Բժշկական

[StrangeLittleGirl]

Վանաձորի սարսափներից ես էլ եմ լսել, միակ նորմալ հիվանդանոցը, որտեղ մամաս ա աշխատում, զինվորական հոսպիտալն ա, էդ էլ էդտեղ պրակտիկա չեն թողնում: Ախպերս երիկամի քար ուներ, շատ սուր ցավեր էին առաջացել, տարել էին հիվանդանոց, ասում ա բժշկին համոզում էի, որ դեղ տա, ասում էր հա բա հիմա ես ինչ անեմ, որ ցավում ա Հետո մերոնք պահանջել են սոնոգրաֆիա, բժիշկն էլ ասել ա ուզում ես սոնոգրաֆիա, գնա սոնգրաֆիստին իրանց տնից բեր, թող անի Ժողովուրդ գրել եմ Վանաձոր էսօր, երկու շաբաթ էլ որ էստեղ մնամ տակը մնում ա մի ամիս արձակուրդ, մի ամիս եմ տանը լինելու: Քիթս կխոթեմ աջ ու ձախ, կբզբզամ, հուսանք նորմալ բժիշկ ինձ կհասնի

Բայց մի բան էլ ասեմ: Քանի երկրորդ կուրս ես, պրակտիկայի ժամանակ եսիմինչ գիտաֆանտաստիկ բաներ չես անելու, այլ քույրի օգնական ես լինելու: Նենց որ, տարրական երակ մտնել ու վիրակապել եթե սովորես, կարաս ասես, որ պրակտիկադ լավ ա անցել:

[laro]

Էս ինչ փոքր ա աշխարհը ։)
Մամայիդ անունն ի՞նչ ա, ու շուտվանից ա՞ հոսպիտալում։

Մամայիս անունը Սիմա ա, 1991-95թվերին ա աշխատել ու հիմա էլ արդեն էս վերջի 10 տարին: Էն աղջկան Վանաձորից, որին դու ճանաչում էիր, իրա մաման էլ ա իմ մամայի հետ աշխատում:

[laro]

Բայց մի բան էլ ասեմ: Քանի երկրորդ կուրս ես, պրակտիկայի ժամանակ եսիմինչ գիտաֆանտաստիկ բաներ չես անելու, այլ քույրի օգնական ես լինելու: Նենց որ, տարրական երակ մտնել ու վիրակապել եթե սովորես, կարաս ասես, որ պրակտիկադ լավ ա անցել:

Լավ Ժողովուդ իսկ իմ էս տարվա սովորածը ինձ շատ-շատ ա պետք գալու՞. ասենք բիոխը:

[StrangeLittleGirl]

Լավ Ժողովուդ իսկ իմ էս տարվա սովորածը ինձ շատ-շատ ա պետք գալու՞. ասենք բիոխը:

Բիոխն ամենակարևոր առարկան ա Եթե բիոխ չգիտես, մնացած ամեն ինչը շատ մակերեսային ու ոչ լիարժեք ես իմանում: Բիոխի հիման վրա պաթֆիզ ու ֆարմակ ես սովորում, ֆարմակի ու պաթֆիզի հիման վրա՝ բոլոր կլինիկական առարկաները:

[LisBeth]

Վանաձորի ոչ մի հիվանդանոց այդպիսին կոչվելու իրավունք չունի, որովհետև իրանք մի հատ երիկամային անբավարարություն էլ չեն կարա ախտորոշեն, ու իրանց սխալների հետևանքով լիքը մարդ ա տուժել/ում, ու մի կոնկրետ օրինակ էլ՝ լետալ ավարտով, ու իմ աչքով տեսած տառապանքներով, ստիպել են ինձ խորը հիասթափություն, զզվանք զգալ: Ո՞նց են իրանք գլուխները դրանից հետո բարձին դնում: Սրտաբանականի մասին ասում էին, որ էնտեղի հիվանդները դուրս են գրվում մենակ ոտքերով դեպի ելքը, ինչում ինքս եմ համոզվել ու չեմ կարծում, որ շատ բան ա փոխվել, եթե սխալվում եմ ասեք ուրախանամ: Գոսպիտալի վիրահատարանի մասին գոթական հիշողություններիս մասին կլռեմ: Զուտ տեսքից եթե դատենք, միակ նորմալ տեղը Նարեկն ա, բայց չեմ կարծում որ տվյալ պրակտիկայի համար հարմար տեղ ա: Այ վիրաբուժականը՝ 2-րդ հիվանդանոցը լավն ա էդ տեսանկյունից, գործը շատ, չնայած բուժքույրերը ուշադիր են մենակ իրանց լայնացրած գրպանը լցնողների հանդեպ, բժիշկները բարի են, լիքը տեղ կարելի ա խցկվել ու գործ անել, իմհկ:

