Մեջբերում Cassiopeia-ի խոսքերից
Կներեք արտահայտությանս համար, բայց ամուսիններից մեկը առնվազն ոչխար կամ էշ պիտի լինի, որ լռելյայն ենթարկվի այն ավանդույթներին ու կյանքին, որ տարիներ շարունակ ուղեկցել է նրան: Հասկանում եք, դա նման է նրան, որ մարդ փոխում է իր դեմքը, իր սեփական ես-ը…
Շատ հետաքրքիր է, օրինակ Սպիվակովի և իր հայ կնոջ դեպքում, ո՞վ է նրանցից էշը կամ ոչխարը:

Մեջբերում Cassiopeia-ի խոսքերից
Շատ քչերը կլինեն, որ իրոք կկարողանան համակերպվել դրան: Բայց ամեն դեպքում ազգային ոգին կմնա յուրաքանչյուր անհատի մեջ ու նա չի կարողանա երբեք համակերպվել օտար ազգի ավանդույթների ու սովորույթների հետ:
Կա մի այսպիսի բառ էլ - "հարստանալ":
Հարստանալ ուրիշ ազգի մշակույթով; "Հարստանալը " ( ոչ միայ ուրիշ ազգի մշակույթով, այլ առաջին հերթին ուրոշ մարդու ներքնաշքարով ) ամեն մարդու խելքի բանը չի, ու հետևաբար մնում է կամ "համակերպվել", կամ էլ ամեն աստծո օր սկսել ու ավարտել գզվրտոցով;
"Հարստանալու " համար պետք է ունենալ բավական տարողունակ և "մարզված" հոգեկան աշխարհ;

Մի հարց "ավանդույթների անհամատեղելիության" տեսակետ արտահայտողներին
-ի՞նչ ինկատի ունեք "ավանդույթներ" ասելով;
Վարդիվարն ու նման եկեղեցական տոնե՞րը ... "Կարմիր խնձորը", կամ հարսանիքների ժամանակ "Համերներով" ուրիշի աչք հանե՞լը... թե ի՞նչը