Դե հիմա եթե մարդիկ իրար սիրում են ինչու պիտի դա չթույլատրվի?
Այո, կարևորը սերն է
Ոչ, կտրականապես դեմ եմ
Դժվարանում եմ պատասխանել
Դե հիմա եթե մարդիկ իրար սիրում են ինչու պիտի դա չթույլատրվի?
Այո ես նախընտրում եմ մնալ տանը, քան ամուսնանալ օտարերկրացու հետ, երբեք հայ տղային չեմ փոխի ոչ մի «միլիոնատեր ամերիկացի բիձուկի» հետ կամ երկաթապատ, գույնզգույն մազերով եվրոպացու հետ
:Եթե ես ծնվել եմ հայ, ուստի պիտի իմ սերունդն էլ հայ լինի
![]()
Մենք փոխանակվեցինք մեր ժպիտներով... մինչ նոր հանդիպում
Goga-ի խոսքերից
Ավելացնեմ էսպես.
եթե ես ծնվել եմ հայ ,ուստի կ ՍԻՐԵՄ ՀԱՅ տղայի![]()
Ավելացվել է 17 րոպե անց
հայրենասիրությունը ինչ կապ ունիMALU-ի խոսքերից
,դու կարող է 15121212 անգամ ամուսնանալ միայն ՀԱՅ տղայի հետ , բայց հայրենասիրությունից մղոներով հեռու լինել
:
Եթե?? այն էլ "կարող " այով,դե եթե ,(հետն էլ կարողա ,ուրեմն արտերկրացի կա,ազգ,որ մարդկություն չեմ տեսնում մեջները,) ուրեմն կարողա ,այստեղ հաստատ ,դու տիկնիկի հետ ավելի երջանիկ լինես, քան ասենք մուսուլմանի, ուրեմն գուցե փորձվի
![]()
հ.գ. Մալու ջան քո հանդեպ ոչ մի չարություն չունեմ![]()
Goga-ի խոսքերից
Բայց ինչո՞ւ ես ծայրահեղություններ վերցնում կամ Ծերուկ կամ երկաթապատ եվրոպացի…
Իսկ եթե այդ քո նախընտրելի հայ տղաների հետ դու թրջանիկ չլինես ու իսկ ես շատ դեպքեր գիտեմ որ հազար անգամ երջանիկ են օտարերկրացու հետ ամուսնությունները քան հայերի հետ:
Իմ կարծիքով ամեն մարդ ինքն իր համար է ընտրում ու պետք չէ ասել որ վատն է այն մարդը ով օտարերկրացու հետ է ամուսնացել:
հազար անգամ երջանիկ են ,երբ լռում են ....Real_one-ի խոսքերից
Ռիլ լավ էլի![]()
այդ մարդը վատը չէ բնավ , բայց նաև լավը չէ :
իսկ եթե դու շատ երջանիկ լինես արաբի հետ , կհանդուրժես նաև նրա հարեմը![]()
Էս ի՞նչ տարրօրինակ ժողովուրդ եք: Էդ արդեն սիրո մասին մտածելն էլ ա՞ դարձել եվրոպականության նշան:Մախլուտո-ի խոսքերից
Իհարկե կյանքում չեմ ամուսնանա արաբի հետ:Լեգնա-ի խոսքերից
Բայց համաձայնի որ կան դեպքեր երբ ամուսնանում են երկու քրիստոնյա բայց տարբեր ազգերի ներկայացուցիչներ, չէ՞
Դա՞ էլ ես համարում դավաճանություն:
իաԻհարկե կյանքում չեմ ամուսնանա արաբի հետ:բա որ սիրես (
) ,ինչ է արաբը մարդ չէ , բա որ նրա հետ ավելի երջանիկ լինես,քան Հայի
![]()
իհարկե , ջորին էլ ձիու ու էշի խառնուրդն էԲայց համաձայնի որ կան դեպքեր երբ ամուսնանում են երկու քրիստոնյա բայց տարբեր ազգերի ներկայացուցիչներ, չէ՞![]()
ինչ դավաճանություն ,Ռիլ ջան,այստեղ խոսվում է մարդու ընտրության ու իր երջանկության մասին,հայրենասիրություն կամ այլայլ բլաներ կապ չունեն,դու ամուսնանում ես սիրելով,մյուս զգացումները կապ չունեն,խնդիրը այն է `այդ ինչպես հայը կարող է սիրել ասենք արաբի կամ չինացուԴա՞ էլ ես համարում դավաճանություն:![]()
Էս ֆորումում էս տիպի քննարկում չեի պատկերացնում: Ոչ մեկի հետ չեմ բանավիճի, քանի որ իմաստ չկա. Ուլուանան արդեն ամեն ինչ ասել ա, էս թեմայում իրա բոլոր գրառումների հետ 100% համաձայն եմ: Մենակ մի քանի բան կասեմ, որոնք իմ համոզմունքներից են.
- Աշխարհում ամենամեծ արժեքը սերն է: Ինձ համար դա այն զգացմունքն է, որով մարդը գտնում է, իր կեսին, որին աստված հենց իր համար է նախասահմանել: Գուցե մեկ ուրիշի համար սիրո ամենավառ դրսեորումը հայրենասիրությունն է, բայց էդպիսի մարդիկ հազվագյուտ երևույթ են, մյուսները հաճախ "ձև են բռնում":
- Երբեք չեմ վստահել ու հիմա էլ չեմ վստահում, հայրենասիրության մասին շատ խոսողներին, ու ամեն ինչ հայրենասիրության հետ կապողներին: Սովորաբար նրանք այդպես "ճառ ասող" էլ մնում են ու երբեք "զանգ չեն կախում":
- Հայ մարդը կարող է ավելի շուտ երջանիկ լինել թուրքի հետ, որը լավ մարդ է, քան հայի հետ, որը վատ մարդ է:
- Իսկական հայրենասերը իր զավակին կարող է հայ դաստիարակել , նույնիսկ խառնամուսնության դեպքում, նույնիսկ եթե միայն մայրն է հայ:
Ու վերջում էլի.
-Աշխարհում ամենամեծ արժեքը սերն է: Ու չեմ ընդունում որևէ բան, որը կբռնանա այդ զգացմունքի վրա:
Ոչ միայն Ուլուանայի, այլ Մելիքի հետ էլ եմ 100%-ով համաձայն:
Համաձայն եմ քեզ հետՄելիք-ի խոսքերից
Ավելացվել է 1 րոպե անց
Լեգնա-ի խոսքերից
Դե ես իմ իմ կարծիքով սերը հայրենասիրության հետ կապ չունի
Ես ել այդ եմ ասում դու էլի կարաս մնաս հայրենասեր սիրելով օրինակ եվրոպացու կամ քո թող ասածով լինի չինացու![]()
Իսկ երջանիկ լինել չլինելը էլի եմ ասում դա ամեն մարդուց է կախված:
Իմ կարծիքով ես չեմ կարանա հաստատ երջանիկ լինեմ արաբի հետ օրինակ , բայց կյանքում չեմ քննադատի այն աղջկան կամ տղային ով կսիրի արաբի , դա իր կյանքն է ու իր սիրտը հասկանու՞մ ես
Վերջին խմբագրող՝ Delicada: 30.11.2006, 16:29:
Էն մարդը, ով սիրո, ամուսնության, ընկերության, գործընկերության ... մեջ խառնում ե ազգություն , նա կոմպլեկսավորված մարդ է ;
Դա դեռ ոչինչ, մի բան էլ, փորձում է շատ ագրեսիվ ձևով իր կոմպլեկսները պարտադրել մյուսներին, տալ վորակաորումներ ու գնահատականներ;
Ստեղ են ասել - մի հատ հլա ձեզ աշեցեք... Օրը մի անգամ լողանու՞մ էք գոնե:
Թե չէ արաբ, մարաբ, թուրք, պարսիկ... Հե,հեեեե՜՜՜յ
Հ.Գ. Իմ ընկերներից մեկը ամուսնացել է լատիշ աղջկա հետ; Ամուսնացել են, իրար մինչև ականջները լինելով սիրահարված, չնայելով ազգ ու ավանդույթ, բարեկամ շրջապատ ; Այժմ ապրում են Երևանում, երջանիկ են, ունեն 2 երեխա; Ասեմ , որ էտ աղջիկը (այժմ կինը) 1 տարում սովորեց հայերեն, խոսում ե մաքրամաքուր հայերենով , ու իր երևանյան շրջապատում դժվար թե գտնվի մեկը, որ լինի ավելի հայասեր ու հայաստանասեր քան ինքն է , չդադարելով սիրել ու հպարտանալ իր ազգով ու Լատվիայով; Հայ աղջիկներից շատ շատերը դեր շատ պետք է աճեն մինչ էտ մակարդակը;![]()
