Ամուսնություն օտարազգիի հետ...

[Գաղթական]

Հայ երիտասարդների մեծամասնությունն ամուսնանում է սիրելով և նրանցից քչերն են ուշադրություն դարձնում իրենց ընտրյալի ազգային պատկանելությանը:

իսկ ինձ շատ ավելի շատ «Հայուհի + օտարազգի» միությունն է հանդիպել..
Հայ երիտասարդները մի քիչ ավելի ավանդապաշտ են նամանավանդ այս հարցում..

..չնայած՝ Հայուհիների մեծ մասն էլ պակաս պահպանողական չեն նման դեպքերում՝ իրենց երեխաների մեջ անպայման Հայկականը մտցնելով..

[Արևածագ]

Գաղթական, բոլորի անունից երախտագիտությունս եմ հայտնում «Հայուհիները» մեծատառով գրելու պատճառով:
Ինչ վերաբերում է նրան, թե հայ կանայք շարունակում են հայկականը մտցնել երեխաների մեջ, կարծում եմ մի քիչ ուշադիր նայելով կտեսնենք, որ այդ «հայկական» ասածն այնքան էլ հայկական չի, այլ համամարդկային է: Հայտնի Սպիվակովների ընտանիքը: Մի՞թե կարելի է պնդել, թե նրանց բարեկիրթ ու համեստ աղջիկները միայն «հայկականի» շնորհիվ են այդպիսին: Կարծեմ՝ իսկի հայերեն չեն էլ խոսում: Ուզում եմ ասել, երբ ծնողը ջանքեր է գործադրում երեխա դաստիարակելու հարցում, մտադիր է առաջին հերթին Մարդ դաստիարակել, իսկ դա հայկականի թե ֆրանսիականի միջոցով կարվի, ըստ իս, երկրորդական նշանակություն ունի:

[Rhayader]

Սեռական հոգեբանության մեջ մի հատ լավ տերմին կա. ֆետիշ: Այս թեմայում գործ ունենք ազգային ֆետիշի ու ֆետիշիստների ամբոխի հետ

[Գաղթական]

Ուզում եմ ասել, երբ ծնողը ջանքեր է գործադրում երեխա դաստիարակելու հարցում, մտադիր է առաջին հերթին Մարդ դաստիարակել, իսկ դա հայկականի թե ֆրանսիականի միջոցով կարվի, ըստ իս, երկրորդական նշանակություն ունի:

լիովին իրավացի եք, սակայն իմ խոսքը ոչ թե ընդհանրապես դաստիարակության մասին էր, այլ՝ երեխաների հետագա ազգային պատկանելիության ինքնագիտակցությանը, նամանավանդ՝ եթե նրանք մեծանում են Հայաստանից հեռու և օտար միջավայրում..
իսկ այդ հարցում, իհարկե, վերջին դերը չեն խաղում նրա մեջ սերմանած Հայերեն լեզվի և ընդհանրապես մշակույթի նկատմամբ սերն ու հարգանքը..

[aqualilia]

Պատասխան` չգիտեմ:

Իմ կարծիքը, որպես ՀՀ քաղաքացի ու Հայաստանի ապագայի մասին մտածող մարդ.
Դեմոգրաֆիայի տեսակետից դժվար է համակերպվել այն մտքի հետ, որ ամեն տարի բազմաթիվ աղջիկներ ամուսնանում են օտարազգիի հետ ու լքում երկիրը: Եթե նույնիսկ համարենք, որ նրանք այնուհետև կկարողանան իրենց զավակի անունը դնել, օրինակ "Տիգրան", ու ամեն տարի ամռանը արձակուրդներ անցկացնել Հայաստանում, այսպիսի ընտրությունը այդ տեսակետից շատ չի արդարացվում: Այդպիսի ամուսնությունից սկիզբ դրված երկրորդ, երրորդ և առավել ևս չորրորդ սերունդներում այլևս չի նկատվի, որ երբևէ այդ ընտանիքում հայկական գեն է մտել: Հետաքրքիր կլիներ Հայաստանում հրապարակվեին արտագաղթի վերաբերյալ զեկույցներ և ընդհանրապես պետականորեն ուսումնասիրվեր այդ երևույթը: Քանի որ ձեռքի տակ չունեմ ոչ մի պաշտոնական վիճակագրություն, իմ սուբյեկտիվ կածիքով արտագաղթի առաջին դրդապատճառը բարեկեցիկ կյանքի որոնումն է, իսկ ամուսնությունը օտարազգիի հետ այդ նպատակին հասնելու միջոցներից մեկը: Սա պարզապես սուբյեկտիվ ընդհանուր ուսումնասիրություն է, ոչ թե կարծիք այդպիսի ամուսնությունների վերաբերյալ (եթե պատահմամբ օտարազգիի ամուսին ունեցողներին դուր չի գա այդ գրվածը):

