Չամիչ ջան, բայց, ի՞նչ ես կարծում, եթե մարդը սիրահարվել է օտարազգի մեկին, ու միասին կարող են երջանիկ ընտանիք կազմել, թեկուզ օտար երկրում, բայց ինքը դրանից հրաժարվելով, զգացմունքներին դեմ գնալով՝ առանց սիրելու ամուսնանում է մի հայի հետ ու դժբախտ ընտանիք կազմում, նման ընտանիքի առկայությունը ազգի ու պետության օգտի՞ն կլինի։ Այսինքն՝ ազգի համար կարևորը բավականաչափ գլխաքանակ ապահովելն է, հա՞, ոչինչ, որ էդ «գլուխները» հեչ էլ երջանիկ չլինեն։Չամիչ-ի խոսքերից
Երբեք չեմ հավատացել, որ կարելի է դժբախտ անհատներով նորմալ հասարակություն ու պետություն ձևավորել։
Մեջբերել
Էջանիշներ