Չեմ հասկանում, թե ինչու արտերկրացի ասելով հասկանում եք անպայման.
Ժողովուրդ, արտասահմանցիները լինում են նաև երիտասարդ, բնական մազերով և քրիստոնյա:միլիոնատեր ամերիկացի բիձուկ, երկաթապատ , գույնզգույն մազերով եվրոպացի կամ մուսուլման
Ի՞նչ է նշանակում ավանդույթների տարբերությունը կբերի ամուսնական հարաբերությունների խզման: Ինչ է, ձեր ճանաչած բոլո՞ր հայկական, միևնույն ավանդույթներով «տառապող» ընտանիքներն են երջանիկ, չեն քայքայվում, ընտանեկան վեճեր չեն լինում… Ամեն ինչ կախված է միմյանց հասկանալուց, փոխադարձ վերաբերմունքից: Եվ ինչո՞ւ միանգամից վատը տեսնել ավանդույթների տարբերության մեջ: Իսկ այն, որ միշտ միմյանցից նորը լսելու, նորը սովորելու հնարավորություն ունեն… Չէ՞ որ դա ավելի հետաքրքիր է դարձնում ամուսնությունը: Ես ինքս շատ ընտանիքներ եմ ճանաչում, որոնք ապրում են հենց Հայաստանում, որոնցից ոչ մեկը, հավատացնում եմ, էշ կամ ոչխար չեն, և ամուսիններից ամեն մեկը կորցրել է իր ես-ն այնքան, ինչքան որ կկորցներ այն դեպքում, եթե իր հայրենակցի հետ ամուսնացած լիներ: Հետաքրքիր է՝ երբ շրջապատում այնքան հայեր են միմյանց հետ ամուսնանում շահադիտական նկատառումներով, ոչ ոք «չի նկատում»: Իսկ երբ արտասահմանցու անուն են տալիս, բոլորը շահի մասին են հիշում: Ազգիս բնորոշ մի մոլորություն ևս… Ախր արտասահմանցիները բոլորը չեն, որ հարուստ են:Չեմ կարծում, թե ամուսնությունը տարբեր ազգերի ներկայացուցիչների միջև կրքերը հանդարտվելուց հետո կպսակվի երջանկությամբ: Գոյություն ունի ապրելու, կյանքի էթիկա, ինչպես նաև ազգային ավանդույթներ: չեմ կարծում թե երբևէ հնարավոր կլինի միաձուլել երկու տարբեր ազգերի ապրելու էթիկան, յուրաքանչյուրը կշարունակի ապրել իր սեփական ապրելաձևով ու կողակցին էլ կստիպի նույնպես ապրել դրանով: Կներեք արտահայտությանս համար, բայց ամուսիններից մեկը առնվազն ոչխար կամ էշ պիտի լինի, որ լռելյայն ենթարկվի այն ավանդույթներին ու կյանքին, որ տարիներ շարունակ ուղեկցել է նրան: Հասկանում եք, դա նման է նրան, որ մարդ փոխում է իր դեմքը, իր սեփական ես-ը… Շատ քչերը կլինեն, որ իրոք կկարողանան համակերպվել դրան: Բայց ամեն դեպքում ազգային ոգին կմնա յուրաքանչյուր անհատի մեջ ու նա չի կարողանա երբեք համակերպվել օտար ազգի ավանդույթների ու սովորույթների հետ: Ամեն չնչին մանրուք նման պարագայում առիթ կհանդիսանա ընտանեկան վեճերի, որն էլ ի վերջո կբերի ընտանիքի քայքայման, ամուսնական հարաբերությունների խզման: Իսկ եթե ավելի կոնկրետացնեմ, ապա եթե կայանում է նման ամուսնություն, ապա այնտեղ կա շահ կողմերից մեկի կողմից (հայրենիքից դուրս գալու հնարավորություն, գումարային տեսակետից շահութաբեր ամուսնություն և այլն)… Քանի՞ հատ եք տեսել նմանատիպ ամուսնություն, որ հետո նորաթուխ ընտանիքը ապրի Հայաստանում (եթե խոսենք հայերի մասին)…
Ես ինքս աշխարհի չափ սիում եմ իմ ազգին, պարզապես անտանելի են ծայրահեղական մտքերը. այն ինչ մերը չէ, չի նշանակում, որ անպայման վատն է:
Ne inducas in tentationem...
Ստորագրում եմՄելիք-ի խոսքերից
![]()
Չեք պատկերացնի, թե որքան ուրախացա թեմայի վերջին կարծիքները և մեկնաբանությունները կարդալով. Ինձ մի պահ արդեն թվում էր, թե բոլորը քարկոծում են նման ամուսնությունները, և չեն մնացել այնպիսի մարդիկ, որ դրական կարծիք կհայտնեն այդ մասին: Անչափ շնորհակալ եմ Ուլանային և Մելիքին![]()
Հ.Գ. Հարգելիներս, ասեմ , թե ինչու եմ այս թեման բացել… ես ինքս սիրահարված եմ հույն տղայի և պատրաստովում եմ ամուսնանալ նրա հետ: Հարցը նրանում չէ, որ ես հայ տղաներին չեմ հավանում: Պարզապես հավատացեք, ես այն նույն վերաբերմունքը չեմ տեսել ինձ հանդիպած հայ տղաների կողմից, ինչ-որ այս հիանալի անձնավորությունն է ցուցաբերում իմ նկատմամբ: Նա ոչ միլիոնատեր է, ոչ մուսուլման է, ոչ էլ ինչ-որ շիկահեր: Կասեի շատ ու շատ հայերից ավելի շատ է հայի նման:
Իսկ ինչ վերաբում է հայրենասիրությանը, չեմ կարծում, թե սրանով դավաճանում եմ իմ հայրենիքին: Հայրենիքը չպետք է լինի լեզվիդ ծայրին որպես լեզվի փաթաթան, այլ պետք է լինի քո սրտում: Մեր շատ ու շատ մեծեր հայրենիքից հեռու ապրելով ՝միշտ էլ եղել են հայրենիքի հետ, և շատ ավելին են ոմանք արել հայրենիքի Հայաստանի համար, քան շատերը, ովքեր նստել են հայրենիքում և սիրում են միայն ճոռոմաբանել:
Եվ եթե հայ աղջիկը գերադասում է այլազգի տղայի, միգուցե խնդիրը հենց հայ տղաների մե՞ջ է:
Այս պահին թեմայում են 1 հոգի. (0 անդամ և 1 հյուր)
Էջանիշներ