[laro]

Բիոխն ամենակարևոր առարկան ա Եթե բիոխ չգիտես, մնացած ամեն ինչը շատ մակերեսային ու ոչ լիարժեք ես իմանում: Բիոխի հիման վրա պաթֆիզ ու ֆարմակ ես սովորում, ֆարմակի ու պաթֆիզի հիման վրա՝ բոլոր կլինիկական առարկաները:

Ատում եմ բիոխիս դասախոսին Ժողովուրդ դաս չի անում, իր սխալները մենք ենք ուղղում, ինքն էլ բացում ա, մի հատ թեստի շաբլոնից պատասխանը նայում նոր ասում: Ես էլ առաջին կիսամյակում արել եմ մենակ Կրեբս, վիտամին ու ԷՏՇ: Լիպիդներն էլ չեմ արել, մոտ ապաթիա էր, մոտ երկու ամիս դաս չեմ արել: Տխուր ա վիճակս , երկուշաբթի էլ անատի եմ, սաղ լցվել ա իրար գլուխ ու արածս էլ չեմ հիշում....

[StrangeLittleGirl]

Ատում եմ բիոխիս դասախոսին Ժողովուրդ դաս չի անում, իր սխալները մենք ենք ուղղում, ինքն էլ բացում ա, մի հատ թեստի շաբլոնից պատասխանը նայում նոր ասում: Ես էլ առաջին կիսամյակում արել եմ մենակ Կրեբս, վիտամին ու ԷՏՇ: Լիպիդներն էլ չեմ արել, մոտ ապաթիա էր, մոտ երկու ամիս դաս չեմ արել: Տխուր ա վիճակս , երկուշաբթի էլ անատի եմ, սաղ լցվել ա իրար գլուխ ու արածս էլ չեմ հիշում....

Ո՞վ ա դասախոսդ:
Բիոխը շատ կարևոր ա, էրեխեքով հավաքվեք, իրար հետ պարապեք: Եթե չիմացար նորմալ, հետո շատ ես քաշվելու:

[laro]

Վանաձորի ոչ մի հիվանդանոց այդպիսին կոչվելու իրավունք չունի, որովհետև իրանք մի հատ երիկամային անբավարարություն էլ չեն կարա ախտորոշեն, ու իրանց սխալների հետևանքով լիքը մարդ ա տուժել/ում, ու մի կոնկրետ օրինակ էլ՝ լետալ ավարտով, ու իմ աչքով տեսած տառապանքներով, ստիպել են ինձ խորը հիասթափություն, զզվանք զգալ: Ո՞նց են իրանք գլուխները դրանից հետո բարձին դնում: Սրտաբանականի մասին ասում էին, որ էնտեղի հիվանդները դուրս են գրվում մենակ ոտքերով դեպի ելքը, ինչում ինքս եմ համոզվել ու չեմ կարծում, որ շատ բան ա փոխվել, եթե սխալվում եմ ասեք ուրախանամ: Գոսպիտալի վիրահատարանի մասին գոթական հիշողություններիս մասին կլռեմ: Զուտ տեսքից եթե դատենք, միակ նորմալ տեղը Նարեկն ա, բայց չեմ կարծում որ տվյալ պրակտիկայի համար հարմար տեղ ա: Այ վիրաբուժականը՝ 2-րդ հիվանդանոցը լավն ա էդ տեսանկյունից, գործը շատ, չնայած բուժքույրերը ուշադիր են մենակ իրանց լայնացրած գրպանը լցնողների հանդեպ, բժիշկները բարի են, լիքը տեղ կարելի ա խցկվել ու գործ անել, իմհկ:

Բայց հոսպիտալի բժիշկներից ես բողոք չէի լսել.... Իսկ երկրորդ հիվանդանոցը նույն սպիտա՞կն ա: Սրտաբանականում տատիկիս մասին ամեն անգամ լուր ստանալուց ասում էին էդ կինը դեռ սաղ ա: Հասկանում եմ, որ 4րդ անգամ աբշիրնի ինֆարկտից հետո մարդու ողջ մնալը 7տարի ու համեմատաբար նորմալ կենսագործունեությունը (դե ոտքի վրա լինել, իր տան գործն անել, բակ իջնել) զարմանք ա առաջացնում, բայց միթե դա բժշկի ասելու խոսք ա էն էլ հարազատների ներկայությամբ: Էլ չասեմ էդ հիվանդանոցի պայմանների մասին...

