Չէ, Սամվել ջան, չեմ ներում, ես իմ մասին ադեկվատ կարծիքի եմ
Կան որոշակի բացարձակ արժեքներ, որոնք չես կարող հերքել...
Եթե լավ բանը մարդը չի հասկանում, ինքն է բութ, անգրագետ, իսկ եթե անմակարդակ բանը չի հասկանում, արդեն....
Ասեցինք անհատական ճաշակն է կարևոր երաժշտության գնահատման հարցում, բայց հո չասեցինք ընդհանրապես ոչ մի չափանիշ չկա գնահատելու
Միանշանակորեն կարող եմ ասել, որ ռաբիզը անորակ երաժշտություն է... ցանկացած երգ ինձ ասա, ես քեզ կարող եմ ապացուցել, որ դա անորակ է, եթե ասես «ճանապարհը», ես քեզ կասեմ` պրիմիտիվ բառեր, պրիմիտիվ երաժշտություն, կատարման մասին էլ խոսք չկա... /լսել եմ
/ Ուղղակի անհամեմատելի է...
Մարդիկ տարիներով տանջվում, սովորում, պարապում, տառապում երգեր են գրում, իսկ հայ Ռաբիզի արքաները, նստում են մտքներին եկած առաջին անհեթեութ բառերը սենտիմենտալ նոտկաներով սարքում են երգ, մեղեդիները նույն մեթոդով` մեկը մյուսից չի տարբերվում, մեղեդի էլ չկա, գործիքավորումը...
Ռաբիզը այսօր մոտավորապես նույն դերն է կատարում Հայաստանի մշակութային զարգացման հարցում, որքան այն դեբիլ հայկական սերալները:
Մարդկանց որոշ խավին, որը միայն ռաբիզ է լսում, տարածում են անորակ, անճաշակ արժեքներ, փոխանակ մակարդակով գործ անեն ու մակարդակով երաժշտություն գրեն, նպաստեն Հայաստանի մշակութային արժեքների ստեղծմանը...
Camilla-ի խոսքերից
Չէ, Սամվել ջան, չեմ ներում, ես իմ մասին ադեկվատ կարծիքի եմ
), ով երաժշտական դպրոց ա ավարտել, մահացու դաշնամուր ա նվագում, կլասիկ երաժշտության համար (մանավանդ՝ Շոպեն ու Բեթհովեն) խելքն իրանը չի, ու մի ուրիշ ձևի, ասենք, Ռեյ Չարլզ ու դրան կից հանգամանքներ ա սիրում: Բայց՝ իրանից ռաբիզ ու քյառթ մարդ դեռ չեմ հանդիպել: Մարդը ըմբոշխնում ա մեր հայկական ավանդական ռաբիզն ու լա՛վ ա անում: Բլատնոյ էլ ա շատ սիրում, ու իր երաժշտական կրթությամբ նենց բաներ ա գտնում էդ երաժշտությունների մեջ, որ ձեզ՝ ռաբիզատյաց հասարակ մահկանացուներիդ, հասու չեն: Բա՞: 
Էջանիշներ