Մեկ այլ հարց էլ վերաբերում է տարբեր ազգությունների ներկայացուցիչների ամուսնությունից ծնված երեխաներին: Մարդու կյանքում մի տարիք է գալիս, որ ուզում ես հասկանալ այս մեծ աշխարհում ով ես դու, ովքեր են եղել քո նախնիները, վերադառնալ քո արմատներին, հասկանալ` ինչ կա քո գեներում, որ մշակությում ես դու քեզ գտնում, ինքնահաստատվում և այլն: Օրինակ, որն է ֆրանսիացու և հայի երեխայի ազգությունը? Պարզ հարց` Ֆրանսիա-Հայաստան ֆուտբոլային խաղին որ թիմին է պատրաստ սատարել, անկեղծորեն, հոգու խորքում: Գուցե սա այդքան էլ կարևոր չէ, բայց մենք տարբեր հարցերում կարիք ունենք հասկանալու` ինչ ազգի ենք պատկանում: Թող շատ նացիոնալիստական չթվա, բայց խառը ազգությունը ուղղակի արժեքների խառնուրդ է:


Իմ կարծիքը որպես պարզապես հասարակության անդամ.
Ամուսնությունը ազգություն չի ճանաչում: Ամուսնության որոշումը մարդու գիտակցված քայլն է կյանքը կապել մեկ այլ անձի հետ, ում հետ ունենալու ես ընդհանուր կենցաղ, ընդհանուր նյութաֆինանսական բազա, ընդհանուր մահճակալ, ընդհանուր երեխաներ, ընդհանուր նպատակներ ... : Եթե գիտակցված անձը այս բոլոր էտապներում մեկ ուրիշին պատկերացնում է իր կողքին (և դա փոխադարձ է), ուրեմն ինչ նշանայկություն ունի անձնագրի գույնը կամ լեզուն???

Հարցը նրանում է, թե ինչ դեր է տալիս հայրենասիրությանը անձնական կյանքում:

[Ֆրեյա]

Եթե հայերը ավելի քիչ ժամանակ ծախսեին «փիլիսոփայլեու» վրա, ու ավելի շատ գործ անեին, աշխատանքով, օգտակար բանով զբաղված լինեին, հիմա հզոր ազգ կլինեինք, ու ոչ դեմոգրաֆիական խնդիր կունենայինք, ոչ ֆիզիկապես, ոչ էլ ֆինանսապես գոյատևելու....
Ոչ էլ սենց ախմախ հարցեր բարձրացնելու ժամանակ կլիներ...

հ.գ. Գնամ գործ անեմ

[Erkrazi]

Ինչպես ասում են ընտանիքում մեկը պիտի "զանգակ" լինի, միուսը "բամբակ"; չլինի էլ համատեղ կյանքն է այդպիսին դարձնում: Օտարազգի մարդու հետ ամուսնության պարագայում, պետք է հաշվի առնվի այդ հանգամանքը. վստահ ես քո վրա, որ կարող ես սիրելով օտարին հայ դարցնել' ամուսնացիր, չէ, ավելի լավ է "հարս" չգնալ:

[Լեռնցի]

Հարց. Որ՞նք են հայկական մոլորությիւնները:
Պատ. Ամենագլխաւոր ու ազգակործան հայկական մոլորութիւնն է.
1. աշխարհաքաղաքացիութիւնն,
2. պանդխտութիւն,
3. անձնական շահի համար պէսպէս խարդախութիւններ, որով կոտրւում է հայ ազգի անունը,
4. շահասիրական ազգասիրութիւն (կեղծի ազգասիրութիւն)
5. հայ մեծաւորների դէմ ըմբոստութիւն (դավաճանութիւն, մատնութիւն) ու
6. օտարի հետ ամուսնութիւն

Հատուածը մէջբերուած է Ռափաել Պատկանեանի «Վարդապետարան Հայաստանի ազատութեան» հոդուածից:

[Varzor]

Եթե եմ սխալվում վաղուց արդեն գենետիկներն ապացուցել են, որ մինչև 13 տարեկան երեխան այնպիսին է, ինչպես իր ընտանիքը, մինչև 25-30` ինչպես իր շրջապատը, 30-ից հետո ձգտում է նրան, ինչպիսին են իր գեները:
Ցանկացած նորմալ ծնող իր երեխայի համար լավ և լիարժեք ապագա է ուզում: Օտար ազգերի հետ ամուսնությունները բերում են նրան, որ երեխան կարող է "քաշել" մորական կողմին և մեծ տարիքում սկսել դրսևորել տվյալ ազգին հատուկ հատկություններ: Օրինակ ռուսի խառնուրդ մարդկանց մոտ սկսվում է հարբեցողություն, արաբի մոտ սկսվում է մի ինչ որ անբացատրելի դաժանության շրջան և այլն:

Իհարկէ, սերը չի հարցնում ազգությունը: Եվ ամուսնական կյանքը կառուցելիս ոչ բոլորն են ազգային դեմոգրաֆիկական խնդիրների մասին մտածում: Բայց նախքան սիրելը կա գիտակցությունը: Ինչ գործ ունի հայ տղեն ենքան շփվի ռու աղջկա հետ, որ հետո էլ սիրահարվի: Կամ հայ աղջիկը արաբի կամ պարսիկի??

