շատ լավ է գրված ու ցավոք նաև շատ ճիշտ է... մի նման բան էլ ավելացնեմ՝ օրերս գրի առած.
Երբ տեսնում եմ, թե ինչպես մարդը թալանում, ոչնչացնում ու աղտոտում է բնությունը, անսրտորեն տանջամահ անում ողջ կենդանական աշխարհին ու նրանցով լցնում իր ստամոքսը ու թե ինչպես է վերաբերվում ինքն իր իսկ տեսակի ու շրջապատի հետ՝ առաջնորդվելով մեծամասամբ կենդանական բնազդներով, ապա ուզում եմ ասել. «Մա´րդ՝ դու ողջ մոլորակի ու նրա անմեղ բնակիչների միակ ու մեծագույն չարիքն ու պատուհասն ես, մինչդեռ կարող էիր նրա ու նաև ողջ Տիեզերքի գեղեցիկ հյուսված պսակն ու բարիքը լինել» 13.11.2008 18:23
Ակամա Թումանյանի այս տողերն էլ հիշեցի.
Ազատ օրը, ազատ սերը, ամեն բարիք իր ձեռքին,
Տանջում, տանջվում, որոնում է ու դժբախտ է նա կրկին.
Է՜յ, անխելք մարդ, ե՞րբ տի թողնես ապրողն ապրի սրտալի,
Ե՞րբ տի ապրես ու վայելես էս աշխարհքը շեն ու լի:
Էջանիշներ