Սոդոմ. Հայելի

[Մելիք]

Սոդոմ. Հայելի

Ասում էին դա անեծք է. քաղաքում աղջիկներ գրեթե չէին ծնվում:
Բայց իսկական անեծքը իրենց ընտանիքների համար հենց հազվագյուտ ծնված աղջիկներն էին: Այդ ընտանիքները անխուսափելիորեն դեպի իրենց էին ձգում բոլոր մարգարեներին, մոլագարներին ու մանկապիղծներին: Զարմանալիորեն երեքի պակասն էլ չէր զգացվում քաղաքում, թեև առաջիններին պարբերաբար քարկոծում էին հրապարակում, մյուսներին հրապարակավ գլխատում:
Մարգարեները, որպես կանոն, դատապարտվում էին կեղծ մարգարեություն կամ զրպարտություն անելու կամ նման այլ մեղադրանքներով, իսկ աղջնակների հետ կապված՝ նրանց վարքագծում որևէ արգելված բան չկար: Նրանք պարզապես ժամերով նստում էին աղջնակների մոտ և ընտրյալության ու անարատ հղիության մասին ինչ որ հեքիաթներ էին բարբաջում: Ավելին՝ կարելի է ասել՝ հենց նրանց էր վերապահված աղջիկների դաստիարակության գործը, մինչև նրանց չափահաս դառնալը:

Բայց այս անգամ իրավիճակն այլ էր: Եկվոր մարգարեն ձերբակալվել էր մանկապղծության մեղադրանքով:

Լուրը շատ արագ տարածվեց քաղաքում:
Քաղաքի փողոցները, որ սովորաբար ժամը վեցից հետո մեռած էին տարօրինակորեն աշխուժացել էին: Քաղաքը մրջնանոց էր դառել, ու բոլորն ինչ որ տեղ էին շտապում: Ու բոլորը գիտեին, թե ուր են շտապում ու բոլորը բոլորի մոտ կանգնում էին ու կիսում նորությունը: Մինչև երեկո նրա գրեթե ողջ կենսագրությունը արդեն հայտնի էր նույնիսկ քաղաքի շներին, թեև մինչ այդ օրը դժվար թե որևէ մեկը կարողանար ասել, թե նա ո՞ր քաղաքից էր եկել: Մինչ այդ օրը նրա մասին հնարավոր էր ընդհամենը մի քանի բան ասել.
Երկու տարի առաջ նա հայտնվել էր քաղաքում: Ապրում էր միայնակ: Տանը հյուրեր չէր ընդունում և բոլոր այն քաղաքացիներին, որ իրեն հյուր էին գալիս, կամ որոնց, տան առջևով անցնելիս, ինքը հրավիրում էր զրուցելու, ընդունում էր բակում պատրաստված կիսածածկ շինությունում: Ասում էին՝ կա մեկը, որը մուտք ունի նրա տուն, բայց ոչ ոք նրան տուն մտնելիս չէր տեսել: Մի տարի առաջ նա ընտրվել քաղաքի ղեկավարման խորհրդում, բայց քաղաքի ղեկավարմանը մասնակցում էր միայն ժողովների ժամանակ իր անկյունից նետած ռեպլիկներով: Փողոցում նրա պահվածքը շատերի զարմանքն ու նույնիսկ թաքուն զայրույթն էր առաջացնում: Նա կարող էր հենց էնպես ջերմ գրկել ու համբուրել դիմացից անցնողին կամ քմծիծաղով դեն հրել իրեն ողջունող ձեռքը, ընդ որում, դա կարող էր լինել նույն մարդը, ում ինքը երեկ համբուրել էր: Նա երբեք չեր հայտարարել, որ ինքը մարգարե է, ու ոչինչ չէր կարող նրան զայրացնել այնպես, ինչպես "Մարգարե" դիմելաձևը: Ի տարբերություն մյուս մարգարեների, նրան բոլորովին չէր հուզում քաղաքում տարածված արվամոլության հարցը, որն ինքը համարում էր ոչ թե անեծքի պատճառ, այլ՝ հետևանք: Միակ բաները, որ նրան կապում էին մյուս մարգարեների հետ, նրա այցելություններն էին որոշ Ընտրյալ ընտանիքների և անթաքույց անքաղաքավարությունն ու հանդգնությունը:

Բայց հիմա մարդիկ շատ ավելին գիտեին՝ նրա մանկությունից սկսած: Ճիշտ է, շրջող պատմություններում շատ բաներ իրար հետ չէին համընկնում (օրինակ՝ նրա ծննդավայրի անվանումը, Սոդոմ գալու պատճառները և այլն), բայց ընդհանուր առմամբ դրանք բոլորն իրար բավականին մոտ էին:

Երեկոյան ժողով էր հրավիրվել քաղաքապետի տանը, որին մասնակցելու էին Ղեկավար ժողովի բոլոր անդամները, Ընտրյալ ընտանիքները և քաղաքի հասարակական կյանքի վրա այս կամ այն կերպ ազդեցություն ունեցող բոլոր քաղաքացիները:

Սահմանված ժամին քաղաքապետն սկսեց իր խոսքը.
-Հավանաբար այստղ հավաքվածներից բոլորն արդեն գիտեն տեղի ունեցածի մասին...
Հետո խոսեցին մյուսները, ու, օ՜ սարսափ, վերջապես բացահայտվեց սատանայի իսկական դեմքը:
Պարզվեց, որ շատրը վաղուց էին կասկածում նրան նման հակումների մեջ: Շատերը նույնիսկ զոհ էին դառել նրա արատներին, ուղակի լռել էին, չարատավորելու համար իրենց անունը կամ վախենալով, որ նրա հարգվածության պատճառով իրենց չեն հավատա: Բայց ամենաշշմեցուցիչն այն էր, որ ըստ որոշ վկայությունների նա բռնաբարության փորձեր էր արել, նաև մի քանի մարմնավաճառների ու նույնիսկ արվամոլների նկատմամբ:
Վերջում խոսեցին մարգարեները՝ ինչպես որ հարկն է՝ ոչ միայն կատարվածի մասին տալով իրենց բարոյական գնահատականները, այլ հանգամանալից վերլուծելով տեղի ունեցածի պատճառներն ու հետևանքները հասրակության բարոյահոգեբանական մթնոլորտի վրա: Ճառասացներից մեկն անգամ այս դեպքի մասին կանխասացություն էր գտել Ճշմարտության հայրերից մեկի՝ Քամ մարգարեի (որոշ հունական աղբյուրներում հիշատակվում է նաև Քամոս տարբերակը) աշխատություններում:

Ժողովից հետո քաղաքապետը բոլոր հավաքվածներին հրավիրեց ընթրելու:
Ընթրիքի ժամանակ մթնոլորտն արդեն այլ էր՝ թեթև ու նույնիսկ զվարթ ու գնալով ավելի էր տաքանում: Մի քիչ գինովնալուց հետո մի քանի համարձակներ ու օրիգինալության սիրահարներ, նույնիսկ սկսեցին զգուշավոր կատակներով արդարացնել եկվորին: Մեկը, որ չափը կարծես շատ էր անցել, նույնիսկ մատն էր աջ ու ձախ տնկում.
-Իսկ քո կինը նույն 14 տարեկանում չե՞ր, երբ նրանց այգուց դուրս չէիր գալիս...
-Էհե՜յ, մարգարե հայացքդ կտրի էդ կնոջ կրծքից, մարդը խմած չէ...
Ու ձայնը խեղդվում էր քրքջոցի մեջ: Բայց նույնիսկ գինովցածության միջից նրանց ծիծաղը սաստում էր՝ հանկարծ չլինի՞, թե լուրջ ընդունեք:

Ավելացվել է 1 րոպե անց

---

- Մարգարե՛, Ազատության Ու Արդարության Հայրենիք Սոդոմի Քաղաքային Ընդհանուր Ժողովը, որոշել է ձեզ մահվան դատապարտել գլխատման միջոցով:
Եկվորը ժպտաց:
- Մարգարե՛, Ազատության Ու Արդարության Հայրենիք Սոդոմի Քաղաքային Ընդհանուր Ժողովը իր անսահման գթասրտությամբ ձեզ արդարացման խոսքի իրավունք է տալիս:
Եկվորը գրպանից հանեց հայելին ու դիմելով նրան հարցրեց.
-Ինչո՞ւ են սրանք ինձ մարգարե կոչում:
-Քեզ դո՛ւր է գալիս,- հայելուց ժպտաց դեմքը:
- Մարգարե՛, Ազատության Ու Արդարության Հայրենիք Սոդոմի Քաղաքային Ընդհանուր Ժողովը իր անսահման գթասրտությամբ ձեզ վերջին ցանկության հնարավորություն է տալիս:
Եկվորը մեկնեց հայելին.
-Սրան էլ կախե՛ք: Հրապարակո՛ւմ: