Tumbler-ի խոսքերից
փաստոռեն դու ել ես ծխում՞. Ուրեմն քեզ մի հարց, Ինչ հաճույք ես ստանում ծխելուց՞
Ես օրինակ ծխել եմ, բայց արդեն թողել եմ, վոռովհետեվ կառծես անիմաստ զբաղմունք լիներ. Միայն հաճույԹ նա եր, որ ընկերներիտ հետ գնում մի տեղ կանգնում ու ծխում ես.
Այս տարի կլրանա իմ ծխելու «ստաժի» 30 տարին:
Ի՞նչ ասեմ… Երևի ասեմ, որ ի տարբերություն քեզ՝ ծխելը ինձ համար զբաղմունք չէ այլ հաճույք է: Ինձ համար ծխելը պատրվակ չէր ընկերներիս հետ հանդիպելու համար:
Թե ինչ հաճույք եմ ստանում - դժվարանում եմ ասել. դա նույնն է, ինչ հարցնես, թե ինչ հաճույք ես ստանում մի լավ գիրք կարդալուց կամ չմուշկներով սահադաշտում սահելուց: Գիրքը՝ հասկացանք, բա սահելու հաճույքը կարո՞ղ ես բացատրել բառերով… Բայց ոչ սպորտային/առողջական օգուտը որպես փաստարկ բերելով
Ինքս 13 տարի թեթև-ատլետ եմ եղել:
Հիմա, երբ լսում եմ, որ ինչ-որ մեկը առավոտները վազում է - ուղղակի ծիծաղս գալիս է: Ամեն առավոտ աշխատանքի գնալուց Խանջյան փողոցի վրա տեսնում եմ միջին տարիքի մի մարդու, որը «քրտնխաշ» վազում է… «Ամեն առավոտ» ասելով նկատի ունեմ արդեն 2 տարի: Տղե՛ք, թե մի գրամ նիհարել է - ինչ ուզում եք ասեք…
Բայց ասեմ, որ դրա փոխարեն ընդհանրապես չեմ խմում: «Ընդհանրապես» ասելով նկատի չունեմ մի գավաթ լավ գինին, կամ մի 2 բաժակ թեքիլան: Դա էլ հաճույքի համար եմ անում:
Մեկը կար՝ զարմանում էր թե ոնց եմ գինի խմում: «Արա, բա էդ ինչքա՞ն գինի պ՛տի խմես, որ հարբես» անկեղծ զարմանում էր նա… Երբ ասում էի, որ հարբելու համար չեմ խմում, այլ հաճույքի - ավելի էր զարմանում՝ «ախպե՛ր, որ պ՛տի չհարբես - էլ խի՞ ես խմում… դրա կայֆը ի՞նչ ա»… Ի՞նչ ասեմ… Դու ի՞նչ կպատասխանեիր:
Նայած ով ինչի համար է գործածում այն - ինչ գործածում է: Չհաշված «երիտասարդ տարիներիս վրիպումները»խմիչքը ինձ ոչ մի անգամ պրոբլեմ չի ստեղծել: Նույնը կասեմ և ծխախոտի համար: Սա հաստատում է այս թեմայի վերևներում բերածս թեզը, այսինքն՝ «Այն ինչ Աստված ստեղծել է - օգուտ է, բայց իր իսկ չափի մեջ»: Դե… ամեն մեկի չափն էլ տարբեր է…
Հաճույքը և սովորությունը տարբեր հասկացություններ են: Մի փորձեք որևէ հարց քննարկելիս «սահուն» անցում կատարել մեկից - մյուսը՝ փորձելով նույնացնել դրանք:
Մեջբերել
Էջանիշներ