Այս հարցին լավագույն պատասխանը տալիս է մեր հայկական էպոսը` Սասունցի Դավթի հետ պայքարում էր իր խորդ եղբայրը` օտար մորից: Սասունցի Դավթին սպանեց իր սեփական աղջիկը` օտարազգի կնոջից:
Այս ալեգորիկ կերպով ժողովուրդը հազարամյակներ առաջ (էպոսը առնվազն 3000 տարվա պատմություն ունի) փորձել է փոխանցել, որ օտարազգի ամուսնությունները և երեխաները կործանիչ կարող են լինել սեփական ազգի և նույնիսկ ծնողի համար:
Ընդ որում նունյն էպոսը կոնկրետ չի դասկարգում, բայց ոչ ակնհայտորեննշում է, որ կան այլ ազգեր, որոնց հետ կարելի է ամուսնական զույգ կազմել և սերունդ ունենալ` առանց վախենալու Սա արթեն էթնիկ ընդհանրություն ունեցող ազգերի մասին է, ամենայն հավանականությամբ հին արիների սովորութների մի մասն է:

Ամեն դեպքում ընտրությունը ամուսնացողներինն է Իրենց բարի բախտ

[Freeman]

Եթե եմ սխալվում վաղուց արդեն գենետիկներն ապացուցել են, որ մինչև 13 տարեկան երեխան այնպիսին է, ինչպես իր ընտանիքը, մինչև 25-30` ինչպես իր շրջապատը, 30-ից հետո ձգտում է նրան, ինչպիսին են իր գեները:

Կարծում եմ բնավորությունը նկատի ունես,ամեն դեպքում ինչքան գիտեմ գենոմի ազդեցությունը բնավորության վրա 100%-ով ապացուցված չի:Բայց եթե ապացուցված էլ ա ու եվգենիկայի սկզբունքներին հետևելով ամուսնանանք,մարդկանց մեծ ,ասը երեխա ունենալու իրավունք չպիտի ունենա

[One_Way_Ticket]

Օրինակ ռուսի խառնուրդ մարդկանց մոտ սկսվում է հարբեցողություն, արաբի մոտ սկսվում է մի ինչ որ անբացատրելի դաժանության շրջան և այլն:

Հայի մոտ էլ երևի սկսվում է ուրիշի կյանքին խառնվելու, գողական/լավտղայական հատկանիշներ դրսևորելու, մեծամտության, աշխատանքից կռուտիտ լինելու (շարքը կարելի է շարունակել) անբացատրելի շրջան

[Լեռնցի]

Հայի մոտ էլ երևի սկսվում է ուրիշի կյանքին խառնվելու, գողական/լավտղայական հատկանիշներ դրսևորելու, մեծամտության, աշխատանքից կռուտիտ լինելու (շարքը կարելի է շարունակել) անբացատրելի շրջան

Դու էդպիսի՞նն ես:

[Lem]

Դու էդպիսի՞նն ես:

Իսկ բոլոր այլազգիները հարբեցող ու դաժա՞ն են:

[One_Way_Ticket]

Դու էդպիսի՞նն ես:

Արի չանձնավորենք: Ում պետք էր, իմ ասածի իմաստը հասկացավ:

[Լեռնցի]

Իսկ բոլոր այլազգիները հարբեցող ու դաժա՞ն են:

Ազգեր կան, որոնց մօտ ալկոհոլը չի սինթեզւում, ու դրանք հակում ունեն շուտ հարբելու:
Ազգեր կան, կարելի է վստահ յայտարարել՝ նրանք մարդ չեն, ու դեռ երկար ճամփայ ունեն մարդ դառնալու:

Արի չանձնավորենք: Ում պետք էր, իմ ասածի իմաստը հասկացավ:

Արի:
Բայց թող քեզ հիշեցնեմ Պատկանեանի «Վարդապետարան Հայաստանի ազատութեան» հետեւյալ մասը․

Հարց. Ի՞նչ խոսքեր հայոց լեզուէն դուրս պիտի ձգել
Պատ. Հայոց լեզուէն առմիշտ պէտք է դուրս ձգել վհատեցուցիչ, յուսահատական, ազգի վարկը ստորացնող, խորամանկուիւն (աչքակապութիւն) սերմանող խօսքերը, առածները, խրատները և խորհուրդները` <<Հայը թակէ Վարդանին, թուրքը թակէ Վարդանին>>, <<որտեղ հայ, այնտեղ վայ>>, <<էլի հայությիւն արիր>> (այսինքն` դարձեալ ամենավատթար գործ գործեցիր), <<հայի տունը քանդողը մեր սևագլուխներն են>>, <<հաստն ու բարակը մէկ գին է, վայ է բարակ մանողին>>, <<հայերը անմիաբան են>>: