրում է կալանավորի»-սա ճապոնական պոեզիայից է…Իսկ այդ կատակ-աֆորիզմի մասին կասեմ՝էդ անտեր էպիլացիան արել ենք,ու կանենք,որովհետեւ տղամարդիկ իսկապես աչքերով են սիրում…
Չէ, հարգելիս, տղամարդիկ սիրում են նայել թե իրենք ինչպես են "սիրում"..............
Հայկօ (24.01.2010)
Լրիվ ճիշտ ա. աչքերով են սիրում, մնացածը` բլա-բլա-բլա ա: Ու ոչ մի վատ բան չկա դրա մեջ, որ աչքերով են սիրում: Կնոջ հիմնական նշանակությունը դրանում ա: Պետք ա անկեղծորեն դա գիտակցել ու ընդունել: Իսկ մնացածը, որ աչքերից դուրս կինն անում ա, իր համար ա, իր հաճույքի: Աչքերի համար արածն էլ ա իր հաճույքի համար, բայց ոչ միայն:
Էս ի՜նչ բացահայտումներ եք անում, ես գիտեի որ "ժենշինա կավառնայա շտուկա" (© մեր հարևան), բայց որ ամեն ինչ անում ա իրա հաճույքի համար, չէ՜, էդ արդեն չափն անցա՜վ............
Կյանքի իմաստը մի նպատակ է որը ունի սկիզբ և վերջ, բայց թե որտեղ է այդ այդ սկիզբ և որտեղ վերջ, և որն է նպատակը,ամեն մարդ պատկերացնում է յուրովի:
Մեր գրած ամեն մի աֆորիզմ չէ որ աֆորիզմ է:
Մեր գրած ամեն մի թևավոր խոսք չէ որ թևավոր է, առավել ևս ՝ խոսք է:
Սրանից մի նոր աֆորիզմ ծագեց գլխումս.
Եթե թևավոր խոսքի թևերն ավելի լավ են զարգացած, քան ինքը՝ խոսքը, ապա վտանգ կա, որ այն մի ականջից կմտնի, մյուսից դուրս կթռչի և այլևս չի վերադառնա...
Վերջին խմբագրող՝ Ուլուանա: 24.01.2010, 23:31:
Երջանկությունը ճամփորդելու ձև է, ոչ թե նպատակակետ։
Ռոյ Գուդման
CactuSoul (20.03.2012)
Սրանից մի նոր աֆորիզմ ծագեց գլխումս.
Եթեթևավոր խոսքի թևերն ավելի լավ են զարգացած, քան ինքը՝ խոսքը, ապա վտանգ կա, որ այն մի ականջից կմտնի, մյուսից դուրս կթռչի և այլևս չի վերադառնա...
Իսկ եթե ձեր թևավոր խոսքի թևերը ավելի քիչ են զարգացած, քան խոսքը, ապա ավելի հավանական է, որ այն չի կարող թռչել և մտնել որևէ ականջ.........
Վերջին խմբագրող՝ Ուլուանա: 24.01.2010, 22:19:
Ամեն ճշմարտություն չի, որ տրամաբանության մեջ է ծնվում:
Ճիշտ է նաև հակառակը. տրամաբանության մեջ ծնվածը ոչ միշտ է ճշմարտություն: Սա՝ հատկապես այն դեպքերում, երբ տրամաբանությունը, որտեղ ծնվել է տվյալ երևույթը, կառուցվել է մեկ այլ տրամաբանության հիմքի վրա, որի մեջ ինչ-որ բան ճիշտ չէ: Մասնավորապես` այդ ոչ ճիշտ բանը կարող է լինել ինչ-որ թույլատրելի սխալանք «ծնող» տրամաբանության համար, որը հաշվի չառնելը «որդի» տրամաբանության մեջ կարող է բերել շատ ավելի մեծ` անթույլատրելի սխալանքի, հետևաբար` դրանից ծնվածը չի կարող լինել ճշմարտություն:
ամաչելու աստիճան սիրուն ու անասելի տխուր բան ա կյանքը…
Իսկ եթե ձեր թևավոր խոսքի թևերը ավելի քիչ են զարգացած, քան խոքսքը, ապա ավելի հավանական, որ այն ոնց էլ թռչի էլի նույն տեղն է ընկնելու....Իսկ եթե ձեր թևավոր խոսքի թևերը ավելի քիչ են զարգացած, քան խոսքը, ապա ավելի հավանական է, որ այն չի կարող թռչել և մտնել որևէ ականջ.........
My World My Space (25.01.2010)
Այս պահին թեմայում են 1 հոգի. (0 անդամ և 1 հյուր)
Ձեր իրավունքները բաժնում
Մեջբերել
Էջանիշներ