Ես Քյալյանից տեղյակ չեմ (մենակ բուֆետից եմ տեղյակ, շատ լավ բարեփոխում էր), բայց որ Վիլենի վախտով հենց իրա ամբիոնից հիասթափված թարգեցի սովորելը, փաստ ա։
Մինչև 3-րդ կուրս նորմալ (ոչ գերազանց) սովորում էի։ Լիկվիդից հետո տեսա, որ գիտելիքը կարևոր չի, կարևորը շոուն ա (քննությունը նորմալ գրել էի, պատրաստ էի նաև բանավոր ստուգման, բացականեր չունեի, բայց լիկվիդ քցեցին ընթացիկ спрос-ները չհանձնելու համար), ու անցա գնահատական ստանալու «ալտերնատիվ միջոցներին»՝ դասախոսի կոմպ սարքել (, ծանոթ մեջ քցել, սեմեստրի ընթացքում լավ տպավորություն ստեղծել։
De gustibus et coloribus non est disputandum.
Մեջբերել
Էջանիշներ