[laro]

Ո՞վ ա դասախոսդ:
Բիոխը շատ կարևոր ա, էրեխեքով հավաքվեք, իրար հետ պարապեք: Եթե չիմացար նորմալ, հետո շատ ես քաշվելու:

Մարգարիտա Ստեփանովնան: Բյուր ինձ թվում ա իմ դեպքում արդեն ուշ ա, ի՞նչ անեմ....Էս կիսամյակի նյութը կաշխատեմ կրծել, բայց առաջինից լիքը բան եմ բաց թողել:

[StrangeLittleGirl]

Մարգարիտա Ստեփանովնան: Բյուր ինձ թվում ա իմ դեպքում արդեն ուշ ա, ի՞նչ անեմ....Էս կիսամյակի նյութը կաշխատեմ կրծել, բայց առաջինից լիքը բան եմ բաց թողել:

Հա, անկապ տիպերից ա երևի: Ուշ չի, էրեխեքով հավաքվեք, պարապեք: Բիոխը խմբով սովորելու առարկա ա, մենակով բարդ ա: Ես ու ընկերուհիս առավոտից իրիկուն բիոխ էինք կրծում: Առաջին կիսամյակը ես էլ եմ բաց թողել, դասախոսս ահավորն էր, բայց երկրորդը նորմալ սովորել եմ, դեռ մի բան էլ ավելի:

[LisBeth]

Բայց հոսպիտալի բժիշկներից ես բողոք չէի լսել.... Իսկ երկրորդ հիվանդանոցը նույն սպիտա՞կն ա: Սրտաբանականում տատիկիս մասին ամեն անգամ լուր ստանալուց ասում էին էդ կինը դեռ սաղ ա: Հասկանում եմ, որ 4րդ անգամ աբշիրնի ինֆարկտից հետո մարդու ողջ մնալը 7տարի ու համեմատաբար նորմալ կենսագործունեությունը (դե ոտքի վրա լինել, իր տան գործն անել, բակ իջնել) զարմանք ա առաջացնում, բայց միթե դա բժշկի ասելու խոսք ա էն էլ հարազատների ներկայությամբ: Էլ չասեմ էդ հիվանդանոցի պայմանների մասին...

Բժիշկներին չգիտեմ, զուտ արտաքին տեսքի մասին եմ ասում, կահավորանքը, գործիքները, ապարատուրան: Եթե իհարկե վերջին 10 տարիների ընթացքում բան չի փոխվել:

Հա սպիտակն ա, էնտեղ կարաս լավ ձեռքդ վարժեցնես, վիրակապ, վենա, միջմկան, պրոցեդուրաներին մասնակցես, վիրահատություններին ներկա գտնվես, ընդունարանում էլ լիքը բան կարաս անես, տեսնես ու սովորես:

[Շինարար]

Վանաձորի ոչ մի հիվանդանոց այդպիսին կոչվելու իրավունք չունի, որովհետև իրանք մի հատ երիկամային անբավարարություն էլ չեն կարա ախտորոշեն, ու իրանց սխալների հետևանքով լիքը մարդ ա տուժել/ում, ու մի կոնկրետ օրինակ էլ՝ լետալ ավարտով, ու իմ աչքով տեսած տառապանքներով, ստիպել են ինձ խորը հիասթափություն, զզվանք զգալ: Ո՞նց են իրանք գլուխները դրանից հետո բարձին դնում: Սրտաբանականի մասին ասում էին, որ էնտեղի հիվանդները դուրս են գրվում մենակ ոտքերով դեպի ելքը, ինչում ինքս եմ համոզվել ու չեմ կարծում, որ շատ բան ա փոխվել, եթե սխալվում եմ ասեք ուրախանամ: Գոսպիտալի վիրահատարանի մասին գոթական հիշողություններիս մասին կլռեմ: Զուտ տեսքից եթե դատենք, միակ նորմալ տեղը Նարեկն ա, բայց չեմ կարծում որ տվյալ պրակտիկայի համար հարմար տեղ ա: Այ վիրաբուժականը՝ 2-րդ հիվանդանոցը լավն ա էդ տեսանկյունից, գործը շատ, չնայած բուժքույրերը ուշադիր են մենակ իրանց լայնացրած գրպանը լցնողների հանդեպ, բժիշկները բարի են, լիքը տեղ կարելի ա խցկվել ու գործ անել, իմհկ:

Սրտաբանականի շենքային պայմանները (երկրորդ հիվանդանոց) ահավոր են, բայց անձնակազմը շատ լավն ա, իրանց գլխավոր բժիշկը էն քիչ բժիշկներից ա, որ մասնագիտականի հետ նաև մարդկայնության օրինակ ա, մյուս բժիշկների մասին էլ մենակ լավն եմ լսել: Բայց իրոք պայմաններն ահավոր ճնշող են, մռայլ:

[LisBeth]

Սրտաբանականի շենքային պայմանները (երկրորդ հիվանդանոց) ահավոր են, բայց անձնակազմը շատ լավն ա, իրանց գլխավոր բժիշկը էն քիչ բժիշկներից ա, որ մասնագիտականի հետ նաև մարդկայնության օրինակ ա, մյուս բժիշկների մասին էլ մենակ լավն եմ լսել: Բայց իրոք պայմաններն ահավոր ճնշող են, մռայլ:

Սրտաբանակա՞նն էր 2-րդը, արդեն խառնում եմ սաղ: Ես չեմ կարա քո օպտիմիզմը կիսել անձնակազմի առումով, իմ աչքով եմ տեսել Շին: Գլխավոր մասին չգիտեմ, բյաց մնացածների մարդկության օրինակ դժվար ա պատկերացնել: Պրոֆեսիոնալիզմը 0, վերաբերմունքը 0: էլ չասեմ որ իրանց պարտականությունները խնամքով հարազատների վրա են գցում: Սանիտարա-հիգիենիկ կանոնները ընդհանրապես չեն գործում, հա հասկացանք ռեմոնտ չկա, բայց 5 րոպե միջանցքում չես կարա կանգնես: Իսկ իրանց խոսակցությունները իրար մեջ սև կոմեդիայի հրաշալի օրինակ կարա լինի: Էլ չասեմ որ 2-3 ինֆարկտ տարած հիվանդները էդ դիբը ոտքով բարջրանալուց մի հատն էլ կարային վաստակեին, սա իհարկե անձնակազմի հետ կապ չունի:

[laro]

Բժիշկներին չգիտեմ, զուտ արտաքին տեսքի մասին եմ ասում, կահավորանքը, գործիքները, ապարատուրան: Եթե իհարկե վերջին 10 տարիների ընթացքում բան չի փոխվել:

Հա սպիտակն ա, էնտեղ կարաս լավ ձեռքդ վարժեցնես, վիրակապ, վենա, միջմկան, պրոցեդուրաներին մասնակցես, վիրահատություններին ներկա գտնվես, ընդունարանում էլ լիքը բան կարաս անես, տեսնես ու սովորես:

Ապարատուրան չգիտեմ, բայց վերջերին տարիներին հիվանդանոցը երկու անգամ վերանորոգվել ա:

[Շինարար]

Սրտաբանակա՞նն էր 2-րդը, արդեն խառնում եմ սաղ: Ես չեմ կարա քո օպտիմիզմը կիսել անձնակազմի առումով, իմ աչքով եմ տեսել Շին: Գլխավոր մասին չգիտեմ, բյաց մնացածների մարդկության օրինակ դժվար ա պատկերացնել: Պրոֆեսիոնալիզմը 0, վերաբերմունքը 0: էլ չասեմ որ իրանց պարտականությունները խնամքով հարազատների վրա են գցում: Սանիտարա-հիգիենիկ կանոնները ընդհանրապես չեն գործում, հա հասկացանք ռեմոնտ չկա, բայց 5 րոպե միջանցքում չես կարա կանգնես: Իսկ իրանց խոսակցությունները իրար մեջ սև կոմեդիայի հրաշալի օրինակ կարա լինի: Էլ չասեմ որ 2-3 ինֆարկտ տարած հիվանդները էդ դիբը ոտքով բարջրանալուց մի հատն էլ կարային վաստակեին, սա իհարկե անձնակազմի հետ կապ չունի:

Հա, նույն հիվանդանոցի մասին ենք խոսում, եսիմ զարմանում եմ, որովհետև ես էլ եմ անձնական տպավորությամբ կիսվում, կոնկրետ Վերանյանի մասին ահավոր կզարմանամ վատ բան լսեմ, բայց զարմանալու հետ դե ընդհանուր պատկերը հիվանդանոցների մեր էնպիսին ա, որ ամեն վատ բանի էլ հավատում եմ, կարող ա ուղղակի նայած երբ, նայած տրամադրության: