Այո, կարևորը սերն է
Ոչ, կտրականապես դեմ եմ
Դժվարանում եմ պատասխանել
Ես ուզում եմ, որ իմ երեխաները, եթե նրանք երբևէ լինեն, հայերեն խոսեն, Հայաստանում ապրեն, հայկական ազգանուն կրեն։ Ես չեմ ուզում իմ սիրած մարդուն ինչ-որ երկրորդ-երրորդ լեզվով սեր խոստովանել։
Եթե կպատահի այնպիսի օտարազգի տղամարդ, ում կսիրեմ, և ով կհամաձայնի այս պայմաններին, խնդրեմ, ես պատրաստ եմ ռիսկի դիմելու և այլազգիի հետ ամուսնանալու։
Թե չէ ես անգամ այնպիսի սփյուռքահայի հետ չեմ ամուսնանա, ով հայերեն չգիտի կամ ազգանունը փոխել է...չնայած... եթե ուզենա հայերեն սովորել, գուցե
իսկ մարդը
վախենում ա
որ իրան
չեն սիրի:
Հարդ (19.09.2010)
Մի տարիք կար կարծում էի, թե սևամորթ տղայի եմ սիրահարվելու..(շատ ժպտերեսն են)..բայց հենց մտածեցի իր մանչուկի ազգության մասին
)
բայց այդ տարիքից դուրս եմ եկել...
անցած տարի ընկերուհուս հարսանիքին օտարերկրացի տղայի հետ ծանոթացա..... հաճելի երիտասարդ է, բայց միևնույնն է Հայ չի դառնա.... Հայ երիտասարդի առնականությունը չունեն օտարները...
չգիտեմ ինչ կարգի պիտի սիրահարվեմ, որ ամուսնանամ օտարերկրացու հետ, բայց կարծում եմ ոչ քրիստոնյայի հետ չեմ ամուսնանա...
իսկ ընդհանրապես վատ չեմ վերաբերվում հայի ու օտարերկրացու ամուսնությանը, դա իմ գործը չի
Վերջին խմբագրող՝ Lianik: 21.09.2010, 00:24:
Ճապոնացու հետ կուզենայի ամուսնանալ:
- Ֆուջիկո սա՞ն:
Նայում եմ էս թեմայի ստեղծման ամսաթվին ու մտածում, որ եթե առաջին գրառումներից մեկն էլ իմը լիներ, հաստատ մի երկար բան գրած կլինեի, թե ինչու երբեք չեմ ամուսնանա օտարերկրացու հետ:
Իսկ եթե հիմա հավես ունենայի գրելու, պիտի գրեի, թե ինչու եմ ամուսնացել օտարազգի ներկայացուցչի հետ: Ու որ լավ մտածեմ, կհիշեմ, որ ինչ-որ մի տեղ՝ մեջտեղներում, գրել եմ, թե ինչու եմ պատրաստվում ամուսնանալ ոչ հայի հետ:
Էս Ակումբի թեմաներն էնքան երկար կյանք ունեն, որ մարդ սկզբում, մեջտեղում ու վերջում գրառում անի, մեկը մյուսից լրիվ կտարբերվեն:
Չնայած ինչ վերջ, սկի չգիտես՝ վերջը երբ կլինի...
Ariadna (21.09.2010), Cassiopeia (24.09.2010), Sagittarius (27.09.2010), Tig (23.09.2010), Yevuk (21.09.2010), Բարեկամ (21.09.2010), Հայկօ (21.09.2010), Նաիրուհի (31.03.2013), Ռուֆուս (21.09.2010)
Նաիրուհի ջան, եթե դու էդ մարդուն սիրել ես այնպիսին ինչպիսին որ կա, ապա ինչու՞ ես ուզում որ նա փոխվի, ինչու՞ ես ուզում որ նա ուրանա իր ինքնությունը, էրեխեքդ դրանից ինչ պիտի սովորեն (1) և եթե նա քեզ նման առաջարկ անի, դու հանուն սիրո կուրանա՞ս քո ազգը և եթե չես ուրանա ապա ինչու՞ ես պահանջում որ ինքն ուրանա, ինչու՞ ես նրան դնում այդ ցավալի երկընտրանքի առաջ (2)Նաիրուհի-ի խոսքերից
Ես ուզում եմ, որ իմ երեխաները, եթե նրանք երբևէ լինեն, հայերեն խոսեն, Հայաստանում ապրեն, հայկական ազգանուն կրեն։ Ես չեմ ուզում իմ սիրած մարդուն ինչ-որ երկրորդ-երրորդ լեզվով սեր խոստովանել։
Եթե կպատահի այնպիսի օտարազգի տղամարդ, ում կսիրեմ, և ով կհամաձայնի այս պայմաններին, խնդրեմ, ես պատրաստ եմ ռիսկի դիմելու և այլազգիի հետ ամուսնանալու։
Թե չէ ես անգամ այնպիսի սփյուռքահայի հետ չեմ ամուսնանա, ով հայերեն չգիտի կամ ազգանունը փոխել է...
սերն ընտրություն է իսկ ազգությունը տրված…
Ինձ թվում ա մի քիչ էլ որ սպասենք, էլի կգրես, թե ինչու չարժեր ամուսնանալ ոչ հայի հետՆայում եմ էս թեմայի ստեղծման ամսաթվին ու մտածում, որ եթե առաջին գրառումներից մեկն էլ իմը լիներ, հաստատ մի երկար բան գրած կլինեի, թե ինչու երբեք չեմ ամուսնանա օտարերկրացու հետ:
Իսկ եթե հիմա հավես ունենայի գրելու, պիտի գրեի, թե ինչու եմ ամուսնացել օտարազգի ներկայացուցչի հետ: Ու որ լավ մտածեմ, կհիշեմ, որ ինչ-որ մի տեղ՝ մեջտեղներում, գրել եմ, թե ինչու եմ պատրաստվում ամուսնանալ ոչ հայի հետ:
Էս Ակումբի թեմաներն էնքան երկար կյանք ունեն, որ մարդ սկզբում, մեջտեղում ու վերջում գրառում անի, մեկը մյուսից լրիվ կտարբերվեն:
Չնայած ինչ վերջ, սկի չգիտես՝ վերջը երբ կլինի...
When life gives you lemons, make lemonade
Ես ռսի հետ եմ ամուսնանալու:
Все люди - евреи, просто не все нашли смелость признаться.
Չէ, «ինչպիսին որ ինքը կա» վիճակով դժվար սիրեմ. ինչ-որ չեմ պատկերացնում: Հետո էլ՝ եթե ինքը չփոխվի, ես եմ փոխվելու. իսկ ինչո՞ւ պիտի ես ուրանամ իմ ինքնությունը: Նախորդ գրառմանս մեջ նշել եմ, որ
Ինձ համար հայ լինելու կարևորագույն պայմանը հայերեն խոսելն է. ես ուզում եմ հայ մնալ ու հայ երեխաներ ունենալ, էդքան բան:չեմ ուզում իմ սիրած մարդուն ինչ-որ երկրորդ-երրորդ լեզվով սեր խոստովանել։
Հ. Գ. Առայժմ ինչ-որ ներքին օրինաչափությամբ ես երբևէ չեմ սիրահարվել նույնիսկ այնպիսի մարդու, որի հայացքներն ինձ համար էական հարցերում իմինից կտրուկ տարբերվեին, ուստի կարող եմ հետևություն անել, որ երևի այլազգիի չեմ էլ սիրի, հատկապես որ սերն ընտրություն է…
իսկ մարդը
վախենում ա
որ իրան
չեն սիրի:
Նաիրուհի ջան, "ինքը" դեռ չկա ու քեզնից ոչինչ չի պահանջել, բայց դու արդեն պահանջում ես, դրա համար էլ քո պահանջին ենք արձագանքում… իսկ հնարավոր չի՞ որ ոչ դու փոխվես ոչ էլ նա… երկուսդ էլ խոսեք մինիմում երկու լեզվով… ինչ խնդիր կա այստեղ… ինչու՞ ես կարծում որ ինչ որ մեկն անպայման իր ինքնությունից պիտի հրաժարվի…Չէ, «ինչպիսին որ ինքը կա» վիճակով դժվար սիրեմ. ինչ-որ չեմ պատկերացնում: Հետո էլ՝ եթե ինքը չփոխվի, ես եմ փոխվելու. իսկ ինչո՞ւ պիտի ես ուրանամ իմ ինքնությունը: Նախորդ գրառմանս մեջ նշել եմ, որ
Ինձ համար հայ լինելու կարևորագույն պայմանը հայերեն խոսելն է. ես ուզում եմ հայ մնալ ու հայ երեխաներ ունենալ, էդքան բան:
Հ. Գ. Առայժմ ինչ-որ ներքին օրինաչափությամբ ես երբևէ չեմ սիրահարվել նույնիսկ այնպիսի մարդու, որի հայացքներն ինձ համար էական հարցերում իմինից կտրուկ տարբերվեին, ուստի կարող եմ հետևություն անել, որ երևի այլազգիի չեմ էլ սիրի, հատկապես որ սերն ընտրություն է…
դու կարող ես հայերեն խոսել, երեխաներդ էլ, ինչպես նաև ամուսնուդ լեզվով խոսեն երեխաներդ… այստեղ տարօրինակ ոչինչ չկա
Մի ժամանակ ես էլ էի մտածում,որ եթե սիրեմ ... բլա բլա բլա, բայց հիմա հասկանում եմ,որ դա ինձ համար չի ու ամուսինս հայ պետք է լինի։
Самые лучшие и прекрасные вещи в мире нельзя увидеть и услышать... но их чувствуют сердцем.
Չհասկացա, թե ռիսկի գնալը որն է: Ամուսնությունն է ռի՞սկ, թե՞ օտարազգին:Ես ուզում եմ, որ իմ երեխաները, եթե նրանք երբևէ լինեն, հայերեն խոսեն, Հայաստանում ապրեն, հայկական ազգանուն կրեն։ Ես չեմ ուզում իմ սիրած մարդուն ինչ-որ երկրորդ-երրորդ լեզվով սեր խոստովանել։
Եթե կպատահի այնպիսի օտարազգի տղամարդ, ում կսիրեմ, և ով կհամաձայնի այս պայմաններին, խնդրեմ, ես պատրաստ եմ ռիսկի դիմելու և այլազգիի հետ ամուսնանալու։
Թե չէ ես անգամ այնպիսի սփյուռքահայի հետ չեմ ամուսնանա, ով հայերեն չգիտի կամ ազգանունը փոխել է...
Mephistopheles (23.09.2010)
Ինձ համար ամենակարևորը ոչ թե ազգային պատկանելիությունն է, այլ այն, որ ես այդ մարդու հետ իմ հետագա կյանքում լավ կզգամ թե՞ ոչ։ Կարողա օտարազգիի հետ ամուսնանամ, մի 10 տարի հետո իմ սերն ու հարգանքը պահպանվի ու մնա այնպիսին, ինչպիսի ամուսնության հենց առաջին օրն էր։ Իսկ կարող է հայի հետ ամուսնանամ, ու ամեն անգամ աշխատանքից ստիպված տուն վերադառնամ։ Իսկ կոնկրետ ինչ լեզվով սեր կխոստովանեմ , դա էլ է իմ համար այսպես ասած երկրորդական հարց, կարևորը դա բխի ամբողջ սրտիցս։
Վերջին խմբագրող՝ aerosmith: 23.09.2010, 15:39:
Օտարազգին հա՞յ չի
Իսկ ես սկսել եմ սիրել մի սփյւռքահայի, բայց տարբեր ենք...
Любовь - история в жизни женщины и эпизод в жизни мужчины.
Ամեն անգամ այս թեման մտնելիս նացիոնալիզմի զուգարանային հոտից հետ տալս ոնց է գալիս
"Sir, do you have a moment to talk about our lords and saviors the Daleks?"
Voice of the Nightingale - իմ բլոգը
Ռուֆուս (27.09.2010)
Այս պահին թեմայում են 1 հոգի. (0 անդամ և 1 հյուր)
Ձեր իրավունքները բաժնում
Մեջբերել
Էջանիշներ